У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Арнім.
Карл Іаахім Фрыдрых Людвіг фон А́рнім (ням.: Carl Joachim Friedrich Ludwig von Arnim; 26 студзеня 1781, Берлін — 21 студзеня 1831, замак Віперсдорф, раён Ютэрборг) — нямецкі пісьменнік, асноўны прадстаўнік (разам з сваім сябрам Клеменса Брэнтана) гейдэльбергскага рамантызму. Яго жонка Беціна (сястра Брэнтана) таксама была пісьменніцай.
Людвіг Ахім фон Арнім нарадзіўся ў дваранскай сям’і камергера прускага каралеўскага двара і быў прадстаўніком буйнога юнкерства. Дзяцінства Ахіма прайшло ў сямейным палацы ў цэнтры Берліна.
Усё свае жыццё Людвіг прысвяціў збіранні народнай творчасці — песень, басняў, прымавак.
У 1806—1808 гадах Арнім у суаўтарстве з Клеменсам Брэнтана выдае зборнік народнай творчасці пад назвай «Чароўны рог хлопчыка».
У 1811 годзе фон Арнім пабіраецца шлюбам з сястрой свайго блізкага член Беціне Брэнтана. Беціна фон Арнім стала яго адданым паплечнікам у справе збірання фальклору.
Другую палову свайго жыцця пісьменнік правёў часткова ў Берліне, часткова ва ўласным маёнтку Віперсдорф, дзе сышоў з жыцця ў 1831 годзе.
Аўтар раманаў «Галеча, багацце, злачынства і адкупленне графіні Далёрэс» (1810), «Захавальнікі кароны» (1817, другая частка пасмяротна — 1854), аповесцяў «Ізабела Егіпецкая, першае каханне імператара Карла V» (1812), «Рафаэль і яго суседкі» (1822, апублікаваная ў 1824) і іншых, навел «Апантаны інвалід у фортэ Ратона» (1818) і іншых.
Разам з Брэнтана склаў анталогію народных песень «Чароўны рог хлопчыка» («Des Knaben Wunderhorn») у трох тамах (1805—1808), якая аказала значны ўплыў на развіццё нямецкай лірыкі XIX стагоддзя[6]. Таксама дапамагае братам Грым у першым выданні іх казак (1814).
Арнім уводзіць фантастыку ў гістарычную навелу («Ізабела Егіпецкая», дзе дзейнічаюць альраўн і голем), якая спалучаецца з дакладнымі гістарычнымі дэталямі.