У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Патоцкі. Антоні Патоцкі (17 верасня 1867, Койданава Мінскай губерніі — 5 кастрычніка 1939, Варшава) — пісьменнік і літаратурны крытык.
Нарадзіўся ў шляхецкай сям’і Аляксандара і Касыльды (у дзявоцтве Яблонская) Патоцкіх. Вучыўся ў гімназіях Мінска і Варшавы, вышэйшую адукацыю атрымаў у 1894—1897 гадах у парыжскай Школе палітычных навук. Калі ў Парыжы ўтварылася польскае артыстычна-літаратурнае кола, стаў яго сакратаром.
Акрамя рэдактарскай і публіцыстычнай дзейнасці выконваў розныя функцыі ў эмігранцкіх арганізацыях (Польска-францускі камітэт, Польскае артыстычна-літаратурнае таварыства, Таварыства сацыяльна-культурнай працы для польскай дыяспары ва Францыі. У 1904—1905 гадах выдаваў у Парыжы часопіс «Мастацтва».
У час Першай сусветнай вайны быў віцэ-прэзідэнтам Польскага нацыянальнага саюзу. У 1931 годзе быў камісарам польскага ўраду на сусветнай выставе ў Парыжы. Перад пачаткам вайны вярнуўся ў Варшаву і пасяліўся ў Hotelu Sejmowym.
У 1901 годзе Э. Пашкоўскі напісаў аб Патоцкім аповесць, дзе ён выведзены пад імем Юліка Блоцкага.
Быў аўтарам папулярных брашур: «Аб Яне Гутэнбергу і аб тым, як людзі навучыліся пісаць і друкавацца» (1899; 2-е выд., 1927), «Аб Крыштафу Калумбу або аб тым, хто першым адкрыў Амэрыку» (1925). Аўтар зборніку апавяданняў «Martosia i my» (1899) і інш., крытычных артыкулаў. У 1925 г. адзначаны Ордэнам Ганаровага легіёну. У 1935 адзначаны Залатым акадэмічным лаўрам Польскай акадэміі літаратуры.