Антоніа Філарэ́тэ (італ.: Filarete, уласнае Аверліна, Antonio di Pietro Averlino; каля 1400, г. Фларэнцыя, Італія — каля 1469) — італьянскі архітэктар, скульптар, тэарэтык архітэктуры эпохі Ранняга Адраджэння.
Вучыўся ў Фларэнцыі.
Стварыў бронзавую браму сабора Святога Пятра ў Рыме (1433—45). З 1447 ці 1448 працаваў у Мілане: галоўная вежа замка Кастэла Сфарцэска (1451—54), гіганцкі бальнічны комплекс Аспедале Маджорэ (з 1456).
Яго гуманістычныя прынцыпы мастацтва (у будаўнічай і скульптурнай практыцы спалучаліся з прыёмамі позняй готыкі) найбольш ярка выявіліся ў «Трактаце пра архітэктуру» (1460—64), прысвечаным пераважна апісанню «Сфарцынды» — «ідэальнага горада», упісанага ў круг, з рэгулярнымі кварталамі, абкружанымі шматвугольнымі ўмацаваннямі, і галоўнай плошчай у цэнтры. У трактаце прыведзены таксама звесткі па геаметрыі, перспектыве, оптыцы, механіцы, нататкі пра рэканструкцыю антычных будынкаў.