Антоніа Калебота (італ.: Antonio Calebotta (Calebota), польск.: Antoni Calebotta (Callabotta), лац.: Antonius Calebota; 25 сакавіка, 1784, Італія) – ?) – святар, прафесар Полацкай езуіцкай акадэміі.
11 лютага 1814 г., будучы ўжо ксяндзом, уступіў у Таварыства Ісуса. У 1815 г. скончыў курс тэалогіі ў Полацкай езуіцкай акадэміі і да самага закрыцця гэтай навучальнай установы займаў у ёй пасаду прафесара кананічнага права і царкоўнай і ўсеагульнай гісторыі[1].
Пасля выгнанне езуітаў з Расійскай імперыі (1820) некаторы час знаходзіўся ў Аўстрыі і Германіі. У 1826 г. пераехаў на Галічыну, дзе паўторна ўступіў у Ордэн. Некаторы час займаў пасаду прафесара тэалогіі ў Старой Весі і Тынцы, але ў 1828 г. канчаткова пакінуў Таварыства Ісуса[2]. (Згодна з дадзенымі Л. Гжэбня, А. Калебота выйшаў з Ордэна ў 1827 г.[3])