У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Леановіч.
Антаніна Лаўрэнцьеўна Леано́віч[1] (15 студзеня 1929, Барысаў, Мінская вобласць) — беларускі неўрапатолаг, доктар медыцынскіх навук, прафесар.
У 1946 годзе скончыла сярэднюю школу, у 1951 годзе — Мінскі медыцынскі інстытут, лячэбны факультэт.
З 1951 па 1954 год працавала ардынатарам 2-й клінічнай бальніцы Мінска, а з 1954 па 1961 гады — Навуковым супрацоўнікам Беларускага навукова-даследчага інстытута неўралогіі, нейрахірургіі і фізіятэрапіі.
У студзені 1961 года абрана на пасаду асістэнта кафедры неўрапатолагі Беларускага дзяржаўнага інстытута удасканалення ўрачоў (сучасная БелМАПА), у кастрычніку 1968 года — дацэнта гэтай жа кафедры. У чэрвені 1973 года абрана загадчыцай кафедры неўрапатолагі БелДІУУ, дзе прапрацавала да 1992 года.
Кандыдацкую дысертацыю на тэму «Клінічныя асаблівасці рассеянага склерозу ў сувязі з сералагічнымі і алергічнымі рэакцыямі» абараніла ў 1961 годзе; доктарскую «Да дыферэнцыяльнай дыягностыкі і патагенезу некаторых дэміалінізаваных захворванняў нервовай сістэмы» — у 1968 годзе
Апублікавала больш за 160 навуковых прац і 8 манаграфій, якія прысвечаны рассеянаму склерозу, лейкаэнцефалітам, інфекцыйна-алергічнаму энцэфаліту, полірадыкуланеўрытам і інш.