Амнезі́я (ад стар.-грэч.: ἀ- — не + μνήμη — успамін) — адсутнасць успамінаў, аслабленне памяці.
Нармальная амнезія(руск.) бел. ў першыя 2—З гады жыцця дзіцяці абумоўліваецца недаразвіццём кары галаўнога мозга, паталагічная амнезія бывае пры псіхічных хваробах, траўмах галавы, атручэннях і парушэннях свядомасці(руск.) бел.. Пры частковай амнезіі з памяці выпадаюць некаторыя віды і ўяўленні, пры рэтраграднай(руск.) бел. — падзеі пэўнага часу (гадзіны, дні, месяцы), якія папярэднічалі хваробе. Пры антэраграднай амнезіі(руск.) бел. забываюцца падзеі, што адбыліся пасля хваробы ці вострага парушэння свядомасці, а пры амнезіі, якая прагрэсіруе, забываецца найперш тое, што было нядаўна.