У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Герман.
Аляксандр Пятровіч Герман (1874 — 1953) — савецкі вучоны ў галіне горнай механікі, педагог, акадэмік Акадэміі навук СССР (1939).
Нарадзіўся 20 кастрычніка (1 лістапада) 1874 года ў Вятцы (цяпер Кіраў). У 1897 годзе скончыў фізіка-матэматычны факультэт Пецярбургскага ўніверсітэта, у 1903 годзе — Пецярбургскі горны інстытут. Працаваў на Пуцілаўскім заводзе, на Пецярбургскім манетным двары.
З 1907 года — на навукова-выкладчыцкай працы ў Пецярбургскім (Петраградскім, Ленінградскім) горным інстытуце (з 1914 года — прафесар, з 1915 года — загадчык кафедры горназавадской механікі, у 1918—1925 гадах — памочнік дырэктара інстытута, у 1930—1945 гадах — памочнік дырэктара па вучэбнай частцы, з 1945 года — прарэктар па навуковай рабоце).
Распрацаваў тэарэтычныя асновы горнай механікі, апублікаваў працы па руднічных устаноўках, машынах для гарачай апрацоўкі металаў. У 1912 годзе ўпершыню аналітычна ўсталяваў ўмовы найбольш аптымальнай тэрмадынамічнай аддачы паравых турбін.
Стваральнік савецкай навуковай школы горнай механікі. Заснавальнік дынамікі руднічнага пад’ёму. Даў дакладнае раўнанне тэарэтычнага напору турбамашын, даказаў існаванне закона кангруэнтных індывідуальных характарыстык для геаметрычна падобных турбамашын. Распрацаваў навуковыя прынцыпы аўтаматызаванай сістэмы кіравання пад’ёмнымі машынамі.
Удзельнічаў у праектаванні буйных горных прадпрыемстваў Данбаса, Урала, Кузбаса, Караганды, Ткварчэлі і іншых.
Доктар тэхнічных навук (1935). Акадэмік АН СССР па Аддзяленню тэхнічных навук (горная справа) з 28 студзеня 1939 года.
Памёр 30 лістапада 1953 года ў Ленінградзе. Пахаваны на Літаратарскіх мастках Волкаўскіх могілак.