wd wp Пошук:
    ⬜

    Алдувайская культура

    Алдувайская культура (алдаванская культура, галечная культура) — найбольш прымітыўная культура апрацоўкі каменя, калі для атрымання вострага краю камень расколваецца звычайна проста напалову, без дадатковай дапрацоўкі. Узнікла каля 2,7 млн гадоў назад, знікла каля 1 млн гадоў таму. Першыя галечные прылады маглі ствараць яшчэ аўстралапітэкі[1], апошнія — прадстаўнікі віду Homo erectus.

    Алдувай 2011

    Назва культуры дадзена па частцы Усходне-Афрыканскай рыфтавай сістэмы — Алдувайскай цясніне ў Серэнгеці (Танзанія), у раёне кратэра Нгорангора. Тут Луісам Лікі і яго жонкай Мэры былі выяўленыя рэшткі шматслаёвых паселішчаў эпохі палеаліту. Ніжнія пласты (каля 1,8—1,7 млн. гадоў назад) далі назву алдувайскай культуры. Тут былі знойдзеныя рэшткі зінджантрапа і прэзінджантрапа, а верхнія пласты, якія былі аднесены да шэльскай і ашэльскай культураў, утрымлівалі рэшткі алдувайскага пітэкантрапа[2]. А ў 1960 годзе мужам і жонкай Лікі тут быў знойдзены чалавек умелы[3].

    На падставе сваіх знаходак сям’я Лікі вылучыла гіпотэзу афрыканскага паходжання чалавека з першаснай лакалізацыяй у тым ліку і ў раёне Алдувайскай цясніны.

    У Кокіселе, што на паўночна-заходнім беразе возера Туркана (Кенія), таксама былі выяўленыя інструменты ашэльскага і алдувайскага тыпаў у адных і тых жа пластах жвіру, пяску і аргіліту узростам 1,76 млн гадоў. Дадзеныя знаходкі даюць магчымасць меркаваць, што да моманту, калі людзі алдувайскай культуры ўпершыню пачалі пакідаць Афрыку, ашэльская культура ўжо існавала[4].

    Самыя паўночныя стаянкі алдувайскай культуры Байрак і Крэцэшты знойдзены ў Малдове ў пойменных адкладах палеа-Днястра[5][6].

    Зноскі

    1. ↑ Олдувайская культура
    2. ↑ Лики // Энциклопедия «Кругосвет».
    3. ↑ Елинек, Ян Большой иллюстрированный атлас первобытного человека. / Пер. Е. Финштейна под ред. В. П. Алексеева. Прага: Артия, 1972, третье издание 1985, с. 55.
    4. ↑ Почему древние люди покинули Африку без новейших гаджетов? Архівавана 16 жніўня 2015. Компьюлента, 1 сентября 2011
    5. ↑ Анисюткин Н. К., Коваленко С. И., Бурлаку В. А., Очередной А. К., Чепалыга А. Л. Байраки — новая стоянка раннего палеолита на Нижнем Днестре
    6. ↑ Вишняцкий Л. Б. Этапы формирования геоэкологических ареалов как среды обитания и путей миграции архантропов в нижнем и среднем плейстоцене Кавказа и Восточной Европы, 2012. Архівавана 24 кастрычніка 2018.
    Тэмы гэтай старонкі (4):
    Катэгорыя·Палеаліт
    Катэгорыя·Археалагічныя культуры Афрыкі
    Катэгорыя·Антрапагенез
    Катэгорыя·Палеаліт Афрыкі