wd wp Пошук: ⬜

Аксітанская мова

Аксітанская мова, або лангедок (акс. occitan, lenga d’òc — мова «ок», ад сярэдневяковага выразу пацвярджэння, згоды): раманская мова, якая развілася з лацінскай мовы (народнай латыні), гэтак жа як іспанская, італьянская і французская мовы.

Аксітанская мова распаўсюджана ў паўднёвых рэгіёнах Францыі, у Аксітанскай даліне на паўночным захадзе Італіі, у Манака, а таксама ў Аранскай даліне на поўначы Іспаніі.

У ёй налічваецца шэсць асноўных рэгіянальных варыянтаў:

авернская,
вівара-альпійская,
гасконская (уключае беарнскую, на якой гавораць у Беарне)
лангедокскую.
лімузенская,
правансальская (у т.л. нісуа (niçois), на якой гавораць у наваколлях Ніцы),

Усе гэтыя разнавіднасці аксітанскай мовы маюць сваю пісьменнасць і раўнапраўныя; стандартная аксітанская мова — сінтэз гэтых моў.

Літаратура

Правансальская мова // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 12: Палікрат — Праметэй. С. 526—527.
Гурычева М. С., Катагощина Н. А., Сравнительно-сопоставительная грамматика романских языков. Галло-романская подгруппа, М., 1964.
Лободанов А. П., Морозова Е. В., Челышева И. И. Окситанский язык // Языки мира: Романские языки. М.: Academia, 2001.
Формирование литературных романских языков: провансальский — окситанский. М., 1991.
Alibert L., Gramatica occitana segon los parlars lengadocians. Tolosa, 1935.
Anglade J., Grammaire de l’ancien provençal, ou ancienne langue d’oc: phonétique et morphologie. Paris, 1921.
Bayle L., Dissertation sur l’orthographe provençale comparée à la graphie dite occitane. Toulon, 1968.
Bec P., La langue occitane. Paris, 1963.
Bec P., Manuel pratique d’occitan moderne. Paris, 1973.
Camproux Ch., Situation actuelle des lettres d’oc, «Neophilologus», 1967, v. 51, № 2.
Koschwitz E., Grammaire historique de la langue des félibres. Genève; Marseille, 1973.
Kremnitz G., Versuche zur kodifizierung des Okzitanischen seit dem 19. Jahrhundert und ihre Annahme durch die Sprecher. Tübingen, 1974.
Lafont R., La phrase occitane. Essais d’analyse systématique. Paris, 1967.
Lexikon der Romanistischen Linguistik / Hrsg. von G. Holtus, M. Metzelin, Ch. Schmitt. Tübingen, 1991, Bd. V, 2.
Nouvel A., L’occitan sans peine. Paris, 1980.
Ronjat J., Grammaire historiques des parlers provençaux modernes. Montpellier, 1930—1941, vol. 1-4.
Salvat J., Grammaire occitane des parlers languedociens. Toulouse, 1973.
Wheeler M., «Occitan», The Romance Languages. New-York; London, 1988.

Слоўнікі

Alibert L., Dictionnaire occitan-français d’après les parlers languedociens. Toulose, 1965.
Coupier J., Dictionnaire français-provençal. Gignac-la-Nerthe, 1995.
Fourvières X. de, Lou Pichot Tresor, dictionnaire provençal- et français-occitan. Avignon, 1952.
Mistral F., Lou Tresor dou Felibrige ou dictionnaire provençal-français. Paris, 1932, 2 vol.

Атласы

Boisgontier J., Atlas linguistique et ethnographique du Languedoc oriental. Paris, 1981—1986, vol. 1-3.
Bouvier J. C., Martel Cl., Atlas linguistique et ethnographique de la Provence. Paris, 1975—1986, vol. 1-3.
Guiter H., Atlas linguistique des Pyrénées orientales. Paris, 1966.
Nauton P., Atlas linguistique et ethnographique du Massif Central. Paris, 1957—1963, vol. 1-4.
Potte J. Cl., Atlas linguistique et ethnographique de l’Auvergne et de Limousin. Paris, 1975—1987, vol. 1-2.
Ravier X., Atlas linguistique et ethnographique du Languedoc occidental. Paris, 1978—1986, vol. 1-3.

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Аксітанская мова
Агульныя звесткі і граматыка аксітанскай мовы(англ.)
Аксітанскія слоўнiкi ў сетцы(фр.)

Вікіпедыя мае раздзел, напісаны

Acuèlh на аксітанскай