wd wp Пошук: ⬜

Яўнут Валімонтавіч

Яўнут Валімонтавіч, у хрышчэнні Ян (згадв. ад 1412 — 1432) — вялікалітоўскі дзяржаўны дзеяч, ваявода троцкі (1413—1432).

Літоўскі баярын. Сын Валімонта Бушкавіча, старэйшы брат Кезгайлы, Румбольда, Шадзібора, Судзівоя і Гудыгерда. На Гарадзельскай уніі прыняў герб «Задора». Імёны і паходжанне жонак невядомыя. У 1427 г. прасіў Папу Рымскага Марціна V дазволіць яму развесціся з жонкай, якая спрабавала яго атруціць. Віленскі біскуп Мацей прызнаў яго новы шлюб неправамоцным[1].

Упершыню ў крыніцах сустракаецца ў 1412 г.[2], калі атрымаў урад старосты троцкага, з 1413 г. урад стаў ваяводскім і Яўнут трымаў яго да 1432 г. У 1432 г., разам з братам Румбольдам, Яўнут быў пакараны смерцю Жыгімонтам Кейстутавічам за падтрымку Свідрыгайлы.

Радавод

Войцех

Ганна

NN дачка

Ян

Пётр

Алена

Міхал

Станка

Конрад

Сегебут?

Зноскі

↑ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji wileńskiej. T. 1 (1387 — 1507) / [wydali J. Fijałek i Wł. Semkowicz; red. t. J. Wyrozumski]; Polska Akademia Umiejętności. — Kraków: «Secesja», 1994. — XXXVIII, [2] s.— S. 130.
↑ Vitoldiana: codex privilegiorum Vitoldi magni ducis Lithuaniae: 1386 — 1430 / zebrał i wyd. J. Ochmański. — Warszawa — Poznań: Państ. Wydaw. Naukowe, 1986. — 255, [1] s.: err. — S. 32. — (Historia; T. 8).

Літаратура

W. Semkowicz. O litewskich rodach bojarskich zbratanych ze szlachtą polską w Horodle r. 1413 // Miesięcznik Heraldyczny. Organ Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie: R. 6. Nr 11—12. 1913. R. 7. Nr 1—2. 1914.
Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — 788 с.: іл. ISBN 985-11-0378-0.