Фрыдрых Э́берт (ням.: Friedrich Ebert, 4 лютага 1871[2] — 28 лютага 1925[2]) — нямецкі сацыял-дэмакрат, адзін з вядучых дзеячаў СДПГ, лідар яе правага, «рэвізіянісцкага» крыла. Першы рэйхсканцлер Германіі пасля лістападаўскай рэвалюцыі 1918 г., першы прэзідэнт Германіі (Веймарская рэспубліка, 1919—1925), а таксама першы ў гісторыі Германіі дэмакратычна абраны кіраўнік дзяржавы.
У 1893 годзе рэдактар органа СДПГ «Bremer Bürger-Zeitung» («Брэменская грамадзянская газета»)(ням.) бел.. У 1905—1913 гг. сакратар праўлення, з 1913 г. сустаршыня, з 1915 — старшыня СДПГ. У 1916—1918 гг. сустаршыня фракцыі СДПГ у рэйхстагу. Падчас Лістападаўскай рэвалюцыі 1918 г. з 9 лістапада рэйхсканцлер, з 10 лістапада сустаршыня рэвалюцыйнага ўрада. З лютага 1916 г. прэзідэнт Германіі.
Дом-музей Фрыдрыха Эберта (Friedrich-Ebert-Gedenkstätte) у Гайдэльбергу
Friedrich Ebert 1871—1925 (ням.)
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Фрыдрых Эберт
Папярэднік: Максіміліян Бадэнскі |
Рэйхсканцлер Германіі 1918-1919 |
Пераемнік: Філіп Шэйдэман |
Папярэднік: Германская імперыя, імператар Вільгельм II |
Прэзідэнт Германіі 1919-1925 |
Пераемнік: Паўль фон Гіндэнбург |