wd wp Пошук: ⬜

Майкл Хаўтан

Сэр Майкл Хаўтан (англ.: Michael Houghton; нар. 1949, Лондан, Вялікабрытанія) — брытанскі вучоны, лаўрэат Нобелеўскай прэміі. Разам з Квай-Лім Чу, Джорджам Куо і Дэніэлам Брэдлі адкрыў гепатыт С у 1989 годзе[3]. Таксама адкрыў геном гепатыту D у 1986 годзе[4]. Адкрыццё віруса гепатыту C (HCV) прывяло да хуткай распрацоўкі дыягнастычных рэагентаў для выяўлення HCV ў паступленнях крыві, што знізіла рызыку заражэння HCV праз пераліванне крыві з аднаго з трох да прыкладна аднаго з двух мільёнаў[5][6]. Паводле ацэнак, тэст на антыцелы прадухіліў па меншай меры 40 000 новых інфекцый у год толькі ў ЗША і значна больш па ўсім свеце[7].

У цяперашні час Хаўтан займае пасаду на кафедры перадавых даследаванняў у галіне вірусалогіі ў Канадзе і з’яўляецца прафесарам вірусалогіі Лі Ка Шынг ва Універсітэце Альберты, дзе ён таксама з’яўляецца дырэктарам Інстытута прыкладной вірусалогіі Лі Ка Шын[8]. Атррымаў Нобелеўскую прэмію па фізіялогіі і медыцыне 2020 года разам з Харві Джэймсам Альтэрам і Чарльзам Райсам [9][10].

Ранняе жыццё і адукацыя

Нарадзіўся ў Вялікабрытаніі ў 1949 годзе, яго бацька быў кіроўцам грузавіка і прафсаюзным чыноўнікам[7]. Адукацыю атрымаў у Алейнскай школе[11]. У 17 гадоў ён натхніўся стаць мікрабіёлагам, прачытаўшы пра Луі Пастэра [12][13]. Хаўтан атрымаў стыпендыю для навучання ва Універсітэце Усходняй Англіі, які скончыў з адзнакай ніжэйшага класа па біялагічных навуках у 1972 годзе[14], а затым атрымаў ступень доктара філасофіі ў галіне біяхіміі ў Каралеўскім каледжы Лондана ў 1977 годзе[7][15].

Кар’ера

Хаўтан далучыўся да G. D. Searle & Company, перш чым перайсці ў Chiron Corporation у 1982 годзе. Менавіта ў Chiron Хоўтан разам з калегамі Куай-Лім Чу і Джорджам Куо і Дэніэлам Брэдлі з Цэнтраў па кантролі і прафілактыцы захворванняў упершыню выявілі доказы HCV[16].

Хаўтан быў суаўтарам шэрагу рэзультатыўных даследаванняў, апублікаваных у 1989 і 1990 гадах, якія ідэнтыфікавалі антыцелы да гепатыту С у крыві, асабліва ў пацыентаў з больш высокім рызыкай заражэння, у тым ліку тых, каму пералівалі кроў[17][18][19][20]. Гэтая праца прывяла да распрацоўкі аналізу крыві ў 1990 годзе; шырокае абследаванне крыві, якое пачалося ў 1992 годзе з распрацоўкі больш адчувальнага тэсту, з тых часоў практычна ліквідавала заражэнне гепатытам С у запасах донарскай крыві ў Канадзе[21][22]. У іншых даследаваннях, апублікаваных у той жа перыяд, Хоўтан і яго супрацоўнікі звязвалі гепатыт С з ракам печані[23][24][25].

У 2013 годзе каманда Хоўтана з Універсітэта Альберты паказала, што вакцына, атрыманая з аднаго штаму гепатыту С, была эфектыўнай супраць усіх штамаў віруса[26][27].

Узнагароды

1992 — Прэмія памяці Карла Ландштэйнера[28]
1993 — Прэмія Роберта Коха[29]
1994 — Прэмія Уільяма Бомонта [30]
2000 — Прэмія Ласкера[31]
2005 — Прэмія памяці Дэйла Сміта[32]
2009 — Прэмія Хепдарта за прыжыццёвыя дасягненні[33]
2013 — Ён стаў першым чалавекам, які адмовіўся ад міжнароднай прэміі Фонду Гайрднера ў памеры 100 000 долараў, заявіўшы: «Я палічыў, што было б несправядліва прыняць гэтую ўзнагароду без уключэння двух калегаў, доктара Куай-Лім Чу і доктара Джорджа Куо»[34][35].
2019 — Ганаровая ступень доктара навук Універсітэта Усходняй Англіі[36]
2020 — Нобелеўская прэмія па фізіялогіі і медыцыне [9]
2021 — Прысвечаны ў рыцары за заслугі ў медыцыне

Зноскі

1 2 Pioneers of Medicine Without a Nobel Prize / пад рэд. G. Thompson — Імперскі каледж Лондана. — С. 200. — 296 с. — ISBN 978-1-78326-383-7 — doi:10.1142/P922
↑ University of Alberta virologist Michael Houghton jointly wins Nobel Prize for medicine
↑ Isolation of a cDNA clone derived from a blood-borne non-A, non-B viral hepatitis genome.
↑ Structure, sequence and expression of the hepatitis delta (delta) viral genome.
↑ Opinion: Nobel-worthy discovery right in our backyard (нявызн.). Canadian for Health Research.
↑ Science world abuzz as virologist turns down Gairdner award (нявызн.). The Globe and Mail.
1 2 3 Pioneers of Medicine Without a Nobel Prize. https://books.google.com/books?id=_dK3CgAAQBAJ&q=%22Pioneers+of+Medicine+Without+a+Nobel+Prize%22+%22houghton%22&pg=PA206.
↑ MMI Faculty – Michael Houghton, PhD (нявызн.) (недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 6 сакавіка 2018. Праверана 21 снежня 2021.
1 2 Press release: The Nobel Prize in Physiology or Medicine 2020 (нявызн.).
↑ Nobel Prize in Medicine Awarded to Scientists Who Discovered Hepatitis C Virus – Harvey J. Alter, Michael Houghton and Charles M. Rice were jointly honored for their decisive contribution to the fight against blood-borne hepatitis, a major global health problem. (нявызн.) .
↑ Congratulations to a Nobel Prize Laureate (нявызн.).
↑ Michael Houghton, PhD (нявызн.).
↑ Eureka moments in research (нявызн.) (недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 13 лістапада 2017. Праверана 21 снежня 2021.
↑ Nobelist: keep faith, because Covid vaccine is just round corner (нявызн.).
↑ Liver Cirrhosis and Its Development – Google Books. https://books.google.com/books?id=n5P696E7T0wC&q=dr+Michael+Houghton&pg=PA344. Retrieved on 12 January 2014.
↑ Houghton, M (2009). “The long and winding road leading to the identification of the hepatitis C virus.”. J. Hepatol. 51 (5): 939–948. doi:10.1016/j.jhep.2009.08.004. PMID 19781804.
↑ Kuo, G (1989). “An assay for circulating antibodies to a major etiologic virus of human non-A, non-B hepatitis.”. Science 244 (4902): 362–364. doi:10.1126/science.2496467. PMID 2496467.
↑ Esteban, JI (1989). “Hepatitis C virus antibodies among risk groups in Spain.”. Lancet 334 (8658): 294–297. doi:10.1016/s0140-6736(89)90485-6. PMID 2569102.
↑ Van Der Poel, CL (1989). “Anti-hepatitis C antibodies and non-A, non-B post-transfusion hepatitis in the Netherlands.”. Lancet 334 (8658): 297–298. doi:10.1016/s0140-6736(89)90486-8. PMID 2569103.
↑ Alter, HJ (1989). “Detection of antibody to hepatitis C virus in prospectively followed transfusion recipients with acute and chronic non-A, non-B hepatitis”. N. Engl. J. Med. 321 (22): 1494–1500. doi:10.1056/nejm198911303212202. PMID 2509915.
↑ Cha, T-A (1991). “Use of a signature nucleotide sequence of hepatitis C virus for detection of viral RNA in human serum and plasma”. J. Clin. Microbiol. 29 (11): 2528–2534. doi:10.1128/JCM.29.11.2528-2534.1991. PMID 1663510. https://archive.org/details/sim_journal-of-clinical-microbiology_1991-11_29_11/page/2528.
↑ Bresters, D (1992). “Enhanced sensitivity of a second generation ELISA for antibody to hepatitis C virus.”. Vox Sang. 62 (4): 213–217. doi:10.1111/j.1423-0410.1992.tb01201.x. PMID 1379394.
↑ Hasan, F (1989). “Hepatitis C HCV associated hepatocellular carcinoma.”. Hepatology 10 (4): 589–91. doi:10.1002/hep.1840100432. PMID 2169456. https://archive.org/details/sim_hepatology_1989-10_10_4/page/589.
↑ De Bisceglie, AM (1989). “Detection of antibody to hepatitis C virus in patients with various chronic liver diseases.”. Hepatology 10 (4). doi:10.1002/hep.1840100432.
↑ Saito, I (1990). “Hepatitis C virus infection is associated with the development of hepatocellular carcinoma.”. Proc. Natl. Acad. Sci. USA 87 (17): 6547–6549. doi:10.1073/pnas.87.17.6547. PMID 2168552.
↑ A hepatitis C virus (HCV) vaccine comprising envelope glycoproteins gpE1/gpE2 derived from a single isolate elicits broad cross-genotype neutralizing antibodies in humans..
↑ An inactivated hepatitis C virus vaccine on the horizon?.
↑ Karl Landsteiner Memorial Award 1992
↑ Robert Koch Prize 1993
↑ William Beaumont Prize 1994
↑ Albert Lasker Clinical Medical Research Award 2000
↑ List of Past AABB Award Recipients (нявызн.). aabb.org.
↑ The William H. Prusoff HEP DART Lifetime Achievement Award (нявызн.).
↑ World-renowned virologist named recipient of Gairdner Award (нявызн.) (недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 12 студзеня 2014. Праверана 21 снежня 2021.
↑ Edmonton scientist turns down $100,000 ‘baby Nobel’ because it shut out colleagues (нявызн.).
↑ A Titanic actor, climate change trailblazer and banking boss: Meet UEA’s newest honorary graduates (нявызн.) (недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 11 чэрвеня 2019. Праверана 21 снежня 2021.