Mega Man 2

«Méga Man 2», вядомая ў Японіі як Rockman 2: Dr. Wily no Nazo (яп.: ロックマン2 Dr.ワイリーの謎?, літ. «Rockman 2: Таямніца Др. Вайлі») — гульня, распрацаваная і выдадзеная «Capcom been» для кансолі «Nintendo Entertainment System». Гэта другая гульня ў серыі Mega Man. Гульня была выпушчаная ў Японіі ў 1988 годзе, а пазней у Амерыцы і PAL рэгіёнах. «Mega Man 2» працягвае барацьбу галоўнага героя супраць злога доктара Вайлі і яго робатаў. Гульня мае графічныя і геймплэйныя змены ў параўнанні з першай гульнёй Mega Man, многія з якіх засталіся на працягу ўсёй серыі.

Хоць продажы «Mega Man» былі неўражлівымі, «Capcom» дазволіла камандзе «Rockman» стварыць сіквел. Яны працавалі адначасова над іншымі праектамі «Capcom», выкарыстоўваючы свой вольны час для раcпрацоўкі гульні. Нявыкарыстаны кантэнт з папярэдняй гульні быў інтэграваны ў «Mega Man 2». Такашы Татэішы напісаў саўндтрэк сумесна з Ёшыхіро Сакагучы, якая выступала ў якасці гукавага праграміста.

Гульня стала бестселерам «Mega Man» з больш чым 1,5 млн прададзеных копій. Крытыкі высока ацанілі музыку, візуальныя эфекты і геймплэй як палепшаныя ў параўнанні з першай гульнёй. Многія выданні апісвалі «Mega Man 2» як лепшую ў серыі і як адну з найвялікшых відэагульняў усіх часоў. Гульня была паўторна выпушчана на некалькіх кансолях і мабільных тэлефонах.

Сюжэт

Падзеі Mega Man 2 адбываюцца пасля першага Mega Man у нявызначаны год на працягу 21-га стагоддзя (год 200X)[9]. Д-р Вайлі, галоўны антаганіст серыі, будуе новую крэпасць і войска з робатаў на чале з 8 новымі Робатамі Майстрамі: Metal Man, Air Man, Bubble Man, Quick Man, Crash Man, Flash Man, Heat Man і Wood Man. Mega Man прызваны сваім стваральнікам, доктарам Лайтам, перамагчы доктара Вайлі і яго Робатаў Майстроў[10]. Mega Man перамагае восем новых Робатаў Майстроў, а потым кідае выклік самому Вайлі[9]. У фінальнай сутычцы Mega Man перамагае галаграфічную праекцыю доктара Вайлі. Потым навуковец просіць аб літасці, Mega Man мілуе Вайлі і вяртаецца дадому.

Геймплэй

Mega Man 2 з’яўляецца платформеннай гульнёй, як і яе папярэднік Mega Man. Гулец кіруе Mega Man, якому трэба прайсці восем узроўняў і перамагчы босаў, Робатаў Майстраў: Metal Man, Air Man, Bubble Man, Quick Man, Crash Man, Flash Man, Heat Man і Wood Man. Кожны Робат Майстар мае ўнікальную зброю і ўзровень, які звязаны з яго зброяй. Напрыклад, Air Man страляе невялікімі тарнада, а яго ўзровень нябесны, у той час як Wood Man можа выкарыстоўваць шчыт з лісця і знаходзіцца ва ўзроўні з лясной тэматыкай[10]. Пасля перамогі над босам яго зброя становіцца даступнай для гульца. Робаты Майстры ўразлівыя да зброі некаторых іншых Робатаў Майстроў; таму парадак, у якім гуляюцца ўзроўні, з’яўляецца жыццёва важным кампанентам геймплэя[9][11]. Пасля праходжання пэўных этапаў Mega Man атрымлівае спецыяльныя прадметы[11]. Гэтыя прадметы ствараюць платформы, якія дазваляюць Mega Man патрапляць да такіх абласцей, да якіх без іх ён патрапіць не можа[10].

Пасля перамогі над васьмю Робатамі Майстрамі гулец пераходзіць да крэпасці доктара Вайлі, якая складаецца з шасці лінейных узроўняў[10]. Як і ў першай гульні, гулец павінен змагацца з кожным Робатам Майстрам другі раз у крэпасці. Тым не менш, гэтыя бітвы адбываюцца ў адным пакоі, а не ў серыі лінейна сувязных пакояў. Пакой утрымлівае прылады для тэлепартацыі, якія прыводзяць да кожнага Робата Майстра. Прылады могуць быць уключаныя ў любым парадку. Пасля таго, як босы пераможаны зноў, гулец павінен змагацца з доктарам Вайлі.

Mega Man 2 мае некалькі змен геймплэя ў параўнанні з арыгінальнай гульнёй Mega Man[9]. Новы прадмет, Energy Tank, дазваляе гульцу папоўніць здароўе Mega Man у любы час[11]. Пасля перамогі над кожным Робатам Майстрам адлюстроўваецца пароль, які дазваляе гульцу вярнуцца да гэтага канкрэтнага ўзроўню ў гульні пасля перазагрузкі сістэмы[11]. Пароль захоўвае канкрэтны спіс пераможаных Робатаў Майстроў, а таксама колькасць назапашаных Energy Tank. У адрозненне ад першай гульні, у Mega Man 2 няма лічыльніка ачкоў і гулец не можа вярнуцца да ўзроўняў Робатаў Майстроў, якіх ён перамог.

Стварэнне

Гл. таксама: Стварэнне першай гульні Mega Man

Mega Man 2 была распрацавана і апублікавана «Capcom». Прадзюсар серыі Кэйдзі Інафунэ (пад псеўданімам Inafuking) апісаў развіццё гульні як «намаганні ізгояў». Першая гульня Mega Man, выпушчаная ў 1987 годзе, не была досыць паспяховай, каб апраўдаць неадкладнае развіццё працягу[13]. «Capcom» дазволіла камандзе распрацоўшчыкаў стварыць сіквел з умовай, што яны будуць адначасова працаваць на іншых праектах[12][14][15]. Супрацоўнікі выдаткавалі свой час для паляпшэння першай гульні, дадаўшы больш узроўняў і зброі, а таксама палепшыўшы графіку[13]. Кіраўнік праекта першага Mega Man запрасіў Інафунэ да каманды распрацоўшчыкаў; Інафунэ працаваў у той час над іншай гульнёй[1]. Падчас працы над папярэдняй гульнёй Інафунэ працаваў у якасці мастака і дызайнера персанажаў, але стаў больш актыўна ўдзельнічаць у працэсе вытворчасці сіквела[16]. «Праца над Mega Man 2 адзначыла толькі мой другі год у гэтым бізнесе, і я нават стаў кіраўніком праекту „Новы малыш“, які адкрыў цэлы новы свет стрэсу для мяне», распавёў Інафунэ. Тэрмін распрацоўкі гульні склаў толькі 4 месяцы[1][17].

У сувязі з абмежаванем даступнай прасторы картрыджа для першай гульні некаторы кантэнт быў выключаны з канчатковага прадукту і затым пераведзены ў Mega Man 2[18]. Каманда была абмежаваная графічнымі магчымасцямі кансолі і малявала персанажаў піксельнай графікай, каб захаваць узгодненасць паміж дызайнам і канчатковым прадуктам; некаторыя элементы дызайну, аднак, былі страчаныя[16]. Сістэма геймплэя арыгінальнай гульні была пакінутая ў Mega Man 2, але каманда ўключыла больш пастак для гульца. Былі даданыя тры прадметы падтрымкі з-за скарг з боку спажыўцоў і аддзела маркетынгу Capcom наконт высокай складанасці арыгінальнай гульні[1]. Інафунэ быў «не асабліва ўпэўнены» наконт карысці Energy Tank[1]. Распрацоўшчыкі дазволілі грамадскасці ўдзельнічаць у вытворчасці шляхам распрацоўкі дызайну босаў фанатамі[19]. «Capcom» атрымала 8370 прапаноў для боса[1][20]. Інафунэ хацеў, каб яго мастацкія працы для Mega Man 2 былі больш падобнымі да анімэ, чым у першай гульні[1]. Для паўночнаамерыканскага рэлізу была дададзена магчымасць выбару складанасці. Арыгінальная версія была названая «складанай»; у «нармальнай» версіі ворагі слабейшыя[21].

Саўндтрэк да Mega Man 2 складаўся ў асноўным Такашы Татэішы і Агерэцу Кун (getsu (下劣) на японскай мове азначае грубасць). Іппо Ямада, саўнд-дызайнер Mega Man 7, патлумачыў, што нават у 1995 годзе «Capcom… толькі пачынала пераходзіць ад называння супрацоўнікаў псеўданімамі да называння поўным імем»[22]. Манамі Мацумаэ, якая напісала музыку для першага Mega Man (і пазней далучылася да Ямады падчас працы над Mega Man 10), таксама ўнясла некаторыя праўкі ў саўндтрэк гэтай гульні, у прыватнасці ў назву пачатковага трэку (які раней быў напісаны для канцоўкі першай гульні) і музыку для ўзроўню Air Man. Яна была залічана ў каманду пад мянушкай Manami[23]. Як і ў папярэдняй гульні, праграмаванне гуку было ўскладзена на Ёшыхіра Сакагучы (мянушка Yuukichan’s Papa)[24].

Ветэран відэагульняў ілюстратар Марк Эрыксан намаляваў постар для амерыканскай версіі, на якой адлюстраваны Mega Man, які страляе з пісталета замест выявы лагатыпа Mega Buster. Эрыксан патлумачыў: «Я нічога пра Mega Man не ведаў, і [пасля погляду на персанажа ў дзеянні] я спытаў у арт-дырэктара: „З чаго ён страляе?…“ Ён сказаў: „Ну, ён павінен мець пісталет, таму што я не бачу вінтоўку…“ Я сказаў: „Так, пісталет? Вы хочаце, каб я зрабіў пісталет?“ І ён сказаў: „Так, намалюйце тут пісталет.“ Так што я зрабіў тое, што мне сказалі, і я намаляваў там пісталет. У мяне было толькі паўтара дня, каб зрабіць малюнак і вынік атрымаўся не самым добрым. Але гэта не мая віна. Я маю на ўвазе, што яны сказалі мне, каб я намаляваў пісталет у руцэ!»[25].

Крытыка

Рэцэнзіі
Замежныя выданні
Выданне	Ацэнка
Electronic Gaming Monthly	[26]
Famitsu	[27]
IGN	[28]
Mean Machines	[2]
Total!	[29]

У адрозненне ад першай гульні Mega Man, якая мела адносна нізкія продажы, Mega Man 2 меў велізарны поспех. З моманту свайго выпуску ў 1988 годзе было прададзена больш за 1.5 мільёна копій Mega Man 2 па ўсім свеце. Гульня стала самай прадаванай у серыі Mega Man і знаходзіцца сярод 30 самых прадаваных гульняў Capcom[30]. Mega Man 2 быў добра прыняты крытыкамі. Чатыры рэцэнзенты з «Electronic Gaming Monthly been» — Стыў Харыс, Эд Семрад, Дон Науэрт і Джым Элі ацанілі гульню станоўча. Яны заявілі, што яна лепшая, чым першая гульня Mega Man, спасылаючыся на палепшаныя аўдыёвізуальныя эфекты, новыя бонусы і сістэмны пароль. Науэрт і Элі, аднак, выказалі расчараванне тым, што гульня стала менш складанай, чым першая[26]. Надзя Оксфард з «1UP.com been» пахваліла эстэтыку гульні і геймплэй. Яна таксама заявіла, што Mega Man 2 мае палепшаны геймплэй адносна свайго папярэдніка, выдаленыя празмерна складаныя элементы[15]. Два рэцэнзенты з «Mean Machines‍ » Джуліян Рыгнал і Мэт Рыган пахвалілі некаторыя аспекты гульні. Рыгнал хваліў геймплэй, спаслаўшыся на яго здольнасць выклікаць залежнасць і галаваломкі. Рыган ацаніў складанасць і заявіў, што геймплэй збалансаваны. Абодва рэцэнзенты пахвалілі графіку, называючы яе падрабязнай і надзвычайнай і апісалі Mega Man 2 як вялікую платформенную гульню[2]. Рэдактар часопісу «Retro Gamer been» Рычард Бертан фактычна паўтарыў рэцэнзентаў «Electronic Gaming Monthly»[26][31]. Зак Мілер з «Game Informer been» звязваў поспех гульні з парадкам выбару ўзроўняў. Ён высока ацаніў простую схему кіравання і розныя віды зброі і прадметаў[32]. «GamesRadar been» паставіў гульню на трэцяе месца з калі-небудзь зробленых гульняў для NES. Супрацоўнікі называлі яе «вяршыняй» 8-бітных гульняў Mega Man[33].

Саўндтрэк гульні быў добра прыняты крытыкамі. Джоі Бэхт з «IGN» пералічыў тры трэкі з узроўняў Mega Man 2 нароўні з асноўнай песняй сярод лепшых у серыі[34]. У 2008 годзе «Game Informer» паставіў оўпэнінг Mega Man 2 на пятае месца сярод оўпэнінгаў відэагульняў, спаслаўшыся на хваляванне, якое выклікае музыка і знешні выгляд персанажа[35]. «Doctor Wily Stage Theme» заняла другое месца ў відэа «ScrewAttack been» «Top 10 Video Game Themes Ever»[36]. У 2008 годзе рэдакцыя «Nintendo Power» высока ацаніла музыку, заявіўшы, што яна з’яўляецца адной з лепшых у серыі[37]. Брэндан Шэфілд з «Gamasutra been» у 2009 годзе апісаў музыку як такую, што лёгка пазнаецца, і паскардзіўся, што сучаснаму свету камп’ютарных гульняў не хапае гэтай рысы[38].

Mega Man 2 з’яўляецца ўлюбёнай сярод прыхільнікаў Mega Man, многія называюць яе лепшай у серыі[28][39][40]. Крытыкі таксама называюць гульню найлепшай у франшызе. Оксфард лічыць яе адной з самых запамінальных у серыі, Бертан назваў гульню лепшай у серыі[15][31]. Леві Б’юкенен з «IGN» уключыў трох босаў з гульні ў спіс «Top 10 Mega Man Robot Masters»[41]. Шэраг аглядаў гульні ўключалі гульню на высокія месцы ў спісы «Лепшых гульняў». У канцы 1989 года яна мела найвышэйшы рэйтынг у спісе «Nintendo Power» з 30 гульняў[42]. У жніўні 2008 года «Nintendo Power been» уключыў Mega Man 2 у тройку найлепшых відэагульняў для Nintendo Entertainment System. Рэдакцыя пахваліла паляпшэнні ў параўнанні з папярэдняй гульнёй[37]. GameSpot назваў Mega Man 2 адной з «найвялікшых гульняў усіх часоў»[43]. Яна займае 33 месца ў «Top 200 Nintendo Games Ever» і 60 месца ў «100 Best Nintendo Games» часопіса «Official Nintendo Magazine been»[44][45]. Мілер лічыць Mega Man 2 адной з найвялікшых гульняў усіх часоў[32]. У 2007 годзе тры рэдакцыі «IGN» у Злучаных Штатах Амерыкі, Вялікабрытаніі і Аўстраліі склалі спіс 100 лепшых гульняў. Яны паставілі Mega Man 2 на 67 месца, спасылаючыся на дзеянне і стратэгічныя элементы разам з яе ўплывам на серыю[21]. Mega Man 2 быў змешчаны на 4 месца ў Top 100 NES Games часопіса «IGN»[46].

Уплыў

Кэйдзі Інафунэ сцвярджае, што поспех Megaman 2 з’яўляецца тым, што зрабіла серыю Mega Man хітом і спарадзіла шмат працягаў[13]. «1UP.com» адзначыў, што гульня дапамагла стварыць серыю як выдатную і камерцыйна паспяховую франшызу відэагульняў[40]. «IGN» прывёў Mega Man 2 як гульню, якая дапамагла вызначыць жанр платформера[21]. Retro Gamer прыпісвае ёй уплыў, які дазволіў стварыць спін-офы і больш працягаў[9]. Многія з дэталяў арыгінальнай серыі Mega Man былі вызначаны першай гульнёй, але Mega Man 2 дадаў яшчэ некаторыя дэталі, якія былі захаваныя[9][28]. Колькасць у восем Робатаў Майстроў, якая пачала выкарыстоўвацца з Mega Man 2 у адрозненне ад шасці, як было ў першай гульні, стала традыцыйнай для серыі[16][21][28]. Гэта была першая гульня ў серыі, якая мела ўступны ролік[34]. У Mega Man 2 таксама ўпершыню з’явіліся Energy Tank, спецыяльныя прадметы, пакой для тэлепартацыі і сістэма пароляў, якая стала абавязковым атрыбутам будучых гульняў[21][28]. Energy Tank служыў у якасці натхнення для рэкламы напою «Rockman E-Can»[47]. Пры распрацоўцы Mega Man 9 прадзюсар Інафунэ і Хіранобу Такешыта глядзелі на першыя дзве гульні серыі для натхнення, асабліва на Mega Man 2, якая выступіла ў якасці стандарту, які трэба перасягнуць для таго, каб адпавядаць чаканням заўзятараў[16][39]. Mega Man Universe been павінна была стаць рымейкам Mega Man 2 паводле сюжэтнай кампаніі, а таксама персанажаў і ўзроўняў[48]. Тым не менш, «Capcom» афіцыйна анансавала адмену гульні з-за «розных абставін»[49]. У Super Smash Bros. для Nintendo 3DS і Super Smash Bros. для Wii U been замак Вайлі з Mega Man 2 з’явіўся ў якасці селектыўнага этапу ў абедзвюх версіях гульні.

Рэ-рэлізы і навелізацыя

Tiger Electronics been выпусціла ручную электронную версію beru гульні са скарачэннямі[50]. У 1999 годзе Mega Man 2 была ізноў выпушчана для Sony been PlayStation як другі з шасці дыскаў Rockman Complete Works, але толькі ў Японіі і пад першапачатковай назвай Rockman 2[3]. Яна ў значнай ступені ідэнтычная арыгінальнай версіі NES, але мае шэраг бонусаў, такіх як «навігацыйны рэжым» для пачаткоўцаў, падрабязны энцыклапедычны кантэнт, галерэі малюнкаў і рэміксавая музыка[51]. Mega Man 2 быў уключаны з дзевяццю іншымі гульнямі серыі Mega Man у юбілейную калекцыю для Sony PlayStation 2, Nintendo GameCube been і Xbox been ад Microsoft, выпушчаную ў перыяд з 2004 па 2005 год. Эмуляцыі гульні супадаюць з паўторным выпускам, які змяшчаецца ў Rockman Complete Works[52]. Акрамя таго, у 2005 годзе Mega Man 2 была выпушчана разам з іншымі гульнямі «Capcom» у рамках прылады «Plug It In & Play TV Games» кампаніі Jakks Pacific[53]. Mega Man 2 быў зроблены для мабільных тэлефонаў у 2007 годзе[54]. Гульня была дададзеная ў якасці часткі службы Virtual Console Wii been у рэгіёнах PAL 14 снежня 2007 года[5]. У рамках святкавання дзявятага рэлізу, выпушчанага ў верасні 2008 года, «Capcom Japan» выпусціла гульню ў Японіі 26 жніўня 2008 года і ў Паўночнай Амерыцы 15 верасня 2008 года[6][7]. У сакавіку 2009 года Capcom выпусціла гульню для iOS, а ў верасні таго ж года была выпушчана поўная версія Mega Man 2 на японскім PlayStation Store, робячы яе даступнай для запампоўкі на PlayStation 3 і PlayStation Portable[8][55]. Інафунэ выказаў жаданне перарабіць Mega Man 2 падобна да Mega Man Powered Up, але заявіў, што такі праект залежыць ад камерцыйнага поспеху апошняга[56]. Дэма-версія для Nintendo 3DS, названая Classic Games, была паказана на выставе Electronic Entertainment Expo 2010 been. Дэма-версія ўтрымлівае больш за дзясятак класічных гульняў, у тым ліку Mega Man 2, але з выкарыстаннем 3D-эфектаў. Рэджы Філс-Аймэ абвясціў, што выпуск рэлізу быў намечаны да выпуску на 3DS і, магчыма, будзе выкарыстоўваць магчымасці 3DS, такія як 3D-эфекты, аналагавае кіраванне і падтрымка камеры[57]. Гульня была выпушчаная на 3DS праз Virtual Console у Японіі 8 жніўня 2012 года[58], а ў Еўропе і Паўночнай Амерыцы 7 лютага 2013 года.

Mega Man 2 была навелізавана ў серыі Worlds of Power, апублікаванай «Scholastic» у 1990 годзе. Раман у асноўным адпавядае гульні, нават прапануе гульнявыя падказкі ў канцы некаторых радзелаў[59]. Адным з галоўных адрозненняў у рамане з’яўляецца тое, што Доктар Лайт не верыць у Mega Man супраць больш магутных новых робатаў доктара Вайлі і пры спробе дубляваць яго, выпадкова ператварае яго ў чалавека. Цяжкасць гэтага Mega Man павінен цярпець на працягу ўсёй аповесці[59]. У вокладцы кнігі таксама няма пісталета, намаляванага на паўночнаамерыканскай вокладцы гульні, з-за палітыкі «без зброі», якую пісьменнікі Worlds of Power выконваюць[60].

Гл. таксама

• Mega Man (серыя)
• Mega Man (гульня)
• Mega Man 3
• Mega Man 4
• Mega Man 5
• Mega Man 6

Заўвагі

1. 1 2 3 4 5 6 7 Mega Man: Official Complete Works. Udon Entertainment. January 6, 2010. pp. 10–5. ISBN 978-1-897376-79-9.
2. 1 2 3 Rignall, Julian; Matt Regan (January 1991). “Mega Man II Review”. Mean Machines (EMAP) (4): pp. 16–19. ISSN 0960-4952.
3. 1 2 Mega Man: Official Complete Works. Udon Entertainment. January 6, 2010. pp. 96–7. ISBN 978-1-897376-79-9.
4. ↑ Vasconcellos, Eduardo Mega Man II Review(нявызн.) (недаступная спасылка). IGN (26 чэрвеня 2007). Архівавана з першакрыніцы 22 лютага 2012. Праверана January 26, 2009.
5. 1 2 Nintendo staff Now on Virtual Console(нявызн.). Nintendo (14 снежня 2007). Праверана May 25, 2010.
6. 1 2 Capcom staff Capcom News(нявызн.) (недаступная спасылка). Capcom. Архівавана з першакрыніцы 22 жніўня 2008. Праверана October 12, 2008.
7. 1 2 Mega Man 2 for Wii(нявызн.). GameSpot. CBS Interactive. Праверана July 1, 2009.
8. 1 2 Buchanan, Levi Mega Man II on App Store(нявызн.) (недаступная спасылка). IGN (26 сакавіка 2009). Архівавана з першакрыніцы 22 лютага 2012. Праверана March 27, 2009.
9. 1 2 3 4 5 6 Retro Gamer Staff (May 2008). “The Classic Game: Mega Man II”. Retro Gamer (Imagine Publishing) (49): pp. 36–7. ISSN 1742-3155.
10. 1 2 3 4 Nintendo Power Staff (July–August 1989). “Mega Man II”. Nintendo Power (Nintendo of America) (7 issn=1041-9551): pp. 8–23.
11. 1 2 3 4 Capcom, ed (July 1989). Mega Man 2 Instruction Booklet’. Capcom. pp. 6–9.
12. 1 2 Hoffman, Chris (April 2004). “The Best Damn Mega Man Feature Period”. Play (Imagine Publishing issn=1747-7859) 3 (4).
13. 1 2 3 Hoffman, Chris (September 2007). “Playback: Mega Man 2”. Nintendo Power (Nintendo of America) (219): p. 82. ISSN 1041-9551.
14. ↑ IGN Staff Top 100 Game Creators of All Time: Keiji Inafune(нявызн.) (недаступная спасылка). IGN. Архівавана з першакрыніцы 6 сакавіка 2009. Праверана July 27, 2009.
15. 1 2 3 Oxford, Nadia Mega Man Retrospective: Getting Equipped With 20 Years(нявызн.) (недаступная спасылка). 1UP.com. Ziff Davis (10 мая 2007). Архівавана з першакрыніцы 1 студзеня 2013. Праверана August 10, 2007.
16. 1 2 3 4 Elston, Brett Mega Man 9 - exclusive interview with the mind behind the machines(нявызн.). GamesRadar. Future plc (23 ліпеня 2008). Праверана July 27, 2009.
17. ↑ Inafune, Keiji (1997). “Rockman 10th Anniversary Celebration Plans” (in Japanese). CFC Style Fan-Book (Capcom) 3: p. 24.
18. ↑ Mega Man(нявызн.) (недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 17 верасня 2011. Праверана 20 красавіка 2015.
19. ↑ Niizumi, Hirohiko TGS ‘07: Mega Man celebrates 20th anniversary(нявызн.). GameSpot. CBS Interactive (23 верасня 2007). Праверана May 25, 2010.
20. ↑ Mega Man: Official Complete Works. Udon Entertainment. January 6, 2010. pp. 118–9. ISBN 978-1-897376-79-9.
21. 1 2 3 4 5 IGN Staff IGN Top 100 Games 2007: 67 Mega Man 2(нявызн.) (недаступная спасылка). IGN (2007). Архівавана з першакрыніцы 10 красавіка 2017. Праверана July 3, 2009.
22. ↑ Jeriaska Mega Man 9 music interview with Inti Creates’ Ippo Yamada(нявызн.). Siliconera (4 кастрычніка 2008). Праверана March 29, 2010.
23. ↑ http://www.vgmpf.com/Wiki/index.php?title=Manami_Matsumae
24. ↑ Greening, Chris Interview with the Mega Man 1 & 2 Sound Team: Reunited 20 Years On(нявызн.). Square Enix Music Online. Праверана February 19, 2011.
25. ↑ Ericksen, Marc MegaMan 2, What’s with the pistol??!!(нявызн.). Праверана June 16, 2013.
26. 1 2 3 Harris, Stever; Ed Semrad; Donn Nauert; Jim Allee (July 1989). “Electronic Gaming Review Crew”. Electronic Gaming Monthly (Ziff Davis) (2): p. 11. ISSN 1058-918X.
27. ↑ Famitsu staff (January 6, 1989). (in Japanese)Weekly Famitsu (Enterbrain) (65): p. 19.
28. 1 2 3 4 5 Thomas, Lucas M. Mega Man 2 Review(нявызн.) (недаступная спасылка). IGN (16 верасня 2008). Архівавана з першакрыніцы 15 мая 2012. Праверана July 4, 2009.
29. ↑ Andy (June 1992). “Life, the Universe and Nintendo Games”. Total! (Future Publishing). ISSN 0964-9352.
30. ↑ Capcom staff Capcom Platinum Titles(нявызн.). Capcom. Праверана July 22, 2010.
31. 1 2 Burton, Richard (September 2008). “Back to the Nineties: The Latest News from January 1991”. Retro Gamer (Imagine Publishing) (54): p. 22. ISSN 1742-3155.
32. 1 2 Miller, Zach (January 2007). “Greatest Game of All Time”. Game Informer (GameStop) (165): p. 121. ISSN 1067-6392.
33. ↑ Best NES Games of all time(нявызн.). GamesRadar (16 красавіка 2012). Праверана 5 снежня 2013.
34. 1 2 Becht, Joey Top 10 Mega Man Musical Moments(нявызн.) (недаступная спасылка). IGN (31 кастрычніка 2008). Архівавана з першакрыніцы 10 верасня 2009. Праверана July 3, 2009.
35. ↑ Game Informer Staff (November 2008). “The Top Ten Video Game Openings”. Game Informer (GameStop) (187): p. 38. ISSN 1067-6392.
36. ↑ ScrewAttack staff Top 10 Video Game Themes Ever(нявызн.). ScrewAttack. GameTrailers (2008). Праверана November 11, 2008.
37. 1 2 Nintendo Power staff (August 2008). “Nintendo Power: The 20th Anniversary Issue!”. Nintendo Power (Future US) (231): p. 71. ISSN 1041-9551.
38. ↑ Sheffield, Brandon Opinion: What’s Wrong With Game Music?(нявызн.). Gamasutra. UBM plc (1 мая 2009). Праверана July 4, 2009.
39. 1 2 Nutt, Christian He Is 8-Bit: Capcom’s Hironobu Takeshita Speaks(нявызн.). Gamasutra. UBM plc (4 жніўня 2008). Праверана July 4, 2009.
40. 1 2 Bailey, Kat Top 5 Overlooked Prequels(нявызн.). 1UP.com. Ziff Davis. Праверана July 4, 2009.
41. ↑ Buchanan, Levi Top 10 Mega Man Robot Masters(нявызн.) (недаступная спасылка). IGN (1 ліпеня 2008). Архівавана з першакрыніцы 9 лютага 2009. Праверана July 3, 2009.
42. ↑ Nintendo Power Staff (September–October 1989). “Nintendo Power Top 30”. Nintendo Power (Nintendo of America) (9): p. 80. ISSN 1041-9551.
43. ↑ GameSpot Staff The Greatest Games of All Time(нявызн.) (недаступная спасылка). GameSpot. CBS Interactive (24 кастрычніка 2003). Архівавана з першакрыніцы 17 верасня 2006. Праверана June 11, 2006.
44. ↑ Nintendo Power staff (February 2006). “NP Top 200”. Nintendo Power (Nintendo of America) (200): p. 59. ISSN 1041-9551.
45. ↑ East, Tom 100 Best Nintendo Games: Part 3(нявызн.) (недаступная спасылка). Official Nintendo Magazine. Future plc (23 лютага 2009). Архівавана з першакрыніцы 29 лютага 2012. Праверана November 29, 2009.
46. ↑ IGN Staff Top 100 NES Games - #4 Mega Man 2(нявызн.). IGN (2011). Праверана February 4, 2013.
47. ↑ Kohler, Chris. Guzzle Some Mega Man E-Tank Drinks(нявызн.), Wired, Condé Nast Publications (August 15, 2008). Праверана August 25, 2008.
48. ↑ Dutton, Fred Mega Man Universe based on Mega Man 2 News(нявызн.). Eurogamer (18 верасня 2010). Праверана January 21, 2011.
49. ↑ Ashcraft, Brian Mega Man Universe Is Totally Canceled(нявызн.). Kotaku. Gawker Media (31 сакавіка 2011). Праверана March 10, 2012.
50. ↑ Tiger Electronics, ed (1990). Electronic Mega Man 2 LCD Game. Tiger Electronics. Model 7-811.
51. ↑ author=Nutt, Christian and Speer, Justin The History of Mega Man(нявызн.). GameSpot. CBS Interactive. Праверана August 20, 2007.
52. ↑ Parish, Jeremy Mega Man Anniversary Collection (PS2)(нявызн.) (недаступная спасылка). 1UP.com. Ziff Davis (22 чэрвеня 2004). Архівавана з першакрыніцы 30 мая 2012. Праверана August 20, 2007.
53. ↑ JAKKS Pacific Offers TV Games GameKey For Classic Capcom Games(нявызн.). Toy News International (9 сакавіка 2005). Праверана January 7, 2011.
54. ↑ Stern, Zack Street Fighter, Mega Man on mobile phones(нявызн.). Joystiq. AOL (13 красавіка 2007). Праверана August 15, 2007.
55. ↑ Spencer Mega Man 2 Brings Robot Fish To PS3, PSP(нявызн.). Siliconera (9 верасня 2009). Праверана September 9, 2009.
56. ↑ Theobald, Phil Mega Man on PSP – Keiji Inafune and Tatsuya Kitabayashi Interview(нявызн.). GameSpy. IGN (17 верасня 2005). Праверана July 27, 2009.
57. ↑ Jackson, Mike SNES, NES classics set for 3DS return(нявызн.). Computer and Video Games. Future plc (20 чэрвеня 2010). Праверана June 21, 2010.
58. ↑ Ishaan Mega Man 2 Blasts To 3DS Virtual Console In Japan Next Week(нявызн.). Siliconera (3 жніўня 2012). Праверана August 5, 2012.
59. 1 2 Miles, Ellen (1990). Mega Man 2. New York, NY: Scholastic Corporation. pp. 4–6, 16, 23, 36, 39, 50, 57, 61, 66, 71. ISBN 0-590-43772-0.
60. ↑ Struck, Shawn 8-Bit Lit: Behind the NES’ Worlds of Power Series(нявызн.). 1UP.com. Ziff Davis (3 жніўня 2006). Праверана August 9, 2007.

Гэты артыкул уваходзіць у лік добрых артыкулаў беларускамоўнага раздзела Вікіпедыі.