Locusta migratoria — від прамакрылых з сямейства Acrididae.
Паліфаг. Шкодзіць палявым, агародным, садовым, лясным, агароднінным, бахчавым, ягадным і розным тэхнічным культурам. Стадная форма мігруе на адлегласць да 300 км. Арэал ахоплівае шырокія тэрыторыі Еўропы, Азіі, Афрыкі. На гэтай тэрыторыі від утварае 7 падвідаў. У Расіі сустракаюцца два з іх, Locusta migratoria migratoria і Locusta migratoria rossica.
Буйное насякомае, даўжыня цела самцоў ад 35 да 50 мм, у самак — ад 40 да 65 мм[1]. Даўжыня надкрыллеў самцоў 43-56 мм, самак 49 — 61 мм. Агульная афарбоўка вар’іруе. Звычайна яна зялёная, карычневая, жаўтлява-зялёная або шэрая. Надкрылы бліскучыя і выразна даўжэй канца брушка. Мандзібулы сіняга колеру. Крылы бясколерныя, акрамя слаба выяўленага дымчатага адцення і чорных жылак. Ніжняя частка ўнутранага боку задніх сцёгнаў карычняватая, сінявата-чорнага колеру. Заднія галёнкі жаўтлявай афарбоўкі, бэжавыя або чырвоныя. Пярэдняспінка дугападобна выгнутая ў адзіночных імага і седлападобная ў стайных, з выпуклым, прамым або злёгку увагнутым кілем.
Лічынкі розных фаз таксама адрозніваюцца — зялёнай афарбоўкай у адзіночных. У стайных яны шэрыя ў першага ўзросту пры скучванні, затым цямнеюць і становяцца аранжавымі з чорным на больш позніх лічынкавых стадыях.
Арэал ахоплівае Еўропу, Малую Азію, Паўночную Афрыку, Паўночны Кітай, Карэю. Распаўсюджаны на поўдні Еўрапейскай часткі Расіі, на Каўказе, у Сярэдняй Азіі, у Казахстане, у паўднёвай частцы Заходняй Сібіры.
Да гэтага віду адносяцца 4 падвіды: