Ян Заранак (таксама бел.: Ян Заранэк; польск.: Jan Zaranek, лац.: Joannes Zaranek; 22 кастрычніка 1758, Беларусь — 12 кастрычніка 1817, Білева ля Віцебска) — каталіцкі дзеяч, педагог, рэктар Віцебскага езуіцкага калегіума.
Нарадзіўся 22 кастрычніка 1758 г. на Беларусі[1]. Уступіў у Таварыства Ісуса 19 ліпеня 1772 г. Пасля скасавання Ордэна езуітаў папам Кліментам XIV (1773) пераехаў на Беларусь. Выкладчык рыторыкі і паэзіі ў Полацку і Віцебску. У 1785—1789 гг. вывучаў тэалогію ў Полацкім езуіцкім калегіуме, потым — прафесар рыторыкі і паэзіі (1789—1790) і прэфект школ (1791—1793) у Віцебску. 2 лютага 1792 г. склаў апошнія зарокі. З 1793 па 1805 гг. — працаваў у Мсціславе, Оршы і Дынабургу[2].
Шматгадовы рэктар Віцебскага езуіцкага калегіума (1805—1809 і 1813—1817)[2]. Шмат зрабіў для аднаўлення навучальнай установы ад наступстваў вайны 1812 года[3]. У 1809—1811 гг. — прэфект друкарні Полацкага езуіцкага калегіума[2].
Памёр у 1817 г. у рэктарскім загарадным доме ў вёсцы Білева ля Віцебска, а пахаваны на малой радзіме ў сямейным склепе[4].