У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Аланд (значэнні). Ян Аланд (псеўданім Пётр Казімір Трызна; польск.: Jan Aland лац.: Ioannes Alandus; каля 1559, Львоў — 14 сакавіка 1641, Нясвіж[1]) — святар, педагог.
У Кракаўскай акадэміі скончыў курсы філасофіі і тэалогіі са ступенню магістра[2]. У 1580 г. разам з Пятром Скаргам і Станіславам Лянчыцкім (лац.: Lancicius) быў адным з заснавальнікаў езуіцкай пляцоўкі ў Полацку[3], а потым — адным з першых выкладчыкаў Полацкага езуіцкага калегіума[4]. Каля 1586 г. узначаліў катэдральную школу ў Гнезна, дзе быў высвечаны на ксяндза. Уступіў у Таварыства Ісуса ў Кракаве 8 красавіка 1590 г. У навіцыяце паглыбіў свае веды у галіне тэалогіі і прысвяціў сябе педагагічнай кар’еры. Прафесар рыторыкі для семінарыстаў-езуітаў і экстэрнаў у Яраславе (1591—1594), прафесар калегіума і памочнік прапаведніка навіцыяту ў Рызе[1].
З 1600 г. працаваў выключна ў Нясвіжы: як прэфект школ (1604—1606, 1613—1614), прэфект Марыянскай кангрэгацыі (1609—1613), прэфект бурсы (1618—1619), інструктар Трэцяй прабацыі (1619—1620), рэктар (1620—1623). Адначасова з гэтым быў прыдворным прапаведнікам Мікалая Крыштафа Радзівіла Сіроткі і выхавацелем яго сыноў[1].
Найбольшую вядомасць Аланду (падпісаўся псеўданімам «Пётр Казімір Трызна») прынёс пераклад пяці трактатаў, якія памылкова прыпісваліся Св. Аўгусціну: Ksiąg pięcioro: Rozmyślania, Mowy tajemne, Broń duchowna, O skrusze serca, O marności świata (Вільня, 1617)[5]. Таксама апублікаваў кнігі: