Юшка Гойцавіч, або Юрый Гойцавіч (Georgius Goyczowicz, Юшко Кгоицевич, pan Juszko Golcewicz; XV ст. — пасля 1461 і да 1468) — літоўскі баярын, староста новагародскі (зг. 1461)[1].
Напэўна, паходзіў з літоўскага баярскага роду, магчыма, роднаснага Давойнам, бо знак пячаткі яго брата Івашкі на дакуменце 1433 года падобны да іх герба. Таксама вядомы брат Федзька Гойцавіч.[1][2]
Тым часам як брат Івашка быў прыхільнікам вялікага князя Жыгімонта Кейстутавіча, паводле «Хронікі Быхаўца», пан Юшка браў удзел у Ашмянскай бітве (1432) на баку вялікага князя Свідрыгайлы і трапіў у палон. Напэўна, неўзабаве вялікі князь Жыгімонт прымірыўся з палонным.[3]
Вотчынныя ўладанні Гойцавічаў размяшчаліся, напэўна, у Новагародскім павеце. Пасля лета 1436 года атрымаў ад вялікага князя Жыгімонта «двор» Рэпухаў у Віцебскай зямлі. У 1440—1443 гады загадам ваяводаў Даўгірда і Гаштольда атрымаў сёлы Сеніна Фядосеўскае Дажыравічы ў Слонімскім павеце[1][4], а таксама Гошчава[5], якое раней трымаў Гард. Таксама ў Слонімскім павеце трымаў Ласасін[2]. На думку Севярына Віславуха, у складзе Ласасінскага маёнтка былі мястэчка Ражана, «дварэц» Бялавічы і «сяльцо» Байковічы, якія пазней ўтваралі адзіны комплекс, гэта як факт даецца ў літаратуры[6]. Рацыя Віславуха пацвярджаецца адносна Бялавічаў, дзе ў 1460-я гады пан Юшка даў зямлю свайму слугу Андрыяну[7][8], але пра Ражану і Байковічы такіх звестак няма. Таксама пан Юшка з братам Івашкам трымалі Туганавічы[9][10].
Вызнаваў каталіцтва. Фундаваў 2 жніўня 1442 года касцёл у сваім сяле Крошыне Новагародскага павета[3], адным са сведкаў быў брат Федзька.[2]
У 1461 годзе склаў тастамент, якім сваю «выслугу на вялікім князю Жыгімонце» — «двор» Рэпухаў з «дварцом» Ваўкавічы, «дварцом» Мілотынню, даннікамі Капеньчычамі, даннікамі на Белай[11] і даннікамі Шырневічамі — запісаў жонцы.[12] Памёр да 1468 года.
Быў жанаты з Ганнай Даўгірдаўнай, дзяцей яны не мелі.[1][2] Пазней Ганна ўзяла другі шлюб з панам Іванам Іллінічам.