.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw{display:inline-block}.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a::first-letter,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw::first-letter{text-transform:capitalize}
Юсцінас Стаўгайціс (14 лістапада 1866 г. каля Шаўляя, пам. 8 ліпеня 1943 г. у гор. Цельшаі) — літоўскі рымска-каталіцкі святар, біскуп, палітычны дзеяч, адзін з падпісантаў Акту незалежнасці Літвы 1918 г..
Скончыў духоўную семінарыю ў Сейнах. У 1890 годзе быў высвечаны на святара. Прымаў удзел у руху кніганошаў (knygnešiai) -асоб, якія кантрабандным шляхам дастаўлялі рэлігійныя выданні на літоўскай мове праз прускую граніцу. Заснаваў у Марыямпалі таварыства асветы «Žiburys» («Святло»), працаваў там на грамадскіх пачатках, м.ін. заснаваўшы дом сірот і старых. З 1909 і да 1912 года ўзначаліў stał na czele lokalnego pisma «Vadovas» («Правадыр»).
У 1917 годзе быў абраны членам Тарыбы, у лютым 1918 г. падпісаў Акт незалежнасці Літвы 1918 г. У 1920 годзе ён, як прадстаўнік хадэкаў быў абраны на Устаноўчы Сойм, дзе выконваў абавязкі спікера і віцэ-спікера. У 1926 годзе Папа прызначыў яго біскупам Цельшай. Стаўгайціс меў уплыў на стварэнне ў гэтым горадзе семінарыі, дзе навучаліся духоўныя асобы.