У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Адамовіч. Эмерык Адамовіч (польск.: Emeryk Adamowicz; 1819, Мінск, Расійская імперыя — (?), Мінск) — мінскі мастак і фатограф.
Сын Леапольда.
Вучыўся ў Мінскай губернскай гімназіі. Вучыўся мастацтву ў Яна Дамеля[2].
Пасля заканчэння Акадэміі мастацтваў у Санкт-Пецярбургу ён атрымаў пасведчанне выкладчыка малявання і чыстапісання. Працаваў у Бабруйскім 5-класным дваранскім павятовым вучылішчы (з 1840 года), з 1844-га — у Дынабургскай гімназіі (сучасны Даўгаўпілс, Латвія), а потым, у 1851 г., вярнуўся ў родны Мінск і стаў выкладаць маляванне ў Мінскай губернскай гімназіі[3].
27 жніўня 1860 г. мінскі карэспандэнт газеты «Kurier Wileński» апісаў дзейнасць Эмерыка Адамовіча:
Настаўнік каліграфіі і малюнку ў Мінскай гімназіі п. Эмерык Адамовіч тры гады таму адкрыў літаграфічную майстэрню, а праз год — і друкарню. Першапачаткова літаграфічная майстэрня вырабляла толькі этыкеткі для вінакурняў, цыгарных фабрык і аптэк, сёння, пад старанным кіраўніцтвам заснавальніка, яна карпатліва і дакладна вырабляе глобусы розных памераў на польскай і рускай мове; прыгожыя гравюры да Бібліі, якую неўзабаве надрукуе п. Адамовіч для народу і дзяцей, і ўвогуле, кожны дзень адкрытая і падтрымліваецца ў парадку. Друкарня ўжо пачынае выдаваць Біблію, першы друкарскі выраб у творчасці п. Адамовіча[4].
У 1864-м ён афіцыйна пакінуў сваю службу ў гімназіі, каб цалкам прысвяціць сябе фатаграфаванню.
Стварыў майстэрню ва ўласным доме, што на вуліцы Шырокай (сучасная вуліца Куйбышава). Працаваў у ёй сам Эмерык Адамовіч з памочнікам. У майстэрні меўся адзін апарат. Усё неабходнае для вырабу «фатаграфічных картак, партрэтаў і груп рознай велічыні» закупляў у Санкт-Пецярбургу і Мінску.
Адзін з першых, хто засвоіў у Мінску стэрэафатаграфію. Здымкі рабіліся пры дапамозе спецыяльнай камеры з двума аб’ектывамі. Стерэапары наклейваліся на кардон і для атрымання эфекту аб’ёму змяшчаліся ў спецыяльны апарат. Асноўную масу сюжэтаў для стэрэафотаздымкаў складалі віды Мінска.
У 1879-м (і да закрыцця студыі ў 1894 годзе) правы ўласнасці пераходзяць да жонкі фатографа Жазэфіны (у дзявоцтве Шрэтэр). У гэтым жа самым доме па Шырокай вуліцы працаваў друкарскі завод Адамовічаў, які спецыялізаваўся на вырабе этыкетак для тытунёвай фабрыкі, бланкаў атэстатаў для Мінскай гімназіі, геаграфічных карт, нот і іншай друкарскай прадукцыі, а таксама жывапісная майстэрня Ягора Зотава, што вырабляла абразы[3].
Адзін з сыноў Эмерыка Адамовіча — Багуслаў (1870—1944) — стаў знакамітым польскім паэтам, пісьменнікам, мастаком.