У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Георгіева. Эльвіра Мікалаеўна Георгіева (нар. 29 сакавіка 1946, г. Нікапаль, Днепрапятроўская вобласць, Украіна) — беларускі архітэктар.
Скончыла ў 1969 годзе архітэктурнае аддзяленне БПІ па спецыяльнасці «Горадабудаўніцтва» (кіраўнік Яўген Львовіч Заслаўскі).
У 1969—1972 гадах у Віцебскім філіяле «Белдзяржпраекта», у 1972—1987 гадах у інстытуце «Мінскпраект», у 1987—1988 гадах у інстытуце «Мінсксельбудпраект», у 1988—1997 гадах у інстытуце «Мінскпраект», з 1997 года УП «Мінскграда».
Член Саюза архітэктараў СССР з 1974 года. Пражывае ў Мінску.
Асноўныя працы: у аўтарскім калектыве; праект планіроўкі Новалукомля (1970); ПДП лесапаркаў на заходнім і паўднёвым берагах Заслаўскага вадасховішча (1973, 1983)[1]; праект забудовы цэнтра Віцебска і раёна «Паўднёвы» (1971), ПДП жылога раёна па пр. Машэрава (1980), Лошыцкай водна-зялёнай сістэмы (1982), схема размяшчэння ўстаноў кароткачасовага адпачынку насельніцтва Мінска (1974), генеральная схема азелянення горада і лесапаркавага пояса (1975) у Мінску[1], галоўным архітэктарам горадабудаўнічых праектаў дэталёвага планавання: жылы раён «Каменная Горка» (2004, карэктура 2008); тэрыторыя парка «Цівалі» ў граніцах вул. Прытыцкага — П. Глебкі — Матусевіча — Цімашэнкі (2006); рэканструкцыя тэрыторыі ў граніцах вуліц Р. Люксембург — пр. Жукава — Харкаўская — паласа адводу чыгункі (2006); тэрыторыя ў граніцах вуліц Маскоўская — К. Цэткін — Кальварыйская — чыгунка «Мінск-Маладзечна» (2006); Севастопальскі парк (2006).
1-я прэмія на рэспубліканскім конкурсе за праект забудовы цэнтра Віцебска і раёна Паўднёвы (1971, у аўтарскім калектыве).