У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Мунк.
Э́двард Мунк (нарв.: Edvard Munch; 12 снежня 1863, Лётэн, Нарвегія — 23 студзеня 1944, Экелі, недалёка ад Осла) — нарвежскі мастак і графік, які аддаваў перавагу сімвалізму і экспрэсіянізму.
Вучыўся ў Осла ў Каралеўскай школе малявання (1881—86) і ў майстэрні К. Крога (1882—83). Працаваў у Нарвегіі, Даніі, Францыі, Германіі.
У ранні перыяд зазнаў уплыў В. ван Гога і П. Гагена. Светаўспрыманне Э. Мунка сфарміравалася пад уплывам твораў пісьменнікаў-сімвалістаў Х. Егера і А. Стрындберга, што абумовіла ў яго карцінах матывы адзіноцтва, трывогі, смерці.
Творам уласцівы эмацыянальная напружанасць і абвостраная выразнасць вобразаў, жорсткі, віхрападобны контурны малюнак, павышаная дынаміка кампазіцый, дысананс колераў: «Хворая дзяўчынка» (1885—86), «Сястра мастака» (1892), «Крык», «Пакой паміраючага» (1893), «Вампір» (каля 1893), «Самота» (1894), «Танец жыцця» (1899), «Танец на беразе» (1900—02), «Дзеці на вуліцы» (1910), «Начны вандроўнік» (1939) і інш. Большасць карцін 1890—1910-х г. уваходзяць у няскончаны цыкл «Фрыз жыцця».
Графічныя творы вызначаюцца змрочным эратызмам, успрыняццем жанчыны як увасаблення негатыўнай, разбуральнай сілы: «Дзяўчына і смерць» (1894), «Мадонна» (1895—1902), серыя «Укус» (1913) і інш.
Аўтар фрэсак для залаў універсітэта ў Осла («Альма Матэр», «Гара людзей» і інш., 1909—15).
Музей Мунка ў Осла займаецца зборам, апрацоўкай і папулярызацыяй творчасці мастака і графіка.