Хіуаз Каіраўна Даспанава (каз.: Хиуаз Қайырқызы Доспанова; 15 мая 1922 — 20 мая 2008) — савецкая лётчыца Вялікай Айчыннай вайны, штурман-стралок. Народны Герой Казахстана (2004).
Нарадзілася 15 мая 1922 года ў вёсцы Ганюшкіна Гур’еўскай вобласці. Паходзіць з роду маскар племя байулы[3][4].
У 1940 годзе скончыла з залатым медалём сярэднюю школу № 1 горада Уральск і разам з атэстатам атрымала пасведчанне пілота запасу мясцовага аэраклуба.
Круглая выдатніца, адна з лепшых актывістак — піянерважатая, сакратар камсамольскай арганізацыі школы — улетку 1940 года яна паспяхова сканчыла і дзесяты клас, і аэраклуб, пасля чаго паехала ў Маскву і падала дакументы на паступленне ў Ваенна-паветраную акадэмію ім. Жукоўскага. Пасля адмовы падала заяву ў Першы Маскоўскі медыцынскі інстытут, яе прынялі без экзаменаў. Менш чым праз год пачалася вайна.
13 кастрычніка 1941 года Хіуаз з аднакурсніцай Таццянай Сумарокавай запісаліся на прыём да М. М. Расковай, якая займалася фарміраваннем жаночых авіяпалкоў. Дзяўчат прынялі і залічылі ў групу штурманаў.
26 кастрычніка 1941 года будучыя лётчыцы прыбылі да месца фармавання палкоў у прыволжскі горад Энгельс. Там яны праходзілі паскораны курс навучання ў Энгельскай ваеннай авіяцыйнай школе пілотаў.
Хіуаз Даспанава была залічана штурманам-стралком у 588-й начны бамбавальны авіяполк. Баявыя заданні выконвала на паўднёвым фронце, Паўночным Каўказе, у Закаўказзе, Украіне і Беларусі[5]. Двойчы адважная лётчыца была цяжка параненая, але зноў вярталася ў строй і сустрэла перамогу пад Берлінам.
З вайны Хіуаз Даспанава вярнулася інвалідам II групы, з зрослымі пераломамі абедзвюх ног, але, нягледзячы на гэта, актыўна ўдзельнічала ў грамадскім жыцці. У апошнія месяцы вайны дзяўчына абдумвала планы вяртання ў медыцынскі інстытут, але ў выніку пайшла па іншым шляху — па шляху грамадскай дзейнасці. Першы сакратар Заходне-Казахстанскага абкама партыі Мінайдар Салін у гутарцы з камуністкай Хіуаз Даспанавай, якая толькі вярнулася з фронту, прапанаваў ёй папрацаваць на партыйна-палітычнай працы, і яна была зацверджаная інструктарам абкама партыі. Праз год Хіуаз адправілася ў вышэйшую партыйную школу ў Алматы.
Хіуаз прайшла шлях ад інструктара райкама партыі ў родным Заходнім Казахстане да сакратара ЦК ЛКСМ Казахстана. У 1951 годзе была абраная дэпутатам Вярхоўнага Савета Казахскай ССР і на першай жа сесіі — сакратаром Прэзідыўма. Да выхаду на пенсію Хіуаз Каіраўна была сакратаром Алматынскага гаркама партыі, праяўляючы дзейны ўдзел у жыцці сталіцы.
У канцы 1950-х гадоў далі ведаць аб сабе наступствы франтавых раненняў і кантузій. Здароўе Хіуаз прыкметна пагоршылася. Не дасягнуўшы нават сарака гадоў, яна ў 1959 годзе вымушаная была сысці на пенсію.
Памерла 20 мая 2008 года[6], неўзабаве пасля атрыманага пералому шыйкі сцягна. Пахавана на Кенсайскіх могілках Алматы.
Муж — Шаку Аміраў. У пары нарадзілася двое сыноў: малодшы памёр ва ўзросце двух гадоў, старэйшы — Ербалат Аміраў, выкладчык КазНТУ ім. Сатпаева. Унукі Баян Шаку, Канат Шаку.