Хуан Ягуэ Бланка (ісп.: Juan Yagüe Blanco; 9 лістапада 1891 — 29 кастрычніка 1952) — іспанскі военачальнік, генерал. Удзельнік грамадзянскай вайны ў Іспаніі 1936—1939 гадоў.
Нарадзіўся ў сям’і лекара.
Скончыў пяхотнае вучылішча ў Таледа разам з будучым генералісімусам Франсіска Франка, з якім затым служыў у Афрыцы, удзельнічаў у Рыфскай вайне, быў некалькі разоў паранены і ўзнагароджаны. У 1932 годзе выраблены ў падпалкоўнікі. У 1934 годзе ўдзельнічаў у падаўленні паўстання рабочых у Астурыі.
З прыходам да ўлады ў 1936 годзе Народнага Фронту далучыўся да апазіцыі і стаў адным з актыўных удзельнікаў змовы супраць левага ўрада. У ліпені паўстанцкія войскі пад яго кіраўніцтвам узялі горад Сеута. Пазней удзельнічаў у Эстрэмадурскай аперацыі, бітве пры Бадахосе і баях на Эбра.
Пасля вайны быў выраблены ў дывізіённыя генералы і прызначаны на зноў заснаваную пасаду міністра авіяцыі. У чэрвені 1940-га быў звольнены і адпраўлены ў ссылку з-за крытыкі ў адрас кіраўніка дзяржавы Франсіска Франка. Увосень 1942-га нечакана вернуты на службу і прызначаны камандуючым войскамі ў Мелільі. У 1943 годзе прызначаны камандуючым шостай ваеннай акругай са штабам у Бургасе.
Памёр у 1952 годзе. Пасмяротна атрымаў тытул маркіза.