Хенрык Берлеві (20 кастрычніка 1894, Варшава — 2 жніўня 1967, Парыж) — жывапісец, графік, тыпограф, тэарэтык і мастацтвазнаўца. Член групы Blok, Syndicat de la Presse Artistique Française і Міжнароднай асацыяцыі крытыкаў мастацтва (AICA). Сын мастачкі Хелены Берлеві.
Вучыўся ў Варшаўскай школе прыгожых мастацтваў (1904—1909), Акадэміі прыгожых мастацтваў у Антверпене (1909—1910), а таксама ў парыжскіх École des Beaux-Arts і École des Arts Décoratifs (1911—1912). У 1913 годзе вярнуўся ў Польшчу і пачаў трохгадовае навучанне ў Варшаўскай школе малявання ў Яна Каўзіка.
У яго жывапісе і графіцы 1918—1922 гадоў пераважаюць матывы яўрэйскай культуры. Ён быў вядомым дзеячам у яўрэйскіх мастацкіх, літаратурных і тэатральных колах: быў звязаны з Вільнерам Трупэ, быў вядучым заснавальнікам мастацкага гуртка Chaliastre, рабіў ілюстрацыі для яўрэйскага часопіса «Альбатрос», які выдаваўся ў Варшаве і Берліне.
1921 год стаў пераломным у творчасці Берлеві: ён звярнуўся да чыстага мастацтва, да канструктывізму і супрэматызму. Ён пераехаў у Берлін, дзе пазнаёміўся з Эль Лісіцкім і пазнаёміўся з Тэа ван Дусбургам, Людвігам Місам ван дэр Роэ, Ласла Мохай-Надзем.
Быў вядучым прадстаўніком авангарднай геаметрычнай абстракцыі ў Польшчы, удзельнікам гурта «Блок». Больш важныя творы: «Чорна-бела-чырвона-механафактура», 1924 (Мастацкі музей у Лодзі).