Франсуа-Дамінік Тусэн-Луверцюр (фр. François-Dominique Toussaint-Louverture; 20 мая 1743, маёнтак Брэда, недалёка ад Кап-Аіцьена, Гаіці — 8 красавіка 1803, замак Фор-дэ-Жу, Францыя) — лідар Гаіцянскай рэвалюцыі, у выніку якой Гаіці стала першай незалежнай дзяржавай Лацінскай Амерыкі.
З сям’і раба. У 1791 годзе далучыўся да паўстання неграў-рабоў у г. Сан-Дамінга (французская частка вострава Гаіці), неўзабаве ўзніачаліў армію паўстанцаў. У 1793 годзе, з пачаткам вайны Францыі (валодала часткай вострава Гаіці) з Вялікабрытаніяй і Іспаніяй, перайшоў на бок Іспаніі. Пасля скасавання французскім урадам рабства ў 1794 годзе выступіў і супраць іспанцаў, нанёс ім шэраг паражэнняў, што прымусіла Іспанію адмовіцца ад сваёй часткі Гаіці на карысць Францыі. Французскі ўрад прызначыў Тусэн-Луверцюра генералам (1795) і галоўнакамандуючым узброеннымі сіламі Сан-Дамінга (1797). У 1798 годзе Тусэн-Луверцюр выгнаў з Гаіці англічан, да 1800 года ўсталяваў сваю ўладу над усім востравам Гаіці. У ліпені 1801 года абвешчаны правіцелем (консулам) Гаіці пры фармальным прызнанні французамі суверэнітэту.