Лацінская Амерыка
Лацінская Амерыка — абагульняючая назва Паўднёвай Амерыкі і Цэнтральнай Амерыкі. Гэтая назва ўпершыню з’явілася ў 1856 годзе ў творах калумбійскага пісьменніка і публіцыста, які жыў і пісаў у эміграцыі ў Парыжы: Хасэ Марыі Торэса Каіцэда. Амаль адначасова гэту назву пачаў ужываць чылійскі пісьменнік Францыска Білбаа. Гэта назва мае гістарычную падставу — яна адносіцаа да той часткі Амерыкі, якая была каланізавана амаль цалкам дзвумя краінамі: Іспаніяй і Партугаліяй. Таму ва ўсіх лацінаамерыканскіх краінах існуюць падобныя грамадскія, гаспадарчыя, культурныя структуры; дзяржаўная мова (іспанская), за выключэннем Бразіліі, дзе дзяржаўнай мовай з’яўляецца партугальская).
Лацінская Амерыка займае каля 21 млн км², з насельніцтвам 549 млн чалавек (2006).
Краіны якія складаюць Лацінскую Амерыку:
- Аргенціна;
- Балівія;
- Беліз;
- Бразілія;
- Венесуэла;
- Гватэмала;
- Гандурас;
- Дамініканская Рэспубліка;
- Калумбія;
- Коста-Рыка;
- Куба;
- Мексіка;
- Нікарагуа;
- Панама;
- Парагвай;
- Перу;
- Пуэрта-Рыка;
- Сальвадор;
- Уругвай;
- Чылі;
- Эквадор.
Гл. таксама
Тэмы гэтай старонкі (1):Лацінская Амерыка