Франк Ісак Паіс Гарсія (ісп.: Frank Isaac País García, 7 снежня 1934 — 30 ліпеня 1957) — кубінскі рэвалюцыянер, арганізатар гарадскога падполля руху 26 ліпеня, нацыянальны герой Кубы.
Франк Паіс нарадзіўся ў сям’і іспанскага эмігранта Франсіска Паіса, святара-пратэстанта. Пасля ранняй смерці бацькі, Франка і яго малодшыя браты у адзіночку выхоўвала маці. Пачаў вывучаць архітэктуру, але кінуў гэта і паступіў у педагагічны каледж у Ар’ентэ.
Паіс карыстаўся аўтарытэтам сярод студэнтаў, быў адным з лідараў студэнцкай асацыяцыі. Пасля прыходу да ўлады Батысты актыўна выступаў супраць дыктатара, распаўсюджваў улёткі, якія асуджалі новую ўладу.
Пасля нападу на Казармы Манкада 26 ліпеня 1953 г. шукаў ацалелых, спрабуючы аказаць ім дапамогу. Неўзабаве стварыў арганізацыю «Нацыянальнае рэвалюцыйнае дзеянне», якая складалася са студэнтаў і працоўнай моладзі.
Падчас высадкі каманды Фідэля Кастра з яхты «Гранма» Франк арганізаваў паўстанне ў Сант’яга-дэ-Куба з мэтай адцягнуць на сябе ўвагу ўрадавых сіл. Потым ажыццяўляў падтрымку партызанам у гарах С’ера-Маэстра.
13 сакавіка 1957 года Франк Паіс быў арыштаваны па абвінавачванні ў бунту супраць законнай ўладу і змешчаны ў турму Бaнiатa. Судовы працэс пачаўся 22 красавіка. Усяго па справе праходзіла 26 чалавек.
Адвакаты дамагліся вызвалення шасцярых абвінавачаных па справе ў гарадскім паўстанні, і 11 мая 1957 г. яны выйшлі на волю.
30 ліпеня паліцыя высачыла дом, дзе хаваўся Франк Паіс. Ён і яго сябар Рауль Пухóль спрабавалі сысці незаўважанымі, але былі выдадзены даносчыкам з ліку студэнтаў. Абодва былі расстраляны.