wd wp Пошук: ⬜

Урынбой Рахмонаў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Рахмонаў. Урынбой Рахмонбердыевіч Рахмонаў (руск.: Уринбой Рахмонбердиевич Рахмонов) (4 (17) сакавіка 1910, Ош, Кыргызстан — 5 кастрычніка 1980) — савецкі кіргізскі акцёр

і тэатральны дзеяч, заснавальнік тэатра імя Бабура ў горадзе Ош, паэт , празаік , драматург .

Біяграфія

Урынбой Рахмонаў нарадзіўся 4 сакавіка 1910 года ў горадзе Ош, у сям’і служачых. Яго бацька Рахмонберды Мадазімаў быў заснавальнікам тэатральнага руху ў Кыргызстане, першым заснавальнікам і арганізатарам узбекскага драматычнага тэатра горада Ош, рэвалюцыянерам, актыўным удзельнікам барацьбы з басмацтвам. Калі Урынбою Рахмонаву споўнілася 17 гадоў, ён ў 1927 годзе пачаў сваю творчую дзейнасць у Ошскім тэатры. Працаваў там артыстам, акрамя таго, у цяжкія гады станаўлення і арганізацыі тэатра дадаткова выконваў дзесяць пасад: быў памочнікам рэжысёра, драматургам, спеваком, музыкантам, суфлёрам, мастаком, грымёрам, паэтам, пісаў невялікія п’есы і вершы для песень, пад якія ў тую пару танцавала народная артыстка Кіргізскай ССР першая танцорка Разія Мумінава.

Урынбой Рахмонаў з 1949 па 1952 гады працаваў адказным сакратаром Кызыл-Кыштакскага сельсавета, з 1952 па 1965 гады працаваў начальнікам пошты ў сяле Кызыл-Кыштак, Кара-Суйскага раёна. З 1965 года працаваў у сістэме гандлю. Але, нягледзячы на тое, што ён у 1949 году сышоў з тэатра ён яшчэ доўга аж да 1958 года, пазаштатна пасля працы іграў там галоўныя і эпізадычныя ролі. Апублікаваны яго вершы. Выхаваў 12 дзяцей. Старэйшы сын Дылдарбек таксама працаваў у Ошскім тэатры імя Бабура артыстам і сыграў эпізадычныя ролі ў двух кінафільмах. Другі сын Дарвішбек Рахмонаў таксама прысвяціў сваё жыццё служэнню мастацтву і працуе мастацкім кіраўніком цыркавой трупы «Калдыргоч».

Памяць артыста

Рашэннем мясцовых уладаў была ўвекавечана памяць заснавальніка тэатра шляхам прысваення яго імя вуліцы Ошскай вобласці.

У гонар Урынбоя Рахмонава была названая вуліца ў вёсцы Кызыл-Кыштак Кара-Суйскага раёна Ошскай вобласці.

Асабістае жыццё

Бацька: Рахмонберды Мадазімаў (1875—1933)- заснавальнік і арганізатар тэатральнага руху ў Кыргызстане, пісьменнік. Маці — Бібіхон (1884—1922) ураджэнка горада Уратэпа. Першая жонка: Турсунхон Туйчыбоева (1918—1954). Дзеці: Дылдарбек (1941), Дыларамхон (1943), Даўлатбек (1949—2006), Дарвишбек (1952), Бахрыдылхон (1954), Данішбек (1957), Дылфузахон (1960), Сталін (1962), Махфузахон (1964), Дылрабо (1971).

Ролі ў Ошскім тэатры

1927 год — К.Яшын «Сябры».
1928 год — К.Яшын «Унутры».
1929 год — Гулам Зафарі «Халіма», К.Яшин «Ажи-ажи».
1930 год — Умаржон Исмоилаў «Гісторыі на баваўняным поле».
1931 год — М. В. Гогаль «Жаніцьба».
1932 год — Маннон Уйгур «Перакладчык».
1933 год — Гаджыбекаў «Аршын мал алан».
1934 год — М. В. Гогаль «Рэвізор».
1935 год — Назир Сафараў, Зиё Саід «Гісторыя кажа», К.Яшын «Сожжём».
1936 год — Ж.Турусбекаў «Замест смерці», К.Трэнёв «Каханне Яравая», Тожизода «Камсамольскі ўзвод».
1937 год — Шылера «Падман і каханне», Ш.Хуршид «Фархад і Шырын».
1938 год — К.Гольдони «Слуга двух гаспадароў», Сабір Абдула «Шабля Узбекістана».
1939 год — Біль-Белацаркоўскі «Памежнікі», Хамза «Бай і парабак», Сабір Абдула «Тахір і Зухра».
1940 год — Хамза «Холисхон», К.Яшын «Буран».
1941 год — К.Яшин і М.Мухамедов «Гулсара», Хуршид «Лэйла і Маджнун», Сабір Абдула «Курбан Умараў».
1942 год — К.Яшин «Смерць захопнікам!», Хамза «Выхадкі Майсары», Карняйчук «Фронт».
1943 год — Сабір Абдула «Даврон ата», Умаржон Исмоилов «Зафар».
1944 год — К.Яшын «Нурхон», М. Ордубади «Нявеста за 5 сом».
1945 год — Уйгун «Песня жыцця».
1946 год — Мухтараў «Гонар жанчыны».
1947 год — Уйгун «Вясна», Хуршид «Фархад і Шырын».
1948 год — К.Трэнёв «Чырвоны гальштук», Уйгун «Песня жыцця», Уйгун «Алтынкуль».
1949 год — Фатхуллин «Пялёсткі», Хамід Алимджан «Семург».
1950 год — Исмоил Акрам «Справядлівасць», Сабір Абдула «Алпамыш».
1951 год — Боконбаеў «Токтогул», Хуршид «Лейла і Меджнун».
1952 год — Шукур Саъдулла «Ёрилтош», Махмуд Рахмон «Радасць», Абдула Каххар «Шаўковых Сюзане».
1953 год — Ізат Султан «Алішэр Наваі», М. Лысенка «Наталка Полтавка», К.Яшын «Нурхон».
1954 год — Шукур Саъдулла «Свята на поле», Бахрам Рахмонаў «Сардэчныя сакрэты».
1955 год — К.Яшын «Офтобхон», Рабіндранат Тагор «Дзяўчына ракі Ганг».
1956 год — К.Яшын «Раўшан і Зулхумор», Фатхуллин «Любоў да Радзімы», И.Ахмедов «Сундук сакрэтаў».
1957 год — Сабір Абдула «Алпамыш», Самад Вургун «Юлдуз».
1958 год — Хамід Алимджан «Ойгул і Бахтиёр», М.Шатров «Імем рэвалюцыі».

Акрамя таго, ён удзельнічаў у шматлікіх канцэртных праграмах.

Напісаная кніга

* «История Рахмоновых из рода тысячников, правивших городами Ош и Уратепа», 420 с, город Ош, 2016 год[1].

Літаратура

А. Абдугафуров «Ошский узбекский музыкальный театр», Фрунзе, 1980 год. 58 с.; 21 см. Кирг 23/463 [2][3]
А. Абдугафуров «Ошский академический театр», 2010 год, город Ош, стр.1, 3, 42.

Зноскі

Спасылкі