Хамза Хакімзадэ Ніязі (узб.: Hamza Hakimzoda Niyoziy; 22 лютага (6 сакавіка) 1889, Каканд — 18 сакавіка 1929, кішлак Шахімардан) — узбекскі паэт, драматург, грамадскі дзеяч, народны паэт Узбекскай ССР (1926). Этнічны узбек.
Нарадзіўся ў сям’і лекара. Вучыўся ў мактабе, затым у медрэсэ.
Арганізаваўшы бясплатную школу для бедных, выкладаў у ёй. Вершы пачаў пісаць з 1899 года пад уплывам творчасці ўзбекскіх асветнікаў Мукімі і Фурката. Асноўны твор дарэвалюцыйнай творчасці Хамзы, рукапісны вершаваны «Дыван» (1905—1914) на ўзбекскай і таджыкскай мовах, быў апублікаваны пасмяротна. У некаторых газэлях «Дывана» разам з традыцыйнымі вобразамі непадзеленага кахання прысутнічаюць матывы выкрыцця сацыяльнай няроўнасці, абароны навукі і асветы. Гэтымі ж матывамі прасякнуты і першыя апублікаваныя творы Хамзы: верш «Рамазан» (1914), аповесць «Новае шчасце» (1915), п’еса «Атручаная жыццё» (1916). У 1916—1919 гг. Хамза выпусціў 7 зборнікаў вершаў, якія сведчылі пераход паэта з пазіцый рэвалюцыйна-дэмакратычнага асветніцтва на пазіцыі рэвалюцыйнай барацьбы. Вершы, уключаныя ў зборніку «Духмяная ружа» (1919), сталі першымі ўзорамі пралетарскай паэзіі на ўзбекскай мове.
Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі 1917 г. Хамза настаўнічаў у Какандзе і Фергане, арганізаваў перасоўную тэатральную трупу, што абслугоўвала часткі Чырвонай Арміі на Туркестанскім фронце, працаваў супрацоўнікам палітаддзела Туркфронта, а пазней — Алпалітасветы. Член РКП (б) з 1920 года. У 1918 годзе ён стварыў п’есу «Бай і парабак», якая стала першым творам узбекскай савецкай драматургіі. Папулярнасцю карыстаюцца п’есы Хамзы «Выхадкі Майсары» (1926) і «Таямніцы паранджы» (1927), у якіх гаворыцца аб цяжкай долі ўзбекскіх жанчын у дарэвалюцыйныя гады. Яму належыць некалькі дзясяткаў песень. Збіраючы ў розных раёнах Узбекістана народныя песні, выконваў іх на нацыянальных інструментах. З музычнай спадчыны Хамзы ацалела не ўсё. Некаторыя яго мелодыі ўвайшлі ў зборнік «Песні Ферганы, Бухары і Хівы» (1931); частка песень запісана ад вядомых узбекскіх спевакоў. Хамза вёў разнастайную грамадскую працу, змагаўся за разняволенне жанчын, выкрываў дзеянні нацыяналістаў і рэакцыйнага духавенства. Хамза быў забіты бандай рэлігійных фанатыкаў.