Ураўненне Клапейрона—Мендзялеева, ураўненне Клапейрона — ураўненне, якое ўстанаўлівае залежнасць паміж фізічнымі велічынямі, што вызначаюць стан ідэальнага газу.
Атрымана ў 1834 годзе Б. П. Э. Клапейронам у выглядзе
B T ,
{\displaystyle pV=BT,}
дзе p, V і T — ціск, аб’ём і тэмпература ідэальнага газу, B — каэфіцыент прапарцыянальнасці, які залежыць ад M — масы і μ — малярнай масы газу.
У 1874 годзе Дз. І. Мендзялееў вывеў ураўненне для 1 моля ідэальнага газу:
R T ,
{\displaystyle pV=RT,}
дзе R — універсальная газавая пастаянная.
Ураўненне Клапейрона—Мендзялеева ў выглядзе
M μ
R T
{\displaystyle pV={\frac {M}{\mu }}RT}
з’яўляецца ўраўненнем стану ідэальнага газу, якое аб’ядноўвае закон Авагадра, закон Бойля—Марыёта, закон цеплавога расшырэння газаў (гл. законы Гей-Люсака).