У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Карніенка.
Уладзімір Якаўлевіч Карніенка (15 ліпеня 1924 года, вёска Губіншчына, Магілёўская губерня — 10 мая 1996, Магілёў) — удзельнік Вялікай Айчыннай і Савецка-японскай вайны, поўны кавалер ордэна Славы, малодшы сяржант, кулямётчык кулямётнай роты, ўзвода 1262-га стралковага палка 380-й Арлоўскай Чырванасцяжнай ордэна Суворава стралковай дывізіі 49-й арміі 2-га Беларускага фронту.
Нарадзіўся 15 ліпеня 1924 года ў сям’і селяніна. Беларус. Адукацыя сярэдняя. Працаваў у калгасе.
У Чырвонай Арміі і на фронце ў Вялікай Айчыннай вайне са снежня 1943 года, кулямётчык кулямётнай роты 1262-га стралковага палка 380-й стралковай дывізіі 50-й арміі Заходняга фронту
29 лютага 1944 года кулямётчык чырвонаармеец Карніенка ў баях за вёску Янава Быхаўскага раёна цяпер Магілёўскай вобласці Беларусі са свайго кулямёта знішчыў да 20-ці нямецкіх салдат і афіцэраў і адбіў пяць варожых контратак.
1 сакавіка 1944 года Загадам № 67/н па 380-й стралковай дывізіі узнагароджаны ордэнам Славы 3-й ступені.
28 — 29 сакавіка 1944 года кулямётчык кулямётнай роты 1262-га стралковага палка 380-й стралковай дывізіі 50-й арміі Беларускага фронту яфрэйтар Карніенка ў баі за вёску Красніца Быхаўскага раёна Магілёўскай вобласці ўмела манеўруючы на поле бою пад абстрэлам праціўніка, будучы параненым, вёў з свайго кулямёта агонь на паражэнне па ворагу, у выніку ім было знішчана каля дваццаці варожых салдат. Камандзірам палка падпалкоўнікам Шапіроўскім быў прадстаўлены да ордэну Чырвонай Зоркі, але загадам па 380-й стралковай дывізіі № 101/н ад 13 мая 1944 года паўторна узнагароджаны ордэнам Славы 3-й ступені.
5 ліпеня 1944 года наводчык станковага кулямёта кулямётнай роты 1262-га стралковага палка 380-й стралковай дывізіі малодшы сяржант Карніенка ў раёне вёскі Белая Лужа Смілавіцкага раёна Мінскай вобласці Беларусі скрытна праз лес пранік у размяшчэнне праціўніка і з блізкай адлегласці адкрыў кулямётны агонь па праціўніку, чым спрыяў выкананню пастаўленай баявой задачы з малымі стратамі. У сутычцы асабіста забіў да трыццаці салдат і афіцэраў ворага.
Загадам па войсках 49-й арміі № 150 ад 30 лістапада 1944 года ўзнагароджаны ордэнам Славы 2-й ступені.
23 ліпеня 1944 года ў баях за горад Беласток, цяпер Польшча быў цяжка паранены.
З 23 сакавіка 1945 года пасля лячэння ў шпіталі сяржант Карніенка прызначаны камандзірам кулямётнага разліку асобнай зенітна-кулямётнай роты 157-й стралковай дывізіі 5-й арміі 3-га Беларускага фронту, удзельнічае ў штурме Кенісберга, дзе атрымлівае раненне.
У красавіку 1945 года 157-я стралковая дывізія, якая знаходзілася ў складзе 5-й арміі выведзена ў рэзерв Стаўкі ВГК, а затым перакінутая на Далёкі Усход ў склад Прыморскай групы войскаў (з 5 жніўня 1945 года — 1-ы Далекаўсходні фронт).
У жніўні — верасні 1945 года ў час савецка-японскай вайны камандзір кулямётнага разліку ОЗПР 157-й стралковай дывізіі сяржант Карніенка удзельнічаў у Харбіна-Гірынскай аперацыі.
31 жніўня 1945 года за ўзорнае выкананне заданняў камандавання на фронце барацьбы з японскімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым доблесць і мужнасць Загадам № 053/н па 157-й стралковай дывізіі 5-й арміі 1-га Далёкаўсходняга фронту Карніенка узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі
У 1945 годзе старшына Карніенка дэмабілізаваны з Узброеных Сіл СССР.
У 1958 годзе стаў членам КПСС.
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 10 лістапада 1970 года за ўзорнае выкананне заданняў камандавання ў баях з нямецка-фашысцкімі захопнікамі старшына ў адстаўцы Карніенка Уладзімір Якаўлевіч пераўзнагароджаны ордэнам Славы 1-й ступені, стаўшы поўным кавалерам ордэна Славы.
Жыў у абласным цэнтры Беларусі — горадзе Магілёве. Быў сакратаром Батвінаўскага сельскага Савета Крычаўскага раёна Магілёўскай вобласці (Беларусь).
Корниенко Владимир Яковлевич на сайце «Героі краіны»