У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Фёдараў.
Уладзімір Рыгоравіч Фёдараў (руск.: Владимир Григорьевич Фёдоров; 3 (15) мая 1874, Санкт-Пецярбург — 19 верасня 1966, Масква) — расійскі і савецкі канструктар стралковай зброі, навуковец. Доктар тэхнічных навук, прафесар, генерал-лейтэнант інжынерна-тэхнічнай службы. Герой Працы (1928). Аўтар шэрагу навуковых прац па праектаванні і гісторыі стралковай зброі.
У. Р. Фёдараў нарадзіўся ў Санкт-Пецярбургу. Вучыўся ў 3-й Санкт-Пецярбургскай гімназіі. На ваеннай службе з 1892 года. У 1895 годзе скончыў Міхайлаўскае артылерыйскае вучылішча, у 1900 годзе Міхайлаўскую артылерыйскую акадэмію. З 1900 г. у Галоўным артылерыйскім упраўленні. У 1918—1931 гг. дырэктар і тэхнічны дырэктар Каўроўскага кулямётнага завода. У 1931—1933 кансультант па стандартызацыі ў збройна-кулямётным трэсце. У 1942—1946 гг. кансультант па стралковай зброі ў Наркамаце і міністэрстве ўзбраення. Генерал-лейтэнант інжынерна-тэхнічнай службы (1943). У 1946—1953 гг. правадзейны член Акадэміі артылерыйскіх навук.
У 1912 годзе сканструяваў аўтаматычную вінтоўку калібру 7,62 мм, у 1913 годзе аўтаматычную вінтоўку калібру 6,5 мм пад патрон уласнай канструкцыі, у 1916 годзе аўтамат пад патрон калібру 6,5 мм.
З 26.09.1953 У. Р. Фёдараў у адстаўцы. Памёр у Маскве.
У гонар У. Р. Фёдарава названыя вуліцы ў Санкт-Пецярбургу і Каўрове