У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Рыжоў.
Уладзімір Рыгоравіч Рыжоў (1914—1974) — падпалкоўнік Савецкай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1945).
Нарадзіўся 20 мая 1914 года ў вёсцы Маісееўшчына (цяпер — Барысаўскі раён Мінскай вобласці Беларусі). З ранняга ўзросту пражываў у Свярдлоўскай вобласці, скончыў няпоўную сярэднюю школу і працаваў спачатку ў леспрамгасе, затым знаходзіўся на камсамольскай рабоце. У 1936—1938 гадах праходзіў службу ў Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі. У ліпені 1941 года Рыжоў паўторна быў прызваны ў армію. У 1942 годзе ён скончыў курсы камандзіраў батальёнаў і штабных работнікаў. З лютага таго ж года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. У баях тры разы быў паранены[1].
Да студзеня 1945 года гвардыі маёр Уладзімір Рыжоў камандаваў 3-м мотастралковым батальёнам 16-й гвардзейскай механізаванай брыгады 6-га гвардзейскага механізаванага корпуса(руск.) бел. 4-й танкавай арміі(руск.) бел. 1-га Украінскага фронту. Вызначыўся ў час вызвалення Польшчы. 13 студзеня 1945 года батальён Рыжова прарваў нямецкую абарону пад горадам Кельцы і перарэзаў шашу і чыгунку дарогі на Кракаў, знішчыўшы 13 танкаў, 8 БТР, 17 артылерыйскіх гармат, 36 аўтамашын і каля 200 салдат і афіцэраў ворага. 26 студзеня 1945 года батальён у ліку першых пераправіўся праз Одэр у раёне горада Кёбен і захапіў плацдарм на яго заходнім беразе, пасля чаго утрымліваў яго да пераправы асноўных сіл[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 10 красавіка 1945 года за «ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм» гвардыі маёр Уладзімір Рыжоў быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» за нумарам 4798[1].
У 1947 годзе ў званні падпалкоўніка Рыжоў быў звольнены ў запас. Пражываў у Свярдлоўскай вобласці, працаваў першым сакратаром Белаярскага райкама КПСС. Памёр 24 лістапада 1974 года, пахаваны на Шырокарэчанскіх могілках Екацярынбурга[1].
Быў таксама ўзнагароджаны ордэнамі Чырвонага Сцяга, Багдана Хмяльніцкага 3-й ступені і Чырвонай Зоркі, шэрагам медалёў[1].