У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Гарбачоў. Уладзімір Васільевіч Гарбачоў (10 студзеня 1926, Талачын — 5 кастрычніка 2016) — беларускі кардыёлаг. Кандыдат медыцынскіх навук (1961), доктар медыцынскіх навук (1970), прафесар (1972).
Нарадзіўся 10 студзеня 1926 года ў Талачыне. Потым пераехаў у Мінск, скончыў васьмігодку.
24 чэрвеня 1943 года ў час бамбёжкі пакінуў Мінск і накіраваўся на Лепельшчыну, у вёску Аношкі. Тут ён стаў партызанам чашніцкай брыгады «Дубава», а з ліпеня 1943 года — лепельскай брыгады імя I. В. Сталіна.
У 1952 годзе скончыў Віцебскі медыцынскі інстытут. У тым жа годзе стаў членам КПСС.
У 1952—1954 гадах працаваў у Полацку, з 1954 года па 1958 год — у Талачыне (галоўны ўрач раённай санэпідэмстанцыі, загадчык раённага аддзела аховы здароўя, галоўны ўрач раённай бальніцы), з 1958 года — у Мінскім медыцынскім інстытуце.
У 1970 годзе абараніў доктарскую дысертацыю, яму прысвоена званне прафесара (1972).
3 1970 года — загадчык кафедры тэрапіі ў Беларускім інстытуце ўдасканалення ўрачоў, адначасова (1973—1984) прарэктар па навуковай рабоце.
Асноўнае месца ў навуковай дзейнасці займаюць працы па даследаванні патагенезу, лячэнні каранарнага атэрасклерозу і ішэмічнай хваробы сэрца.
Аўтар больш за 250 навуковых прац, у тым ліку манаграфій: «Цяжкасці і памылкі дыягностыкі некаторых захворванняў сардэчна-сасудзістай сістэмы» (1978), «Дыягностыка кардыялагічных захворванняў» (1990), «Даведнік лекара агульнай практыкі» ў 2-х тамах (1995), «Лячэнне ўнутраных хвароб» (1997), «Дысліпідэмія» (1996, сааўтар А. Г. Мрочак), «Практычная кардыялогія» ў 2-х тамах (1997); «Недастатковасць кровазвароту» (1999); «Прафілактыка заўчаснай і раптоўнай смерці» (2000, сааўтар А. Г. Мрочак); «Вітаміны, мікра- і макраэлементы» (2002, сааўтар В. Н. Гарбачова); «Атэрасклероз» (2005, сааўтар А. Г. Мрочак); «Клінічная кардыялогія» (2006)[1].