Турбуле́нтнае цячэ́нне (ад лац.: turbulentus — бурны, бязладны) — цячэнне вадкасці ці газу, пры якім асобныя часціцы рухаюцца неўпарадкавана, па складаных траекторыях. Скорасць, тэмпература, ціск і шчыльнасць асяроддзя характарызуюцца пры гэтым хаатычнымі флуктуацыямі.
Ад ламінарнага цячэння адрозніваецца інтэнсіўным перамешваннем, цеплаабменам, вялікімі значэннямі каэфіцыента трэння, размеркаваннем усярэдненай скорасці па сячэнні патоку (пры турбулентным цячэнні ў трубцы максімальнае значэнне скорасці патоку перавышае яе сярэдняе значэнне ў 1,23 раза, пры ламінарным — у 2 разы) і інш.
Цячэнне становіцца турбулентным, калі яго лік Рэйнальдса перавышае крытычнае значэнне.
У прыродзе і тэхніцы большасць цячэнняў вадкасцей і газаў турбулентныя.