Сідза Канакуры (金栗四三, Kanakuri Shizō?), таксама Сідза Канагуры, Cон Кі-Ёнг (20 жніўня 1891 у Васуі, Прэфектура Кумамота — 13 лістапада 1984 у Тамане, прэфектура Кумамота) — японскі лёгкаатлет, бягун на доўгія дыстанцыі.
Выступленне ў Стакгольме былі дэбютам прадстаўнікоў Японіі ў гісторыі алімпійскіх гульняў[2]. Было вырашана адправіць двух атлетаў: спрынтара Яхіка Мішыма[3] і Канакуры[4], які атрымаў пуцёўку на алімпійскія гульні дзякуючы перамозе ў праведзеным 19 лістапада 1911 года нацыянальным адборы[5]. Дарога да сталіцы Швецыі ў 1912 годзе адняла ў Канакуры 18 дзён[6], ён падарожнічаў, між іншым, па Транссібірскай магістралі і карыстаўся кожнай магчымасцю правесці трэніроўку: калі цягнік спыняўся, то бегаў вакол станцыі[5]. Па прыбыцці на месца Канагуры па-ранейшаму не мог спакойна трэніравацца — менеджар зборнай захварэў, і самы малодшы ўдзельнік японскай каманды — Канакуры — праводзіў шмат часу, даглядаючы яго[5].
Марафон на алімпійскіх гульнях у Стакгольме (праходзіў па маршруце даўжынёй 40,2 км)[7] адбыўся 14 ліпеня пры тэмпературы больш за 30 градусаў па шкале Цэльсія[7][5]. У раёне 30-га кіламетра японскі спартсмен спыніўся каля аднаго з дамоў (населеннага сям’ёй Пятры[8]) і папрасіў у гаспадароў шклянку вады[6][8]. Пасля наталення смагі, ён заснуў, прачнуўшыся толькі на наступны дзень, раніцай[6][8]. Арганізатары не ведаючы, дзе знаходзіцца Канагуры нават звярнуліся задапамогай у пошуках у паліцыю[8]. Збянтэжаны сваім паводзінамі спартсмен, першапачаткова, нават адмаўляўся вяртацца на радзіму[6].
У 1913—1915 гады перамагаў у чэмпіянаце Японіі ў марафоне (беглі на дыстанцыі 25 міль)[9]. Атрыманыя падчас гэтых перадач вынікі адкрывалі сусветны спіс у трох паслядоўных сезонах[10][11][12][13]. З-за таго, што алімпійскія гульні 1916 былі адмененыя з-за першай сусветнай вайны, Канагуры быў вымушаны чакаць наступных спаборніцтваў з замежнымі легкаатлетамі да 1920 года[5].
У марафоне на алімпійскіх гульнях у Антвэрпэне ён заняў 16 месца з вынікам 2:48:45,4[6] — гэты вынік стаў першым афіцыйным рэкордам Японіі ў марафоне[14][15].
13 красавіка 1924 года, перамог у марафоне ў Токіа з часам 2:36:10 (лепшы вынік у кар’еры) — гэты вынік стаў новым рэкордам для Японіі[14][15], а таксама лепшым вынікам на поўнай дыстанцыі ў марафонскім сезоне 1924 у свеце[10][16]. Праз тры месяцы, падчас алімпійскіх гульняў у Парыжы, Канакуры не заняў прызавога месца[6], перамог тады фін Альбін Стэнрас з вынікам 2:41:22,6[17].
У 1967 годзе Шведскі Алімпійскі Камітэт адсвяткаваў 55-ю гадавіну алімпійскіх гульняў у Стакгольме і запрасіў Канагуру для выступлення ў Стакгольмскім Марафоне. Японец поўнасцю прабяжаў марафонскую дыстанцыю; час, які спатрэбіўся на гэта, быў 54 гады, 8 месяцаў, 6 дзён, 5 гадзін, 32 хвіліны 20,3 секунды[5].
14 ліпеня 2012 года, роўна з таго ж месца і ў той жа час, што і 100 гадоў назад, пачаўся Стакгольмскі марафон. Сярод тысяч яго ўдзельнікаў быў праўнук Канагуры — Ясіякі Курата, якому арганізатары, разам з нашчадкамі сям’і Пятры, забяспечылі начлег у той жа віле, і ў тым жа ложку, у якім 100 гадоў таму адпачываў у ходзе алімпійскай барацьбы яго прадзед[8].