wd wp Пошук: ⬜

Сцяпан Сяргеевіч Вастрацоў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Вастрацоў. Сцяпа́н Сярге́евіч Вастрацо́ў (17 снежня 1883, с. Казанцава(руск.) бел., Уфімская губерня(руск.) бел., Расійская імперыя — 3 мая 1932) — савецкі военачальнік. Удзельнік Першай сусветнай вайны і Грамадзянскай вайны, бальшавік [2].

Біяграфія

Нарадзіўся 17 снежня 1883 ў сям’і селяніна, працаваў кавалём. У 1905 годзе ўступіў у РСДРП, меншавік (у 1918 парваў з меншавікамі).

З 1906 па 1909 служыў у арміі радавым, за рэвалюцыйную агітацыю сярод салдат ў 1909 г. быў асуджаны на 3 гады турмы[2]. Удзельнічаў у Першай сусветнай вайне, за адвагу быў узведзены ў прапаршчыкі, узнагароджаны трыма Георгіеўскімі крыжамі [2]. У Чырвонай Арміі ён служыў з 1918 года[2].

У 1919—1920 г. камандаваў 242-м Волжскім палком 27-ы стралковай дывізіі на Усходнім і Заходнім франтах, вызначыўся пры ўзяцці Чалябінска, Омска і Мінска [2]. У 1921 стаў начальнікам упраўлення войскаў УНК па ахове межаў Сібіры, у 1922 камандаваў групай войскаў Народна-рэвалюцыйнай арміі Далёкаўсходняй рэспублікі пры штурме Спаскай і выгнанні белагвардзейцаў з Прымор’я [2]. У 1923 узначальваў экспедыцыйны атрад пры ліквідацыі атрада генерала Пепяляева ў Ахоцка-Аянскім раёне (Ахоцка-Аянская аперацыя). У 1924-28 гадах камандаваў дывізіямі ў БССР[2].

Вастрацоў скончыў Ваенна-акадэмічныя курсы ў 1927 г., потым камандаваў 51-й стралковай дывізіяй [3].

14 кастрычніка 1929 года камандуючы войскамі АДУА(руск.) бел. В. К. Блюхер прызначыў С. С. Вастрацова 18-га стралковага корпуса [3][4][5].

У перыяд падрыхтоўкі да ваенных аперацыях на Кітайска-Усходняй чыгунцы (КУЧ) у складзе Асобай Далёкаўсходняй арміі (АДУА) створана Забайкальская група войскаў, у склад якой ўвайшло кіраванне 18-га стралковага корпуса. Войскамі Забайкальскай групы войскаў, застаючыся адначасова камандзірам 18-га стралковага корпуса, камандаваў С. С. Вастрацоў[3][4][5].

Удзельнічаў у Маньчжура-Чжалайнорскай аперацыі ў 1929 годзе.

З 1930 камандзір корпуса ў Новачаркаску.

3 мая 1932 на могілках у Новачаркаску скончыў жыццё самагубствам (застрэліўся). Пахаваны ў Растове-на-Доне.

Узнагароды

Ён узнагароджаны 4 ордэнамі Чырвонага Сцяга (за ўдзел пры ўзяцці Чалябінска і Мінска, пры штурме Спаскай і за ліквідацыю атрада Пепяляева) і Ганаровай рэвалюцыйнай зброяй [2].

Зноскі

↑ Вострецов Степан Сергеевич // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 27 верасня 2015.
1 2 3 4 5 6 7 8 Вострецов Степан Сергеевич // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 128. — 737 с.
1 2 3 Тимофеев Е. Д. С. С. Вострецов.— М: Воениздат, 1981.
1 2 Федюнинский И. И. «На Востоке». М. Воениздат. 1985.
1 2 Военный энциклопедический словарь. М., Военное издательство, 1984.

Літаратура

Шамбаров В. Е. Белогвардейщина. М., Эксмо-Пресс, 2002
Митюрин Д. В. Гражданская война: Белые и Красные. М., Аст, 200
Гражданская война в лицах (фотодокументы).
Тимофеев Е. Д. Степан Вострецов. М., Воениздат, 1981
Вострецов Степан Сергеевич Архівавана 18 мая 2005.
ЦГАСА. Ф.39472; 41 д.; 1929—1931 гг. Управление 18-го стрелкового корпуса ОКДВА. http://guides.rusarchives.ru/browse/guidebook.html?bid=121&sid=91911 Архівавана 17 кастрычніка 2013.
ЦГАСА. Ф.887; 144 д.; 1924—1932, 1935—1940 гг. Управление 18-го стрелкового корпуса (бывшая 2-я армия ДВФ).
Военный энциклопедический словарь. М., Военное издательство, 1984. С. 165 Вострецов Степан Сергеевич; с. 423 Маньчжуро-Чжалайнорская операция 1929; с.686 Совеско-Китайский конфликт 1929;
Федюнинский И. И. «На Востоке». М.: Воениздат, 1985

Спасылкі

Биография Архівавана 15 ліпеня 2013.
Вострецов Степан Сергеевич Архівавана 18 мая 2005.