У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Сямашка. Сцяпан Пятровіч Сямашка (27 ліпеня 1898, вёска Барылы (пазней злілася з вёскай Катушанкі) Полацкі раён, Віцебская вобласць — 23 верасня 1965) — беларускі пісьменнік. Брат Міколы Сямашкі.
Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. У 1920 г. пайшоў у Чырвоную Армію, удзельнічаў у грамадзянскай вайне. У 1921—1926 гг. — на партыйнай і савецкай рабоце ў Полацку. У 1926—1929 гг. працаваў рэдактарам акруговай газеты «Чырвоная Полаччына», потым — у часопісе «Шляхі калектывізацыі», у газеце «Звязда». Вучыўся ў Камуністычным інстытуце журналістыкі ў Мінску (1932). У гады Вялікай Айчыннай вайны — палітработнік у Савецкай Арміі. У 1945—1946 гг. — адказны сакратар камісіі па гісторыі Вялікай Айчыннай вайны, з 1947 г. — навуковы супрацоўнік Інстытута гісторыі партыі пры ЦК КПБ.
Узнагароджаны ордэнамі Айчыннай вайны II ступені, «Знак Пашаны» і медалямі.
Першы празаічны твор надрукаваў у 1925 г. У 1927 г. у газеце «Чырвоная Полаччына» апублікаваў некалькі ўрыўкаў з аповесці «Пад панскай няволяй». Аўтар кнігі апавяданняў «Пералом» (1932).
3 1936 года ў друку не выступаў.
У пасляваенныя гады перакладаў на беларускую мову паасобныя творы К. Маркса, Ф. Энгельса, У. І. Леніна[1].