Спіс асноўных персанажаў серыі раманаў пра Гары Потэра

Гары Потэр, галоўны герой серыі раманаў. У чароўным свеце вядомы як адзіны чалавек, які выжыў пасля смяротнага пракляцця, якое было пушчана ў яго ў дзіцячым узросце адным з найвялікшых цёмных чараўнікоў — Лордам Валдэмортам, які забіў перад гэтым яго бацькоў. Пракляцце ўдарыла па самаму Цёмнаму Лорду, у выніку чаго ён стаў бесцялеснай істотай, а Гары Потэр стаў папулярны сярод чараўнікоў. На яго ілбе застаўся шнар у выглядзе маланкі, які стаў яго адметным знакам і пасля стаў азначаць блізкасць і настрой Валдэморта.

Сам Гары аб сваёй папулярнасці не здагадваўся да адзінаццаці гадоў, жывучы з магламі (звычайнымі людзьмі), якія з’яўляліся яго сваякамі, але старанна хавалі праўду і ставіліся да хлопчыка дрэнна ўвесь гэты час. У адзінаццаць гадоў на яго адрас пачынаюць прыходзіць лісты з запрашэннем у школу чараўніцтва Хогвартс, якія маглы спрабуюць схаваць. Але ў іх гэта не атрымліваецца, Гары пазнае аб тым, што ён чараўнік, і адпраўляецца на вучобу ў Хогвартс. Кожныя летнія вакацыі Гары вяртаецца да маглаў.

Падчас вучобы ён неалькі разоў сутыкаецца з Валдэморт у тым ці іншым выглядзе, які спрабуе яго забіць, але Гары кожны раз пазбягае смерці. У чацвёртай кнізе Валдэморт цалкам адраджаецца, і з гэтага моманту Гары падвяргаецца большай небяспекі. Наблізіцца да Гары Потэру Цёмны Лорд спачатку не можа: у Хогвартсу ён пад абаронай дырэктара школы Альбуса Дамблдара, на летніх вакацыях яго абараняюць роднасныя повязі загінулай маці.

Абарона спыняецца па дасягненні паўналецця Гары і пасля смерці Дамблдара. Мэта Потэра — забіць Валдэморта, для чаго Гары павінен спачатку знішчыць усе часткі падзеленай душы Валдэморта — хоркруксы. Разам з сябрамі ён паспяхова спраўляецца з гэтай задачай і ў апошняй бітве перамагае Валдэморта.

У канцы чацвёртай кнігі дорыць двайнятам Уізлі 1000 галеонаў. Пасля перамогі над Валдэмортам становіцца мужам Джыні Уізлі.

Рон Уізлі — адзін з галоўных герояў серыі раманаў. Шостае дзіця ў сям'і Уізлі. Звычка маці Рона ставіць старэйшых дзяцей у прыклад малодшым выпрацавала ў яго своеасаблівы комплекс «другога гатунку», які ён востра перажывае.

Блізкі сябар Гары Потэра, знаёмства з якім адбылося яшчэ падчас першай паездкі ў цягніку «Хогвартс-экспрэс».

Прысутнічае ва ўсіх кнігах серыі, у апошніх разам з Герміёнай Грэйнджэр становіцца старастай факультэта Грыфіндор. Пасля перамогі над Валдэмортам ажэніцца на Герміёне Грэйнджэр.

Герміёна Грэнджэр — адна з галоўных гераінь серыі раманаў. Хоць народжаная магламі, вядомая як выдатніца ў Хогвартсе і таленавітая чараўніца. Прысутнічае ва ўсіх кнігах серыі, у апошніх разам з Ронам Уізлі становіцца старастай факультэта Грыфіндор. У пасляслоўі («Дзевятнаццаць гадоў праз») замужам за Ронам і мае двух дзяцей — Розу і Х'юга.

Джыні Уізлі — сёмае дзіця і адзіная дзяўчынка ў сям'і Уізлі. Сяброўка тройцы галоўных герояў. На год маладзейшая за Гары. У кнігах апісваецца як дзяўчынка з яркімі карымі вачыма і доўгімі прамымі, вогненна-рудымі (як і ва ўсіх Уізлі) валасамі. Таленавітая чараўніца, у прыватнасці добра валодае пракляццем «Лятучамышыны сурокі».

Джыні з’яўляецца ў першай кнізе на вакзале Кінгс-Крос, праводзячы старэйшых братоў у Хогвартс. У другой кнізе падчас куплі падручнікаў Люцыюс Малфой падкідвае Джыні дзённік Тома Рыдла — хоркрукс Валдэморта, які прадстаўляў сабой успамін. Джыні перапісваецца з Рыдлам, і ў выніку Том занявольвае яе розум: Том Рыдл яе рукамі выпускае з Таемнага пакоя васіліска, які нападае на магланароджаных. Джыні спрабавала пазбавіцца ад дзённіка, але не змагла знішчыць яго. Спрабуючы зноў здабыць цела, Том Рыдл забірае дзяўчынку ў Таемны пакой і пазбаўляе яе сіл. Аднак Гары Потэр знішчае частку душы Валдэморта, складзеную ў дзённік, і Джыні прыходзіць у сябе.

З чацвёртай кнігі Джыні становіцца папулярнай сярод супрацьлеглага полу, пачынае сустракацца з Майклам Корнерам. У пятай кнізе Джыні — лавец каманды Грыфіндора па квідычу, гуляе добра. Выдатна авалодвае закляццямі пад кіраўніцтвам Гары ў Атрадзе Дамблдара. Калі Амбрыдж ў апошні раз выкрывае Атрад Дамблдора і адлучваецца ў Забаронены лес, Джыні, якая знаходзіцца разам з іншымі членамі АД пад аховай Інспекцыйнай дружыны, колькасна праўзыходнай Атрад Дамблдора, вызваляецца і дамагаецца пералому ў сутычцы. Удзельнічае ў вылазцы ў Міністэрства Магіі з мэтай выратаваць Сірыюса Блэка, а таксама ў якая рушыла за гэтым Бітве ў Аддзеле тайн з Пажыральнікамі Смерці. Сустракаецца спачатку з Майклам Корнерам, але затым заводзіць адносіны з Дынам Томасам.

У шостай кнізе Джыні працягвае гуляць за каманду Грыфіндора па квідычу, але ўжо ў якасці паляўнічага. У гэтай жа кнізе пачынае сустракацца з Гары Потэрам. У канцы кнігі Гары тлумачыць ёй, што ім трэба расстацца, інакш Валдэморт пазнае аб іх блізкасці і можа выкарыстоўваць яе ў чарговы раз, як прынаду. Яна хвалюецца, але згаджаецца. У сёмай кнізе зносіны паміж імі працягваецца. Джыні актыўна ўдзельнічае ў бітве за Хогвартс.

У далейшым, па словах Джоан Роўлінг, Джыні стала знакамітым гульцом у жаночай камандзе «Холіхедскія Гарпіі», затым яна стала старэйшым спартыўным карэспандэнтам у «Штодзённым прароку». Выйшла замуж за Гары Потэра і нарадзіла траіх дзяцей: Джэймса Сірыуса, Альбуса Северуса і Лілі Палумну. Фактычна, разам з Гары, выхавалі і чацвёртага дзіцяці — Тэдзі Лубіна, сына Рымуса Лубіна і Німфадоры Тонкс^[4].

11 цаляў, дуб, пяро фенікса

Фрэд (1978-1998) і Джордж Уізлі — чацвёрты і пяты хлопцы ў сям'і Уізлі. Блізняты. Вядомыя сваім пачуццём гумару і вясёлымі жартамі, асабліва на працягу вучобы ў Хогвартсе.

У першым рамане «Гары Потэр і філасофскі камень» Фрэд і Джордж зачаравалі злепленыя імі сняжкі, і тыя пачалі лётаць за прафесарам Квірэлам, уразаючыся яму ў патыліцу, за што блізняты «зарабілі» некалькі штрафных ачкоў Грыфіндору. Упершыню сур'ёзна дапамаглі Гары Потэру у рамане «Гары Потэр і Таемны пакой», даўшы магчымасць бегчы з дома Дурсляў. Падарылі Гары Карту Марадзёраў. У пачатку кнігі «Гары Потэр і Кубак агню», калі блізняты разам са сваім бацькам наведалі сямейства Дурсляў, каб забраць Гары з сабой, Фрэд падсунуў ириску «Гіпер'язычок» Дадлі, з-за чаго ў апошняга вырас пяціметровы мову.

Падчас дзеяння сюжэту пятай кнігі «Гары Потэр і Ордэн Фенікса» Фрэд і Джордж збеглі з Хогвартса, перад гэтым там шуму нарабіўшв — запусцілі феерверкі і стварылі балота, якое не змагла прыбраць Далорэс Амбрыдж. Пакінуўшы школу, адкрылі магазін «Разнастайныя чароўныя шкадзілкі», хоць свой бізнэс пачалі яшчэ ў школе. Магазін браты адкрылі на грошы, выйграныя Гары Потэрам у Турніры Трох Чараўнікоў і аддадзеныя блізнятам.

У сёмай кнізе падчас аперацыі «Сем Потэраў» Северус Снэйп загаворам Сектумсемпра выпадкова пазбаўляе Джорджа вуха. Падчас Бітвы за Хогвартс Аўгустус Руквуд невядомым заклінаннем выклікае выбух, які забівае Фрэда.

Часопіс «Свет фантастыкі» паставіў двайнят Уізлі на трэцяе месца ў спісе «10 самыя-самыя фантастычныя блізняты»^[5].

Персі Уізлі — трэцяе дзіця ў сям'і Уізлі. З першай кнігі ён — стараста факультэта Грыфіндор у Хогвартсу, вучыцца на пятым курсе. У трэцяй кнізе Персі становіцца старастам школы, атрымлівае па іспыту ЖАБА вышэйшыя балы і сканчае Хогвартс. У чацвёртай кнізе падчас правядзення Турніру Трох Чараўнікоў Персі замяняе на пасадзе загінулага Барці Краўча.

У пятай кнізе Персі сварыцца з усёй сям'ёй Уізлі і з’язджае з «Нары» ў Лондан, папярэдне нагрубіўшы свайму бацьку. З тых часоў у сям'і стараюцца пра яго не казаць. Затым ён становіцца галоўным памочнікам Карнеліуса Фаджа. Даведаўшыся, што Рона прызначылі старастам, ён піша брату ліст з віншаваннямі, раячы спыніць зносіны з Гары Потэрам. З іншымі членамі сям'і не кантактуе наогул, вяртае маці калядны падарунак і нават не цікавіцца самаадчуваннем бацькі пасля раненні. У сёмай кнізе Персі нечакана з’яўляецца ў Хогвартсу, просіць прабачэння за ўсе перад сям'ёй і прымае ўдзел у абароне Хогвартса.

У далейшым, па словах Роўлінг, Персі становіцца высокапастаўленым чыноўнікам пры Кінгслі Брустверы Ажэніцца на Одры, і ў іх нараджаюцца дзве дачкі — Молі і Люсі^[6].

Нэвіл Даўгапупс — вучань Хогвартса, адзін галоўных герояў, аднакурснік Гары Потэра. З першай кнігі Нэвіл прадстаўлены вельмі безуважлівым, непамятлівым, няёмкім і палахлівым. Бліжэй да канца серыі ўдзельнічае ў большасці небяспечных місій галоўных герояў. У канцы сёмай кнігі ўносіць істотны ўклад у перамогу над Валдэмортам, знішчаючы з дапамогай мяча Грыфіндора адзін з хоркруксаў Цёмнага Лорда — змяю Нагайну.

Нэвіл — далёка не дурны студэнт, але велізарная няўпэўненасць у сабе перашкаджае яму праявіць свае здольнасці. Прычынай такой няўпэўненасці з’яўляецца і вельмі строгая бабуля, і адсутнасць бацькоў, і здзекі прафесара Снэйпа над Нэвілам. На занятках АД Нэвіл навучыўся ўжываць вялікая колькасць баявых заклінанняў, у фінальнай бітве за Хогвартс праяўляе ўсё сваё майстэрства.

Бацькі Нэвіла былі цемраборцамі і, па словах бабулі хлопчыка, «вельмі паважанымі людзьмі ў чароўнай супольнасці». Як і бацькі Гары Потэра, яны падвергліся нападу прыхільнікаў Валдэморта па прычыне іх адпаведнасці прароцтва Сівілы Трэлані: Нэвіл і Гары Потэр нарадзіліся амаль у адзін дзень. Юнак — копія маці, Алісы. Пасля трагедыі з бацькамі Нэвіла выхоўвае бабуля па бацьку Аўгуста, эксцэнтрычная і валявая жанчына з крутым характарам. Яна апісваецца ў кнізе «Гары Потэр і Ордэн Фенікса» (с. 478) як «магутнага выгляду старая ў доўгім зялёным сукенка з паедзенай моллю лісой і ў востраканцовым капелюшы, упрыгожанай не чым іншым, як пудзілам сцярвятніка». Місіс Даўгапупс была вельмі ветлівая у размове з Гары, Ронам, Герміёнай і Джыні, але ўсё-ткі ад яе веяла пагрозаю.

У Нэвіла ёсць свойска жывёліна — жаба Трэвар, якую яму перад паступленнем у Хогвартс падарыў дзядзька Элджы. Нэвіл пастаянна губляе Трэвара, ён дастаўляе яму мноства клопатаў.

Згодна з эпілогу сёмы кнігі, пасля заканчэння вучобы і вайны Нэвіл стаў выкладчыкам травалогіі^[8]. У сваім інтэрв'ю ад 20 кастрычніка 2007 года Джоан Роўлінг паведаміла, што ў будучыні Нэвіл ажэніцца на Ханне Эбат, якая стане ўладальніцай «Дзіравага катла».

Лава́нда Бра́ўн (1980—1998) (англ. Lavender Brown)

Аднакурсніца Гары Потэра. Чыстакроўная. Вядомая па сваім адносінам з Ронам Уізлі ў шосты кнізе. Удзельнічае ў бітве за Хогвартс, у выніку якой, паводле фільма, забітая Фенрыўрам Сівым падчас бітвы за Хогвартс. Паводле кнігі яе лёс невядомы. У фільмах яе ролю адыгрывае Джэсі Кейв. Патронус-канарэйка.

Сімус Фініган(англ. Seamus Finnigan)

Аднакурснік Гары Потэра. Паўкроўка. У выніку яго заклінанняў часта адбываюцца нечаканыя выбухі. У пятай кнізе, падчас супрацьстаяння версій Дамблдара і Міністэрства аб адраджэнні Валдэморта прымае бок Міністэрства, што доўжыцца да пачатку тэрору Амбрыдж. Прымае ўдзел у бітве за Хогвартс. У фільмах персанаж часта задавальняе невялікія выбухі, што не адпавядае падзеям кніг. Ролю Смуса ў кіно гуляе Дэвон Мюрэй.

Дын То́мас(англ. Dean Thomas)

Аднакурснік Гары Потэра. Паўкроўка. У пятай кнізе ў "інфармацыйнай вайне" прымае бок Дамблдпра і ўдзельнічае ў Атрадзе Дамблдара. У шостай кнізе пачынае сустракацца з Джыні Уізлі. Дын меркаваў, што ён магланароджаны, і таму ў сёмай кнізе вымушаны быў хавацца ад егераў. Браў актыўны ўдзел у бітве за Хогвартс. Ролю Дына ў фільмах гуляе Альфрэд Энох.

О́лівер Вуд

(англ. Oliver Wood)

Студэнт на чатыры курсу старэй Гары. Чыстакроўны. Капітан і варатар каманды Грыфіндора па квідычу ў трох першых кнігах. Горача захапляецца гэтым відам спорту. Скончыўшы Хогвартс, ён працягвае спартыўную кар'еру. Яго залічваюць у другі склад "Пэддлмір Юнайтэд". Пра гэта ён распавядае былым сузаснавальнікам, калі яны ўсе разам з'язджаюцца на чэмпіянаце свету па квідычу. Удзельнічаў у бітве за Хогвартс. У фільмах ролю Олівера Вуда выконвае Шон Бігерстаф.

Кэ́ці Бел(англ. Katie Bell)

Студэнтка на курс старэй Гары Потэра, паляўнічы грыфіндорскай каманды па квідычу. У шостай кнізе Малфай c дапамогай мадам Розмерты (звязанай заклінаннем Імперыюс) накладвае Імперыюс на Кэці і выкарыстоўвае яе для перадачы Дамблдару праклятых караляў, але тая выпадкова дакранаецца да їх скурай і трапляе пад праклён, у сувязі з чым пасля правяла некаторы час у бальніцы Святога Мунга. Удзельнічала ў бітве за Хогвартс. У першых пяці фільмах Кэці гуляе Эмілі Дэйл, у наступных-Джарджына Леанідас.

Лі Джо́рдан(англ. Lee Jordan)

Спартыўны каментатар матчаў па квідычу ў Хогвартсе. Падчас матчаў часта жартаваў, ажыўляючы каментар, таму разам з ім на матчах заўсёды сядзела прафесар Макгонагал. Лепшыя сябры-блізняты Уізлі, разам з імі хацеў прабрацца на турнір Трох Чараўнікоў. Уступіў у атрад Дамблдара. Калі ў школе правілы Амбрыдж, запускаў нюхлераў да яе ў кабінет. Падчас тэрору Цёмнага лорда вёў на радыё перадачу "Потэраўскі дазор" пад мянушкай "Бруна". Удзельнічаў у бітве за Хогвартс. Разам з Джорджам Уізлі перамог Пажыральніка смерці Якслі. У фільме яго гуляе Люк Янгблад.

Анджеліна Джо́нсан(англ. Angelina Johnson)

Паляўнічы каманды па квідычу факультэта Грыфіндор, таксама яе капітан пасля Олівера Вуда. Паўкроўка. Баец атрада Дамблдара, удзельнічала ў бітве за Хогвартс разам з Алісіяй Спінет і Кэці Бэл. Аднагодка Фрэда і Джорджа. Хадзіла на Калядны баль у чацвёртай кнізе ў суправаджэнні Фрэда Уізлі. У далейшым выходзіць замуж за Джорджа Уізлі, нараджае сына і дачку. У фільмах ролю Анджэліны выконваюць Даніэль Табар і Тыяна Бенджамін.

Ко́рмак Макла́ген(англ. Cormac McLaggen)

Студэнт на год старэйшы за Гары Потэра. Чыстакроўны. У кнізе «Гары Потэр і Прынц-паўкроўка» прымаў удзел у адборы каманды Грыфіндора па квідычу на ролю варатара. Аднак, дзякуючы Герміёне Грэйнджэр, якая дэзарыентавала яго загаворам Конфундус, Маклагена абышоў Рон Уізлі, яго і ўзялі ў каманду. Перад другой гульнёй Грыфіндора, калі атручаны Рон выйшаў з ладу, Гары Потэру прыйшлося ўзяць у каманду Кормака. Маклагген апынуўся ганарыстым. Ён стаў даваць парады іншым гульцам, гуляючы пры гэтым горш. А калі Гары зрабіў яму заўвагу, Кормак збіў Гары з мятлы бладжэрам, пасля чаго быў выключаны з каманды. У сёмай кнізе змагаецца ў бітве за Хогварт. У фільмах яго ролю выконвае Фрэдзі Строма.

Ко́лін Крыві(англ. Colin Creevey)

Студэнт на курс маладзей Гары Потэра. Магланароджаны чараўнік. Вядомы па другой кнізе, дзе вялікую частку часу паказаны з фотаапаратам. Паглядзеўшы праз фотаапарат на Васіліска, выпушчанага з Таямнічага пакоя і забівае поглядам, здолеў пазбегнуць смерці. Мае брата Дэніса крыві, які маладзейшы за яго на два курсы і таксама залічаны ў Грыфіндор. Крыві-адзіная вядомая па кнігах Роўлінг сям'я маглаў, дзе адразу двое дзяцей з'яўляюцца чараўнікамі. Колін ўдзельнічае ў бітве за Хогвартс, гіне ў ёй. Яго ролю ў фільмах гуляе Х'ю Мітчэл.

Рамільда Вейн(англ. Romilda Vane)

Студэнтка на два курсы маладзейшая за Гары. Чыстакроўная. Вядомая як дзяўчына, у шосты кнізе беспаспяхова спрабавала звярнуць на сябе ўвагу Гары. Аднойчы спрабавала падсунуць Гары Потэру цукеркі з прываротным зеллем, якія замест патэнцыйнай ахвяры з'еў Рон Уізлі. Яе ролю ў фільмах выконвае Ганна Шафер.

(англ. Draco Lucius Malfoy 5 чэрвеня 1980 г.)

Драка Малфой — сын Люцыюса і Нарцысы Малфай. Аднагодак Гары Потэра, варагаваў з ім і яго сябрамі да апошняй частцы серыі раманаў. Пажыральнік Смерці.

У Драка светлыя, амаль бясколерныя валасы, бледная, тонкая скура, халодныя шэрыя вочы, востры падбародак. Ён высокі, худы, але шырокі ў плячах.

Як і яго бацькі, падтрымлівае Валдэморта. У шостай кнізе Цёмны Лорд даручае Драка заданне — забіць Дамблдара. Малфай беспаспяхова спрабуе зрабіць гэта рознымі спосабамі — у тым ліку, з дапамогай праклятых караляў. Калі яму ўяўляецца магчымасць забіць безабароннага Дамблдара, ён таксама не можа гэта зрабіць — Дамблдара забівае Северус Снэйп. Малфай некаторы час з’яўляецца уладальнікам Бузінавай Палачкі, хоць сам не падазрае аб гэтым. У канцы кнігі ён жанаты і мае сына па імені Скорпіюс.

Пісьменніца адзначыла, што хлопчыкі любяць апранацца як Драка значна больш, чым як Гары, і што людзі занадта любяць Драка, што яе крыху непакоіць^[9].

Вінцэнт Крэб — аднакурснік і паплечнік Драка Малфая, і Грэгары Гойл. Разам з Гойлам быў у Малфая хутчэй целаахоўнікам, чым іншым. Вінцэнт — даволі буйны юнак. Вучыўся вельмі дрэнна, Рон здзіўляўся, як ён здае экзамены. Удзельнічаў у Інспекцыйнай дружыне падчас кіраўніцтва Амбрыдж над Хогвартсам. Быў у Зборнай Слізэрына па квідычу. На другім годзе навучання Рон пад выглядам Крэба і Гары пад выглядам Гойл пранікаюць у гасціную Слізэрына і выпытываюць у Малфая каштоўныя звесткі. На сёмым курсе — Пажыральнік Смерці. Крэб загінуў падчас Бітвы за Хогвартс, у Выбаўляй-пакоі. Паспрабаваў выклікаць Пякельны агонь, каб забіць Рона і Герміёну, але заклінанне выйшла з-пад кантролю і пачало спальваць ўсю пакой. Крэбу выратавацца не ўдалося.

Грэгары Гойл, як і Вінцэнт Крэб — памагатыя Драка Малфоя. Гары называе Крэба і Гойла «целаахоўнікамі» Малфоя. Гойл нарадзіўся ў 1980 годзе ў сям'і Пажыральніка Смерці Гойл-старэйшага. На другім годзе навучання Гары пад выглядам Гойл і Рон пад выглядам Крэбба пранікаюць у гасціную Слізэрына і выпытывают у Малфая каштоўныя звесткі. На пятым курсе Гойл быў прыняты ў зборную Слізэрына па квідычу ў якасці загонщика і складаўся ў Інспекцыйнай дружыне. На сёмым курсе — Пажыральнік Смерці. Пасля перавароту ў Міністэрстве ўжываў заклён «Круцыятус» да тых, хто правініўся вучням. Разам з Крэбам і Малфаем не ўдзельнічаў у эвакуацыі, маючы намер атрымаць узнагароду ад Валдэморта за Гары Потэра. У баі страціў сваю палачку і пазбавіўся пачуццяў ад Пякельнага агню, выкліканага Крэбам. Выратаваны Гары Потэрам і Рональдам Уізлі (У фільме — прыходзіць у Выбаўляй-пакой з Малфаем і Блейзам. Там жа і гіне, задаволіўшы Пякельны агонь замест Крэба).

Пэнсі Паркінсан — аднагодка Гары Потэра. Грыфіндорцы часта параўноўваюць яе з каровай і мопсам. На пятым курсе Пэнси была выбрана старастай свайго факультэта. Неабыякавая да Драко Малфаю. Услед за ім насміхаецца над грыфіндорцамі і, у прыватнасці, над Гары Потарэм. Член Інспекцыйнай дружыны. У сёмай кнізе Дж. К. Роўлінг, Пэнсі спрабуе нацкаваць вучняў на Гары Потэра пасля сказаных лордам Валдэмортам слоў.

Маркус Флінт(англ. Marcus Flint)

Капітан і паляўнічы зборнай Слізэрына па квідычу. Прыняў у зборную Драка Малфая ў другой кнізе ў якасці лаўца. Каманда Флінта перамагаў ў кубку аж да падзей першай кнігі ўключна, але прайграў камандзе Грыфіндора ў трэцяй кнізе, у фінале. У фільмах ролю Маркуса Флінта выконваюць Уіл Тыкстын і Джэймі Йейтс.

Мілісента Булстроуд (англ. Millicent Bulstrode)

Аднакурсніца Драка Малфая. У дуэльном клубе ўдзельнічала ў паядынку з Герміёнай, а затым Герміёна выкарыстала яе волас для адваротнага зелля, але волас апынуўся каціным.

Полумна Лаўгуд — студэнтка, на курс маладзей Гары.

Знешнасць Палумны Лавгуд апісана так:

«...Светлыя валасы <...> даходзілі ёй да пояса. У яе былі вельмі бледныя бровы і вочы навыкат, ўвесь час надавалі ёй здзіўлены выгляд.<...> Чароўную палачку яна засунула не куды-небудзь, а за левае вуха, на шыі ў яе вісела каралі з коркаў ад сметанковага піва».

Колер валасоў у Палумны — адцення «попельных бландзін»^[11]. Першае ўражанне аб ёй Гары Потэра было наступным: «Палумна была, падобна, злёгку таго». Вучні Хогвартса далі ёй паміж сабой мянушку Дурнаватая (англ. Loony), і цураюцца яе. Падобна на тое, што за межамі кампаніі Гары Потэра ў яе няма сяброў. Дзівацтвы Палумны звязаны і з яе вельмі эксцэнтрычным бацькам, і тым, што дзяўчынка рана страціла маці. Услед за сваім бацькам, издающим часопіс, распаўсюджвае канспіралагічныя тэорыі, Палумна часта верыць у недоказанное, з-за чаго Гары бянтэжыць яе падтрымка падчас кампаніі па яго дыскрэдытацыі. У той жа час толькі публікацыя ў часопісе бацькі Палумны ратуе Гары ад страты рэпутацыі. Пры ўсёй сваёй падкрэсленай наіўнасці Палумна далёка не дурная, яна добрая і спагадлівая.

Палумна робіць поспехі на занятках Атрада Дамблдара, удзельнічае ў сутычцы з Пажыральнікамі смерці ў Міністэрстве магіі. Палумна разам з іншымі членамі Атрада Дамблдора ўдзельнічае ў адлюстраванні напад на Хогвартс Пажыральнікаў Смерці ў канцы шостай кнігі. Пасля бітвы яна прыходзіць разам з Нэвілам Даўгапупсам на пахаванне Альбуса Дамблдара. Адгукнулася на заклік дапамагчы абароне Хогвартса ад магчымага ўварвання Пажыральнікаў Смерці, перададзены ёй праз зачараваную манету Атрада Дамблдара. У школе разам з Джыні і Нэвілам дапякала рэжыму Кэроу і Снэйпа. З-за артыкулаў яе бацькі аб падтрымцы Гары Потэра Палумну выкрадаюць прама з цягніка Пажыральнікі смерці, пасля чаго трымаюць у доме Малфаяў, каб аказваць ціск на яе бацькі. Адтуль яе ратуе дамавы эльф Добі. Да пачатку лета разам з іншымі выратаванымі (Дынам Томасам і містэрам Олівандером) жыве ў Біла і Флёр у катэджы «Ракушка». Разам з Дынам прыходзіць у Выбаўляй-пакой. Праводзіць Гары ў гасціную Кагтэўрана, дзе аглушае Алекта Кэроу. Змагаецца ў бітве за Хогвартс. Разам з Сімусам і Эрні ратуе Гары, Рона і Герміёну ад дзяментараў. У Вялікай зале разам з Джыні і Герміёна змагаецца супраць Белатрысы Лестрейндж. Гары Потэр назваў у гонар Палумны дачка.

Чжоу Чанг(англ. Cho Chang)

Студэнтка, старэйшыя за Гары на курс. Патронус — лебедзь. Упершыню з'яўляецца ў кнізе «Гары Потэр і вязень Азкабана»: яна — лавец каманды Кагтэўрана. На матчы Кагтэўран — Грыфіндор яе заўважае (і адзначае) Гары Потэр. Паступова Гары улюбляецца ў яе, але саромеецца падысці. Чжоу некаторы час сустракаецца з Седрыкам Дыгары У кнізе «Гары Потэр і Ордэн Фенікса», пасля смерці Седрыкам Дыгары адносіны паміж Чжоў і Гары дасягаюць сваёй кульмінацыі. Аднак Чжоу моцна перажывае: ёй здаецца, што, сустракаючыся з Гары, яна змяняе памяці Седрыка. Гэта паслужыла адной з прычын да разрыву іх адносін у гэтай жа кнізе.

Чжоу прывабная і задаволеная міла, але мае складаны, няўстойлівы характар. Задаволеная эмацыйная, часта плача. Раўнавала да Гары Герміёну.

Была членам Атрада Дамблдора. У сёмай кнізе яна ўдзельнічае ў бітве за Хогвартс. Ролю Чжоу ў фільмах гуляе Кэці Льюнг.

Тэры Бут(англ. Terry Boot)

Аднагодак Гары Потэра. Згадваецца пачынаючы з першай кнігі. На пятым годзе Тэры стаў членам Атрада Дамблдара. У «Хогвартс Экспрэсе» ў канцы навучальнага года Тэры разам з яго сябрамі, (Майкл Корнер і Энтані Гольдштэйн) і былі аднымі з тых, хто дапамагаў Гары, калі Драка Малфай і яго сябры зладзілі засаду. У шосты кнізе Тэры з'яўляецца на першым уроку прафесара Слізнпрта, з'яўляючыся адным з чатырох кагтэўранцаў, якія сабраліся вывучаць зеллеварэнне да ЖАБА. У заключным рамане Нэвіл Даўгапупс кажа, што Тэры быў пакараны за воклічы адабрэння ў адрас Гары, Рона і Герміёны, якія ўварваліся ў Грынгатс і затым які паляцелі адтуль на цмоку. Ён таксама апынуўся сярод студэнтаў, якія схаваліся ў Выбаўляй-пакоі падчас вяртання Гары ў Хогвартс.

Майкл Корнер(англ. Michael Corner)

Аднакурснік Гары. Паўкроўка. Найбольш вядомы як першы хлопец Джыні Уізлі. З-за сваіх адносін з Джыні быў уцягнуты ёю ў Атрад Дамблдара. Атрымаў вышэйшы бал за СОВ па зеллеварэнні і з'яўляўся адным з нямногіх аднагодкаў Гары, прынятых у клас Гарацыя Слізнарта. Джыні рассталася з Майклам з-за яго незадаволенасці перамогай Грыфіндора ў квідычу. Майкл пачаў сустракацца з Чжоу Чанг. У сёмай кнізе Нэвіл Долгопупс распавядае, што Майкла Корнера катавалі Алекта і Амікус Кэраў за спробу выратаваць першакурснікаў з-за кратаў. Пазней Майкл увайшоў у лік студэнтаў, якія спасаліся ў Выбаўляй-пакоі. Ён жа быў адным з некалькіх членаў Атрада Дамблдара, настойваюць на сваім удзеле ў Бітве за Хогвартс.

Марыэта Эджком(англ. Marietta Edgecombe)

Студэнтка Кагтэўрана, адна з сябровак Чжоу Чанг. Бландынка з павойнымі валасамі. Марыэта далучылася да Атрада Дамблдора пад ціскам групы, якая сабралася ў «Парсючынай галаве». Пазней Марыэта здрадзіла атрад Амбрыдж, але пергамент, на якім усе члены атрада распісаліся на першым сходзе, быў зачараваны Герміёнай, і на твары Мариэтты з'явіліся вугры, якія складваюцца ў слова «ЯБЕДА». Амбрыдж арганізавала вочную стаўку Гары і Мариэтты, каб тая пацвердзіла факт заняткаў у Выбаўляй-Пакоі, але Кінгслі Бруствер крыху змяніў яе памяць, каб выратаваць Гары і яго сяброў ад праблем. Здрада Марыэты паставіла кропку ў адносінах Гары і Чжоу, якая апраўдвала сяброўку. У шостай кнізе Марыэта ўсё яшчэ мае наступствы заклінання Герміёны. Варта адзначыць, што ў фільме замест Марыэты, якая добраахвотна прэдала Атрад Дамблдара, таямніцу раскрыла Чжоу Чанг пад уздзеяннем сыроваткі праўды.

Роджэр Дэвіс(англ. Roger Davies)

Капітан каманды Кагтэўрана па квідычу і адзін з паляўнічых. Паўкроўка. Валасы — каштанавыя, вочы — блакітныя. У кнізе «Гары Потэр і Кубак агню» хадзіў на Калядны Баль з Флёр Дэлакур. У кнізе «Гары Потэр і Ордэн Фенікса» Чжоу Чанг паведаміла Гары, што Роджэр прапаноўваў ёй сустракацца, але яна адмовілася, больш цікавячыся Гары.

Седрык Дыгары — капітан і лавец каманды па квідычу Пуфендуя.

Седрык быў апісаны як «моцны, але ціхі тып» і «жудасна прывабны», сумленны і смелы.

У трэцяй кнізе стаў членам каманды Пуфендуя па квідычу (лавец), з’яўляючыся супернікам Гары Потэра, і ў матчы з Грыфіндорам злавіў снітч, у той час як Гары страціў прытомнасць ад уздзеяння дзяментараў, якія з’явіліся на матч.

У чацвёртай кнізе быў абраны Кубкам агню ў якасці чэмпіёна Хогвартса для ўдзелу ў Турніры Трох Чараўнікоў. Заваяваў сэрцы Чжоу Чанг, складаў ёй пару на Святочном балу, чым выклікаў рэўнасць Гары Потэра. Разам з тым высакароднасць характару Седрык примирило з ім Гары. Гэтым жа якасцю скарыстаўся прафесар Грум (у якога з дапамогай Адваротнага зелля ператварыўся пажыральнік смерці Барцеміюс Краўч-малодшы) — ведаючы, што Седрык лічыць сябе абавязаным Гары за падказку ў першым туры Турніру, Грум дапамог Седрыку ў раскрыцці сакрэту залатога яйкі, не сумняваючыся, што ён падзеліцца таямніцай з Гары. Разам з Гары Седрык фактычна выйграў Турнір, але трагічна загінуў пры выкананні апошняга этапу спаборніцтвы — забіты Пітэр Петтигр загаворам «Авада Кедаўрай» па загадзе Валдэморта.

Менавіта убачыўшы смерць Седрык, Гары пачынае бачыць фестраламі. Але нават не гэта галоўнае. Смерць Седрык па-сапраўднаму трасе Гары, і ён яшчэ доўга не можа адысці ад перажытага. Вярнуўшыся са страшнага могілак, Гары знаходзіцца ў глыбокім шоку папалам з істэрыкай: ён не змог выратаваць таварыша, Цёмны Лорд адрадзіўся, і зараз увесь свет чакае што-то жудаснае.

Джасцін Фінч-Флетчли(англ. Justin Finch-Fletchley)

Аднагодак Гары Потэра. Магланароджаны. На другім курсе ў час першай і апошняй трэніроўкі Дуэльного клуба вырашыў, што Гары Потэр падбухторвае на яго змяю, калі той, сам таго не ведаючы, дэманстраваў здольнасці змеявуста (на самай справе Гары крычаў змяі: «Пайшла прэч!»). Неўзабаве падвергнуўся нападу васіліска, але ацалеў дзякуючы таму, што глядзеў на яго праз Амаль Безгаловага Ніка. Ажыўлены зеллем Мандрагоры. На пятым курсе ўступіў у Атрад Дамблдара. Разам з іншымі членамі Атрада Дамблдара ў цягніку выратаваў Гары Потэра ад Малфая, Крэба і Гойла. Удзельнічаў у бітве за Хогвартс.

Эрнэст Макмілан (Эрні)(англ. Ernest Macmillan)

Аднагодак Гары Потэра. Чыстакроўны чараўнік. У другой кнізе Эрні лічыць, што Гары — нашчадак Слізэрына і пераконвае ў гэтым сваіх аднакурснікаў, усяляк спрабуючы падлавіць Потэра на злачынстве. Але, калі напалі на Герміёну, прызнае, што гэта не ён, і просіць прабачэньня. З тых часоў, Гары і Эрні становяцца прыяцелямі, але ў чацвёртай кнізе Эрні, як і ўся школа, лічыць Потэра падманшчыкам, хотевшим ўрваць славу Седрыка. У пятай кнізе голасна кажа, што верыць Гары Потэру ў тым, што Валдэморт адрадзіўся.

Эрні трохі напыщен і любіць мудрагеліста выказвацца, але ён добра вучыцца і заўсёды выступае за праўду і справядлівасць.

Ўступае ў Атрад Дамблдара. Разам з астатнімі з Атрада Дамблдара ратуе Гары ў цягніку ад Малфоя, Крэбба і Гойл. Становіцца старастам Пуфендуя. У сёмай кнізе разам з іншымі членамі Атрада Дамблдара хаваецца ў Выбаўляй-пакоі. Змагаецца за Хогвартс. Уступае ў бітву з Пажыральнікамі смерці. Разам з Палумнай і Сімусам ратуе Гары, Рона і Герміёну ад дзяментараў.

Захарыя Сміт(англ. Zacharias Smith)

Член Атрада Дамблдара. Гулец у квідычу ў камандзе Пуфендуя. З усіх членаў атрада адзін заўсёды дрэнна ставіўся да Гары. Яшчэ пры першай сустрэчы ў бары «Кабанья галава» паказаў сваё нявер'е ў адраджэнне Цёмнага Лорда. У шосты кнізе ў цягніку на яго наслала заклінанне Джыні. На адной з гульняў ён выступаў у якасці каментатара, дзе ўсяляк крытыкаваў каманду Потэра, і ў канцы гульні Джыні на мятле пратараніла каментатарскае ўзвышэнне, скінуўшы яго на зямлю.

Альбус Персіваль Вулфрик Браян Дамблдар

(англ. Albus Percival Wulfric Brian Dumbledore) —

У першай кнізе па ініцыятыве Макгонагал Гары Потэр становіцца лаўцом каманды свайго факультэта па квідышу. Значную ролю Мінерва гуляе ў пятай часткі. Калі Амбрыдж і яе памагатыя атрымалі нарэшце доўгачаканы падставу арыштаваць Дамблдара, Макгонагал выказала сваю гатоўнасць змагацца на баку дырэктара, але Дамблдар ўгаварыў яе не рабіць гэтага. Яму ўдалося пазбегнуць арышту і пакінуць школу, пасля чаго пасаду дырэктара заняла Амбрыдж. У перыяд знаходжання Амбрыдж ва ўладзе Макгонагал сабатавала навучальны працэс. Напрыклад, на кансультацыі па выбары будучай прафесіі Макгонагал, насуперак пярэчанням самай Амбрыдж, заявіла, што дапаможа Гары стаць мракоборцем будзе вучыць яго па начах і паклапоціцца аб тым, каб ён дамогся неабходных вынікаў, нават калі гэта будзе апошняе, што яна зробіць у сваім жыцці.

Макгонагал заступілася за Хагрыда, калі за ім прыйшлі супрацоўнікі Міністэрства, і была оглушена чатырма загаворамі, якія трапілі ў яе адначасова, пасля чаго яе адправілі ў бальніцу святога Мунга.

У шосты кнізе Мінерва Макгонагал змагалася з Пажыральнікамі смерці і параніла Алекта Кэрроу. У сёмым рамане, калі Валдэморт захапіў уладу над Хогвартсом, яна застаецца, каб абараніць вучняў ад Пажыральнікаў смерці, якія занялі выкладчыцкія пасады. Калі Гары Потэр вярнуўся ў школу, прафесар Макгонагал абясшкоджвае Амікуса Кэрроу і разам з іншымі дэканамі ўступае ў сутычку з Пажыральнікамі. Дырэктару ж (Северусу Снэйпу) прыходзіцца бегчы з Хогвартса па загадзе лорда Валан-дэ-Морта, а Мінерва арганізуе абарону замка ад Валдэморта. У вырашальным баі змагаецца непасрэдна з самім Цёмным Лордам разам з Гарацыем Слизнортом і Кінгслі Брустверам.

Неўзабаве па праву становіцца новым дырэктарам Хогвартса. Затым Гары Потэр дае ёй карту Марадзёраў, каб сачыць за бяспекай сына Гары Потэра Альбуса Северуса Потэра.

Северус Снэйп — выкладчык зельеварения з 1 па 5 кнігу і абароны ад Цёмных мастацтваў ў 6 кнізе, дэкан факультэта Слізерын, дырэктар Хогвартса у сёмай кнізе. Былы Пажыральнік Смерці, у кнігах — член Ордэна Фенікса. Любіў Лілі Потэр, маці Гары. Забіты Нагайнай.

Рубеус Хагрыд. — выкладчык догляду за магічнымі істотамі, захавальнік ключоў і ляснік у Хогвартсу. Напалову чалавек, напалову волат.

Вучыўся ў Хогвартсе на факультэце Грыфіндор^[13] у адзін час з Томам Рыдлам, але быў выключаны пасля ілжывага даносу Реддла аб тым, што нібыта адкрыў Таемны пакой. Міністэрства магіі выключыла Хагрыда са школы, але Альбус Дамблдар здолеў угаварыць дырэктара школы Арманда Дыпета пакінуць Хагрыда ў Хогвартсе на пасадзе ляснічага. Хагрыду забаранілі чараваць, а яго чароўную палачку зламалі. Аднак ён уставіў палоўкі палачкі ў ружовы парасон, дзякуючы чаму час ад часу можа выкарыстоўваць простыя загаворы.

Хагрыд — станоўчы персанаж. Першы сябар Гары за ўсю яго жыццё, шчыра аб ім клапоціцца. Пасля доўгай працы ляснічым быў прызначаны выкладчыкам сыходу за чароўнымі істотамі. Аднак большасці студэнтаў не падабаецца, як ён вядзе ўрокі: Хагрыд не следуе міністэрскай праграме, а аддае перавагу дэманстраваць найбольш цікавых, на яго погляд, жывёл, якія на самай справе найбольш небяспечныя для навакольных. На яго ўроках часта здараліся апёкі і траўмы. Таксама мае месца той факт, што Хагрыд не заўсёды можа выразна сфармуляваць сваю думку, часта запінацца і блытаецца пры апавяданнях. У чацвёртай кнізе ён пазнаёміўся з велічэзнага росту дырэктрысай Шармбатона Алімпіяй Максім і ўзаемна ў яе закахаўся. Удваіх яны здзейснілі паход з мэтай выяўлення дзікіх волатаў. І пасля гэтага мадам Максім прылятала да Хагрыду...

Падчас Бітвы за Хогвартс Хагрыд быў захоплены ў палон акрамантулами, нашчадкамі Арагога. Стаў сведкам апошняга Смяротнага заклёну, якое Валдэморт ужыў да Гары Потэру, затым прынёс цела Гары да замку па загадзе Цёмнага Лорда, бо той хацеў прад'явіць абаронцам школы сведчанне сваёй перамогі.

Квіринус Квиррелл — першы выкладчык Гары па Абароне ад Цёмных мастацтваў. Пастаянна ходзіць у фіялетавым турбане, з якога даносіцца непрыемны пах. Моцна заікаецца.

Перад паступленнем Гары ў Хогвартс Квиррелл падарожнічаў ў лясах Албаніі, дзе наткнуўся на які страціў сілы лорда Валдэморта і даў яму сваё цела.

У Хогвартсу Квірэл выкладае Абарону ад Цёмных Мастацтваў у асноўным на тэарэтычным узроўні. Падчас першага матчу Гары па квідышу зачароўвае мятлу Гары. Падазрэнне Герміёны падае на Снэйпа, які хацеў выратаваць Гары і таксама неадрыўна глядзеў на мятлу, і Герміёна зачароўвае яго плашч загаворам Узгарання. У якая паднялася мітусні яна збіла Квірэла з ног, дзякуючы чаму ён страціў глядзельную кантакт з мятлою Гары, і Гары мог працягваць гульню. Падчас Хэлоўіна Квірэл выпускае горнага троля, які ледзь не забівае Герміёну. Таксама закліканы Квірэлам троль быў адным з перашкод на шляху да філасофскага каменю. У канцы першай кнігі высвятляецца, што філасофскі камень хацеў скрасці не Снэйп, а Квиррелл. Прафесар прыкідваўся, што заікаецца, каб ніхто яго не западозрыў. Пад цюрбанам, як высвятляецца, Квиррелл хаваў твар лорда Валан-дэ-Морта. Гары Потэр здабывае камень з Люстэрка Еиналеж. У барацьбе за камень прафесар гіне ад апёкаў з-за заклёну Лілі Потэр, якое абараняе Гары. Такім чынам Валдэморта, і, адпаведна, Квиррелл не могуць дакрануцца да скуры хлопчыка.

Па словах Роўлінг, да таго, як Гары Потэр паступіў у Хогвартс, Квіррелл выкладаў маглазнаўства^[14].

Златапуст Локанс — вядомы пісьменнік у свеце чараўнікоў. Надзвычай хвалько, вельмі заклапочаны сваёй папулярнасцю і любіць фатаграфавацца, раздаваць аўтографы і адказваць на лісты чытачоў. Выкладаў Абарону ад Цёмных Мастацтваў у Хогвартсу ў другой кнізе. Рыцар ордэна Мэрліна трэцяй ступені, ганаровы сябра Лігі абароны ад цёмных сіл і пяціразовы ўладальнік прыза «Магічнага тыднёвіка» за самую абаяльную ўсмешку.

Златапуст Локанс — шарлатан. Усе подзвігі, апісаныя ў яго шматлікіх кнігах, здзяйсняў не ён, а іншыя чараўнікі, у якіх ён атрымліваў інфармацыю аб іх гераічных дзеях, а затым мыў іх памяць з дапамогай заклёну Забыцця (адзінае загавор, якое ён асвоіў дасканала, у іншых сферах падчас дзеяння сюжэту кнігі паказваў сябе поўным прафанам) і выдаваў за свае подзвігі. Страціў памяць у канцы другой кнігі пры спробе пазбавіць яе Гары Потэра з дапамогай зламанай палачкі Рона Уізлі, у сувязі з чым змешчаны ў Бальніцу Святога Мунга.

Падчас наведвання бальніцы святога Мунга у пятай кнізе Гары, Рон і Герміёна выяўляюць Златапуст ў палаце для вар'ятаў. Аднак Локанс і там працягвае раздаваць аўтографы, хоць сам не разумее, чаму. Па словах персаналу, памяць да яго пачынае вяртацца, аднак да поўнага лячэння далёка. Роўлінг заявіла^[15], што цалкам памяць да Златапусту ніколі не вернецца.

Філіюс Флітвік. — выкладчык загавораў ў Хогвартсу, дэкан факультэта Кагтэўран. Апісваецца як чалавек вельмі маленькага росту (для таго, каб весці заняткі, яму прыходзіцца ўставаць на стос кніг). Голас Флитвика апісаны як вельмі высокі і пранізлівы, нават ўстрывожаны. Удзельнічаў у ахове філасофскага каменя ў першай кнізе — зачараваў мноства ключоў, каб яны лёталі, і з іх трэба было знайсці адзін, каб адкрыць дзверы, вядучую да наступнага перашкоды. Згадваецца ва ўсіх наступных кнігах, у тым ліку як адзін з абараняў Хогвартс у канцы сёмай кнігі. Прафесар Флітвік мае сярод продкаў гоблінаў і таму вельмі невысокі ростам.

Сібіла Патрыцыя Трэлані — выкладчык прарыцанняў у Хогвартсу. Жыве ў адной з вежаў замка і рэдка выходзіць з яе. Знешнасць прафесара Трэлані апісана так: вельмі худая, невысокая жанчына, нацапіла на сябе вялікая колькасць бранзалетаў, бірулек, падвесак і іншых цацанак. Велізарныя акуляры робяць яе вочы яшчэ больш, надаючы ёй падабенства з казуркам.

У продкаў у Сібіл — знакамітая празорліўкі Касандра Трэлані. За сваё жыццё Сібіла Трэлані зрабіла некалькі сапраўдных прадказанняў (напрыклад, прароцтва пра Гары Потэра і Валдэморта, якое падслухаў Северус Снэйп і якое прывяло да смерці бацькоў Гары). Дробныя прадказанні яна робіць і не уваходзячы ў транс (так, яна прадбачыла, што Нэвіл на першым занятку разаб'е кубак, а «перад велікоднымі вакацыямі хто-то з гэтага класа пакіне нас назаўжды»), але, хоць яны часта спраўджваюцца, гэта не пераконвае скептыкаў, тым больш што такое ж колькасць дробных прадказанняў не спраўджваецца.

Герміёна адразу неўзлюбіла Трэлані і неўзабаве спыніла наведваць прадраканні (як раз перад велікоднымі вакацыямі). А Лаванда Браўн і Парваці Паціл, наадварот, любяць прафесара. У пятай кнізе Далорэс Джэйн Амбрыдж прылюдна выгнала Трэлані з пасады выкладчыка прорицаний. Тым не менш, дзякуючы прафесару Дамблдару, Трэлані засталася жыць у школе. А ў выкладанні яе замяніў кентаўр Флорэнц. У шосты кнізе Сібіла падзяліла выкладанне з Флоренцем. З’яўленне прыгажуна кентаўра ў ролі выкладчыка моцна пахіснула адданасць да яе Лаванды і Парватти і выклікала лютасць самай Трэлані. У сёмай кнізе Трэлані дапамагала абараняць замак ад Пажыральнікаў смерці, кідаючы ў іх свае шары для прадказанняў.

Гарацый Слізнарт — выкладчык зеллварэння ў Хогвартсе ў шосты кнізе. Разумны, станоўчы, выступае супраць цёмных сіл, але некалькі хвалько і рассеяны.

Нягледзячы на тое, што Сли,ізнорт скончыў «дрэнны» факультэт Слізэрын, ён пазбаўлены якіх-небудзь змрочных якасцяў. Ён некалькі заносчив і мае некаторыя прадузятасці наконт чысціні крыві, але гэта не перашкодзіла яму па вартасці ацаніць здольных магланароджаных вучаніц, такіх, як Лілі Эванс і Герміёна Грэнджэр. Лілі і зусім была адной з любімых вучаніц Слізнарт. Да Гары Потэру, сыну каханай Лілі, Слізнарт ставіцца выдатна.

У шостай кнізе Дамблдар з дапамогай Гары угаворвае Слізнарт а вярнуцца ў Хогвартс і прыступіць да выкладання. Перад пачаткам вучобы Слизнорт, як ён рабіў гэта ў мінулыя гады, збірае «Клуб слізняў», які складаецца з дзяцей найбольш уплывовых бацькоў, знакамітасцяў, адораных студэнтаў.

Пазней аказваецца, што запрашэнне Слізнарта ў Хогвартс мае сувязь з перамогай над Валдэмортаорт. Слізнарт працаваў выкладчыкам зельеделия у гады вучобы Валдэморта. Інфармацыю аб крестражах (вызначэнне паняцця «хоркрукс») Том атрымаў ад Гарацыя. У шостай кнізе Дамблдар атрымаў ад Слизнорта ўспамін, дзе гэты факт быў утоены, паколькі Гарацый саромеўся гэтага ўспаміны. Аднак Гары атрымоўваецца пераканаць Слизнорт перадаць цяперашні, не выпраўленае, успамін, пасля чаго Дамблдор канчаткова зацвердзіўся ў задачах барацьбы, даведаўся, што для перамогі неабходна знайсці і знішчыць шэсць часціц душы Цёмнага Лорда. У фільме, у момант калі Гары ўсё-ткі атрымлівае рэальнае ўспамін Слизнорта, прафесар распавядае Потэру аб сваёй рыбцы Фрэнсіс, якую яму калісьці падарыла маці Гары — тады яшчэ юная Лілі Эванс, і што ў дзень яе смерці рыбка знікла. Гары просіць Слизнорта аддаць яму ўспамін і быць адважным, як Лілі. Інакш, «акварыум застанецца пустым назаўжды...». Шчыра перажываў смерць каханай вучаніцы, Слизнорт аддае Гары ўспамін.

У канцы кнігі «Гары Потэр і Прынц-паўкроўка», пасля ўцёкаў Северуса Снэйпа з Хогвартса, Слизнорт быў прызначаны прафесарам Макгонаголл дэканам Слізэрына. Заставаўся выкладаць у Хогвартсе падчас панавання Валдэморта. У канцы сёмай кнігі, будучы пастаўлены перад выбарам, здолеў прыняць правільнае рашэнне і ўдзельнічаў у сутычцы супраць Валдэ-Морта разам з Мінервай Макгонагал і Кінгслі Брустверам.

Аргус Філч — школьны наглядчык і загадчык гаспадаркі. Містэр Філч — пажылы чалавек, які пакутуе ад рэўматызму, што, аднак, не перашкаджае яму хутка з’яўляцца там, дзе дзеецца нейкае бязладдзе. Кажуць, што Філч ведае сакрэтныя хады Хогвартса лепш за ўсіх — за выключэннем двайнят Уізлі і Гары (пасля таго, як Гары атрымаў Карту Марадзёраў). У апісанні знешнасці Філча фігуруе «двайны падбародак», «абвіслыя шчокі», «тоўсты, чырвоны нос, з якога вечна звісае мутная кропля», «слонападобная хада», «дыханне з прысвістам», «клятчасты шалік, павязаны на галаву замест хусткі». Фізіяномія звычайна бледная, але, калі Філч хвалюецца, набывае цагляна-чырвоны колер. Пры гэтым на шчацэ пачынае тузацца нерв. Змрочны, адштурхвае тып. Пыхлівы, любіць палохаць вучняў, атрымліваючы асалоду ад іх разгубленасць і сваёй уладай над імі, накладвае пакарання пры любым зручным выпадку. Зрэшты, нягледзячы на гэта, ён руплівы гаспадар, усёй душой хварэе за школу і абсалютна лаяльны Дамблдару; няздольны на злачынства. Сачыць за парадкам Філчу дапамагае яго котка, Місіс Норыс — худая, пыльна-шэрая, з падпаленымі вачамі.

Аргус Філч — сквіб, то ёсць чалавек, народжаны ў сям'і чараўнікоў, але не мае магічных здольнасцяў. Філч беспаспяхова спрабуе навучыцца чараваць пры дапамозе курсу «Скорамагія» і стараецца трымаць гэта ў таямніцы.

Попі Помфри

Школьны лекар. Жанчына сярэдніх гадоў, вельмі сведущая ў медыцынскай магіі. Загадвае бальнічным крылом Хогвартса, здольная хутка і якасна вылечыць большасць захворванняў і траўмаў, якія адбываюцца з вучнямі і супрацоўнікамі школы. Працавала ў Хогвартсе яшчэ ў часы, калі там вучыліся Джэймс Потэр і яго сябры. Яна прысвечана ў таямніцу Римуса Лубіна, і падчас яго вучобы ў школе суправаджала яго да Грымучай Вярбы, адкуль пачынаўся тунэль вядзе ў Віскочуць Хаціну кожны месяц перад поўняй. Мадам Помфры амаль ніколі не пакідае бальнічнага крыла: заўсёды ёсць верагоднасць, што яе паслугі тэрмінова спатрэбяцца. У фільмах яе ролю гуляе Джэма Джонс.

Памоны Стебль

Прафесар травологии, дэкан факультэта Пуфендуй. Гэта невысокая пухленькая ведзьма з растрапанымі сівымі валасамі, якая ходзіць у пашарпанай, заплатанной капелюшы і паношанага мантыі. Яе адзенне часта выпацканыя зямлёй, таму што прафесар Стебль праводзіць шмат часу ў аранжарэях Хогвартса, займаючыся вырошчваннем раслін. У першай кнізе яна зачаравала Д'ябальскія Сіло як частка перашкод, якія ахоўваюць філасофскі камень. У другой кнізе вучыла другакурснікаў даглядаць за мандрагорами. Яна ж зварыла зелле з мандрагор, якое выратавала ад закамянеласць Герміёну Грэйнджэр і іншых вучняў, а таксама прывід Сэра Нікаласа і котку Філча Місіс Норыс, якія трапілі пад погляд васіліска. Таксама яна лячыла пацярпелую ад лятаючага фордика містэра Уізлі Грымучую вярбу. У сёмай кнізе Памона ўдзельнічала ў бітве за Хогвартс, кідаючы са сцен небяспечныя расліны. У фільмах яе ролю гуляе Мірыям Маргуліс.

Вільгельміны Граббли-Шморг

Чараўніца сярэдніх або нават старэчых гадоў, выдатны спецыяліст па догляду за магічнымі істотамі, хоць і не імкнецца да выкладчыцкай дзейнасці. Аднак, па просьбе Дамблдора з гатоўнасцю замяняе пры неабходнасці Хагрыда^[16][17]. Заўсёды кажа, па сутнасці, і скупая на праява пачуццяў, але яе ўрокі вучні любяць: у адрозненне ад Хагрыда, цікавы ўрок у прадстаўленні Граблі-Шморг не звязаны з дэманстрацыяй зубастых монстраў.

Роланда Трук

Выкладчык Палётаў на мятле ў Хогвартсу, а таксама суддзя ўсіх матчаў спаборніцтвы факультэтаў па квідычу. Яна апісана як жанчына з кароткімі шэрымі валасамі і «жоўтымі вачыма, як у ястраба». Валодае рэзкім характарам. У фільме яе гуляе Зоі Уонамейкер.

Джэймс Потэр — бацька Гары, муж Лілі Потэр. Згодна з перадгісторыі, у Джэймса былі кароткія чорныя валасы, якія тырчалі ва ўсе бакі, а таксама круглыя акуляры — Гары ва ўсім, акрамя вачэй, быў копіяй свайго бацькі.

Джэймс вучыўся на факультэце Грыфіндор ў Хогвартсе, дзе блізка пасябраваў з Сірыюсам Блэк. Джэймс з’яўляўся членам каманды Грыфіндора па квідычу, быў лаўцом^[21][22]. Вучыўся лёгка і вельмі паспяхова, і яму нават хапала часу на праказы і вар'яцкія выхадкі ў кампаніі Марадзёраў (мянушка — «Сахаты»). Даведаўшыся, што Люпін — пярэварацень, ён разам з трыма астатнімі «марадзёрамі» вырашыў дапамагчы аднаму спраўляцца з яго праблемай, і стаў анімагам — аленем. Разам з сябрамі Джэймс дражніў Северуса Снэйпа, у тым ліку на вачах Лілі Потэр; справа таксама даходзіла і да прымянення непрыемных загавораў. Тым не менш Джэймс выратаваў Снэйпа ад укусу пярэваратня (Римуса Лубіна).

Член першага складу Ордэна Фенікса, разам з Лілі тройчы кідаў выклік Цёмнаму Лорду, згодна з прароцтва Трэлані, застаючыся цэлым і цэлым.

Быў адданы сваім былым сябрам Пітэр Петыгру і забіты ва ўзросце дваццаці аднаго года Валдэмортам.

Параметры палачкі: чырвонае дрэва, адзінаццаць цаляў.

Лілі Потэр — жонка Джэймса Потэра, маці Гары Потэра. Была забітая асабіста Валдэмортам, ратуючы свайго сына.

У першай кнізе прысутнічае апісанне яе ладу ў люстэрку Еиналеж.

Жанчына была вельмі прыгожая. У яе былі цёмна-рудыя валасы, а вочы... «Яе вочы падобныя на мае», — падумаў Гары, падсунуўся бліжэй да люстэрка, каб лепей разгледзець жанчыну. Вочы ў яе былі ярка-зялёныя, і разрэз у іх быў такі ж.

(«Гары Потэр і філасофскі камень»)

У дзяцінстве яна пасварылася са сваёй сястрой Петуніяй з-за таго, што Лілі валодала магічнымі здольнасцямі, а Пятуння — не. Северус Снэйп, іх сусед, расказаў ёй аб свеце чараўнікоў. Лілі і Северус некаторы час заставаліся сябрамі і ў Хогвартсе, але іх сяброўства абарвалася. На сёмым курсе Лілі пачала сустракацца з Джэймсам Потэрам, пасля яны пажаніліся, у іх нарадзіўся сын. У гэты ж час ішла першая вайна з Валдэмортам, Дамблдар паведаміў Лілі і Джэймсу, які ўступіў у Ордэн Фенікса, што Цёмны Лорд палюе за імі.

Калі Валдэморт здолеў знайсці Лілі і Джэймса, Лілі абараняла свайго сына, молячы пашкадаваць яго. У рэшце рэшт была забітая, абараніўшы пры гэтым Гары Потэра сваёй любоўю. Абарона дзейнічала да паўналецця Гары.

Параметры палачкі: дзесяць з чвэрцю цаляў, элегантны, гнуткая, зробленая з вярбы.

Сірыюс Блэк — член Ордэна Фенікса, лепшы сябар Джэймса Потэра і хросны Гары Потэра. Таксама ў Сірыуса Блэка была мянушка Валацуга (англ. Padfoot, даслоўна — Мягколап), звязанае з яго анімагической формай — ён умеў ператварацца ў сабаку.

З-за нелюбові да бацькоў, выкліканай прэсінгам з іх боку з-за занадта рознага адносіны да прадстаўнікоў розных факультэтаў і чысціні крыві, у 16 гадоў Сірыўс збег з дома і пасяліўся ў доме Потэраў. Акрамя Джэймса, Сірыўс сябраваў з Рымусам Люпінам і Пітэр Петтигрю. Вучоба Сірыусу і Джэймсу давалася лёгка, так што ў іх цалкам хапала вольнага часу на вывучэнне анімагіі.

Калі высветлілася, што Поттерам пагражае небяспека, Джэймс хацеў зрабіць Сірыюса Захавальнікам таямніцы месцазнаходжання Потэраў, аднак Сірыюс пераканаў Джэймса зрабіць Захавальнікам Петтигрю, мяркуючы, што Валдэморт будзе лічыць Захавальнікам Сірыуса. Калі Валан-дэ-Морт знайшоў Потараў і забіў іх, Сірыус адразу ж адправіўся да руін дома Потэраў на сваім лятальным матацыкле. Там ён сустрэў Хагрыда, які атрымаў загад ад Дамблдора даставіць Гары да Дурсляў. Сірыюс хацеў забраць хлопчыка да сябе і выхаваць сына, але Хагрыд настаяў на сваім, і Гары адправілі да Дурслям. Тады Сірыўс даў Хагрыду свой матацыкл, а сам адправіўся шукаць Петтигрю.

Петтигрю быў неўзабаве знойдзены Сірыюсам на адной люднай магловской вуліцы Лондана. Тут адбылася іх сутычка. Петыгру прылюдна абвінаваціў Сірыюса ў здрадзе Потэраў, адрэзаў сабе палец і ператварыўся ў пацука, стварыўшы пры гэтым аглушальны выбух, затым знікшы. Чароўная супольнасць за адсутнасцю доказаў, якія аспрэчваюць прызнала вінаватым Блэка.

Сірыюс каля 12 гадоў правёў у Азкабане, пасля чаго збег адтуль дзякуючы думкі аб уласнай невінаватасці, якая падтрымлівала яго розум. У трэцяй кнізе ён даведаўся, што Петыгру ў абліччы пацукі знаходзіцца ў Хогвартсе, і з дапамогай ката Герміёны Жываглота спрабаваў злавіць яго. Калі Гары, Рон і Герміёна даведваюцца праўду пра Сірыюсе, яны дапамагаюць яму збегчы з Хогвартса з дапамогай гіпагрыфа Клювокрыла. Далей Блэк знаходзіцца ў вышуку Міністэрства магіі, часам тым ці іншым чынам звязваючыся з Гары.

Сірыюс ў маладосці — прыгожы, нахален і абаяльны. Азкабан і цяжкая жыццё адбіліся на яго знешнасці (Гары часам заўважае ў вачах хроснага затравленное выраз, якое захавалася з часоў зняволення), але разам з тым, Сірыюс застаўся тым жа рызыковым хлопцам, якому мора па калена, і які больш за ўсё на свеце шануе сяброўства і адданасць.

Падчас дзеяння пятай кнігі Сірыўс пражывае ў доме сваёй маці, які служыць штаб-кватэрай Ордэна і сумуе ад няздольнасці дапамагчы Ордэну Фенікса. Удзельнічае ў бітве ў Аддзеле Тайн, дзе Белатрыса Лестрейндж аглушае яго, тым самым адправіўшы ў арку смерці, і там гіне.

Німфадора Лубін (у дзявоцтве Тонкс) — мракоборец і член Ордэна Фенікса, упершыню з’явілася ў пачатку пятай часткі («Гары Потэр і Ордэн Фенікса»). Валодае здольнасцямі метаморфа, гэта значыць можа з лёгкасцю магічным чынам змяняць сваю знешнасць, часта з’яўляецца на публіцы з ярка-ружовымі валасамі. Саромеецца свайго імя, аддаючы перавагу, каб да яе звярталіся па прозвішчы. Дзяўчына з вельмі цвёрдым і моцным характарам.

У шосты кнізе становіцца вядома, што яна закахана ў Рымуса Лубіна, што выклікала змену патронуса Нимфадоры — ён стаў падобны на ваўка. Каханне спачатку была неўзаемнае з-за таго, што Римус, кахаючы Тонкс, доўга не ішоў на кантакт. Гэта на некаторы час абмежавала здольнасці Тонкс, як метаморфа. Пазней выйшла замуж за Рымуса Лубіна і ў сёмы кнізе нарадзіла сына Тэдзі (Тэда). У канцы кнігі яна гіне ад рукі Белатрысы Лестрейндж падчас бітвы за Хогвартс. Там жа гіне і яе муж Рымус.

Місіс Фіг — сквіб. Упершыню была згаданая ў якасці суседкі, якая сядзіць часам з Гары ў «Гары Потэр і філасофскі камень». Місіс Фигг апісваецца як вар'ятка старая з растрапанымі сівымі валасамі, амаль заўсёды завязанымі ў вузел і ў хатніх тапачках. Па просьбе Дамблдора шмат гадоў сачыла за Гары Потэрам, аб чым ён не здагадваўся, лічачы яе прыдуркаваты бабуляй. У пятай кнізе стала сведкай таго, як дзяментары напалі на Гары і Дадлі, у сувязі з чым была выкліканая Дамблдорам на слуханне Візенгамота. Памяшаная на котках. Калі Дурсляў пакідалі Гары ў місіс Фіг, яна пастаянна паказвала яму фотаальбомы са сваімі хатнімі гадаванцамі. Але на адзінаццатым годзе жыцця Гары, яна збольшага страціла да іх цікавасць, калі спатыкнулася аб адну са сваіх котак і зламала нагу. У рамане «Гары Потэр і Прынц-паўкроўка», місіс Фигг наведвае пахаванне Дамблдора ў Хогвартсу.

Рымус Люпін (ён жа Лунацік, англ. Moony) — член Ордэна Фенікса, упершыню з’яўляецца ў рамане «Гары Потэр і вязень Азкабана» у якасці новага выкладчыка Абароны ад Цёмных Мастацтваў. Добры сябар Сірыюса Блэка і Джэймса Потэра.

У дзяцінстве Лубіна укусіў пярэварацень Фенрыра Сівы, ператварыўшы яго ў пярэваратня. Бацькі баяліся адпраўляць Лубіна ў Хогвартс, але Альбус Дамблдар узяў адказнасць на сябе і прыняў яго ў школу. Каб забяспечыць бяспеку навучэнцаў, падчас поўні Римуса замыкалі ў Віскатала Хаціне, якая набыла рэпутацыю дома з прывідамі. Над уваходам у тунэль, вядучы да Хаціне, пасадзілі Грымучую Вярбу, каб ніхто, не прысвечаны ў таямніцу, не мог туды патрапіць.

Рымус трымаў у таямніцы тое, што ён — пярэварацень, але яго сябры (Джэймс Потэр, Сірыюс Блэк і Піцер Петтигрю) даведаліся пра гэта на другім курсе і далі яму мянушку «Лунацік». Каб падтрымаць таварыша, яны тры гады асвойвалі азы анимагии, у грамадстве сяброў-анимагов пярэварацень Римус не губляў розум. Разам з сябрамі Люпін удзельнічаў у стварэнні Карты Марадзёраў. Пазней стаў членам першага Ордэна Фенікса.

Большасць чараўнікоў баяліся Лубіна з-за таго, што ён быў пярэваратнем, таму яму было вельмі цяжка знайсці працу і ён быў вельмі бедны. Яго палюбіла Німфадора Тонкс і бліжэй да канца серыі раманаў ён ажаніўся з Німфадорай і ў іх нарадзіўся сын Тэдзі. Хросным бацькам малога Тедда стаў Гары Потэр. Люпін загінуў у сёмай кнізе падчас бітвы за Хогвартс.

У пятай кнізе Наземнікус сачыў за Гары Потэрам па даручэнні Ордэна, але з-за выгаднай здзелкі з катламі пакінуў свой пост. Падчас яго адсутнасці на Гары і Дадлі напалі дзяментары.

У кнізе «Гары Потэр і Прынц-паўкроўка» Гары сустракае яго ў Хогсмиде і бачыць, што Наземнікус абакраў дом на пл. Грыма, 12, які дастаўся Гары ў спадчыну ад Сірыюса Блэка. Наземнікус абакраў скраў з былой штаб-кватэры Ордэна Фенікса шмат каштоўных рэчаў, дарагіх для Гары, як памяць аб Сірыюсе. Гары прыходзіць у лютасць, але Флетчар трансгрессирует з нарабаваным. У той жа кнізе ў адным з газетных накладаў было абвешчана аб тым, што Наземнікуса, замаскіраванага пад інфернала, арыштавалі за спробу рабавання.

У апошняй кнізе Наземнікус ўдзельнічае ў аперацыі «Сем Потэраў», летучы разам з Грюмом. Бачачы надыходзячага Валан-дэ-Морта, Наземнікус трансгрессирует, а Грум памірае.

Гары даручае Крычару даставіць Наземнікуса на плошчу Грыма, і Кикимер выконвае даручэнне. Падчас допыту Флетчара, Гары высвятляе, што медальён-хоркрукс Наземнікус аддаў Далорэс Амбрыдж ў якасці хабару.

Аластор «Вар'яцкае вока» Грум — член Ордэна Фенікса, чараўнік-мракоборец ў адстаўцы.

Адзін з найбольш вядомых мракоборцев, які змагаўся супраць Пажыральнікаў Смерці і асабіста арестовавший значная колькасць цяперашніх вязняў Азкабана. У выніку шматлікіх сутычак з злачынцамі страціў нагу і вока, а яго твар абязвечаная шнарамі. Наўзамен страчанай нагі Грум носіць драўляны пратэз (у фільмах — сталёвы), а замест страчанага вочы — чароўнае вока, з дапамогай якога здольны бачыць ззаду сябе, як праз звычайныя, так і скрозь зачараваныя прадметы.

Актыўны член Ордэна Фенікса, лепш за ўсіх разбіраецца ў разнастайнай паскуддзя. Сапраўдны воін-ветэран: моцны характар, грубаваты, часам жорсткі, дзейнічае хутка і рашуча, заўсёды напагатове. Усюды падазрае небяспека і здрада. П'е толькі са сваёй пляшкі і есць, як правіла, уласнаручна прыгатаваную ежу.

У рамане «Гары Потэр і Кубак агню» прасядзеў у сёмым аддзяленні ўласнага куфра пад закляццем «Імперыус», накладзеным Барцеміюсам Краучам-малодшым, які кожны гадзіну прымаў Адваротнае зелле, каб прымаць аблічча Грознага Вочы. У канцы рамана сапраўднага Грюма ўдаецца вызваліць з куфра.

У рамане «Гары Потэр і Ордэн Фенікса», у ліку каманды цемраборцаў суправаджаў Гары Потэра на мётлах ад дома Дурслі на плошчу Грыма, 12. Таксама падчас налёту на Міністэрства магіі разам з Тонкс і Люпінам дапамагаў Гары Потэру і яго сябрам абараняцца ад Пажыральнікаў Смерці, у выніку чаго быў паранены Долоховым і на час страціў прытомнасць.

Камандаваў аперацыяй па перапраўцы Гары Потэра з дома Дурсляў ў бяспечнае месца. Гіне ў аперацыі «Сем Потэраў». Акрамя гэтага ў аперацыі гіне сава Гары Потэра па мянушцы Букля.

Біл Уізлі — сын Артура і Молі Уізлі, старэйшае дзіця ў сям'і, складаецца ў Ордэне Фенікса. Чараўнік высокага росту, худы, рудыя валасы сабраны ў «конскі хвост». Апранаецца ў маглаўвкім стылі, за выключэннем таго, што яго чаравікі зробленыя з драконавай скуры. Носіць у вуху сярэбраную завушніцу ў выглядзе фанга на ланцужку.

Вучыўся ў «Хогвартсе», быў старастай факультэта і першым вучнем. Атрымаў 12 балаў за экзамены ўзроўню СОЎ. Па заканчэнні школы працаваў у егіпецкім аддзяленні банка «Грынгатс» ліквідатарам пракляцяццяў, пазней перавёўся ў лонданскае аддзяленне банка. Жанаты з Флёр Дэлакур. Сваю старэйшую дачку яны назвалі Мары-Віктуар (Вікторыя). Таксама мае дачку Дамінік і сына Луі.

Удзельнічаў у адбіцці нападу Пажыральнікаў смерці на «Хогвартс», быў пакусаны пярэваратнем Фенрырас Сивым. Паколькі Фенрыр на той момант знаходзіўся ў чалавечым, а не ваўчыным абліччы, пярэваратнем Біл не стаў, аднак твар яго моцна моцна пабіты, Білу пачалі падабацца непрасмажаныя біфштэксы, і мадам Помфры лічыць, што шнары наўрад ці калі-небудзь знікнуць цалкам. Разам са сваёй нявестай удзельнічаў у аперацыі «Сем Потэраў», прытуліў Гары і яго сяброў пасля іх уцёкаў з маёнтку Малфояў ў іх з Флёр катэджу «Ракушка» і далучыўся да абаронцаў замка пры Бітве за Хогвартс.

Чарлі Уізлі — другі сын Артура і Молі Уізлі.

Як і большасць дзяцей Уізлі, вясёлы, любіць пажартаваць, з лёгкім характарам. У школе быў капітанам каманды Грыфіндора па квідычу, выдатны лавец; з моманту заканчэння школы ім і да прыходу Гары каманда не заваёўвала Кубак школы па квідычу.

Чарлі — чалавек невысокага росту, каржакаваты, з шырокім лагодным тварам. Рукі сарорцаў, у мазолях са слядамі апёкаў — вынік працы з драконамі. Чарлі жыве ў Румыніі, дзе вывучае драконаў. Вельмі любіць жывёл наогул і драконаў у прыватнасці, за што пра яго вельмі цёпла адклікаецца Хагрыд. Па сумяшчальніцтве — член Ордэна Фенікса, наладжвае кантакты з замежнымі чараўнікамі.

Адзіны з дзяцей Уізлі, не які з’яўляецца ў серыі фільмаў (за выключэннем сямейнай анімацыі на газеце ў трэцім фільме).

У 1-м рамане пра Гары Потэра Хагрыд пагадзіўся аддаць Норберта Чарлі на выхаванне. У 4-й кнізе патэрыяны разам з сям'ёй едзе на Чэмпіянат свету па квідышу. Падчас Турніру Трох Чараўнікоў прыязджаў у школу ў якасці спецыяліста па драконам для першага тура. Прысутнічае на вяселлі Біла і Флёр ў якасці шафер Біла. Змагаецца ў бітве за Хогвартс.

Новае імя Тома Рыдла — лорд Валан-дэ-Морт — з’яўляецца анаграмы яго старога імя (Tom Riddle Marvolo — I am Lord Voldemort), што пацвярджаецца ў другім фільме.

Лорд Валдэморт з’яўляецца ў пяці з сямі кніг (непасрэдна з Гары ён сустракаецца ў першай, другой, чацвёртай, пятай і сёмай кнігах), а ў фільмах яго гуляюць Рычард Брэмэр (сцэна-успамін), Ян Харт (твар на патыліцы прафесара Квірэла), Крысціян Коулсон (16-гадовы Том Рыдл ў другім фільме), Рэйф Файнс (паўсталы Валдэморт, асноўнае абліччы з чацвёртага фільма да канца кінасерыі), Хіро Файнс-Тыфін (11-гадовы Тым ва ўспамінах Дамблдара ў шостым фільме) і Фрэнк Дылэйн (16-гадовы Том у ўспаміне Слізнарта ў шостым фільме).

Белатрыса Лестрейндж (у дзявоцтве — Блэк) — адна з Пажыральнікаў смерці, паслядоўнікаў Цёмнага Лорда. Самая адданая яго прыхільніца. Прафесіянал у баявой магіі, схільная да вар'яцтва, вельмі жорсткая і падступная. Цудоўны тактык і стратэг.

У Белатрысы бліскучыя густыя валасы, смуглы твар (па апісанню з 7 кнігі), які выступае падбародак, вялізныя чорныя вочы і цяжкія павекі. Была таксама «ладна худы» і мела на галаве сівую пасму валасоў.

Пасля знікнення Вал-дэморта ў маленстве Гары Белатрыса разам з мужам, сваім деверем Рабастаном Лестрэйнджам і Барці Краучем-малодшым спрабавала знайсці свайго гаспадара. За катаванне цемраборцаў Фрэнка і Алісы Дагопупсов пракляты «Круцыятус» была прысуджаная да пажыццёвага зняволення ў Азкабане, але, нягледзячы на гэта, была ўпэўненая ў вяртанні Цёмнага Лорда і чакала яго.

У «Гары Потэры і Ордэне Фенікса» яна разам з многімі іншымі Пажыральнікамі здзяйсняе ўцёкі з Азкабана і ўдзельнічае ў бітве ў аддзеле Тайн, дзе забівае свайго стрыечнага брата Сірыюса Блэка.

У кнізе «Гары Потэр і Дарункі Смерці» Белатрыса гуляе больш аб'ёмную ролю, неаднаразова з’яўляючыся ў розных сцэнах. Напрыклад, у маёнтку Малфояў яна падвяргае допыту Герміёну Грэнджэр, ужываючы да яе заклён Круциатус. Пазней, калі Добі ратуе палонных, смяротна раніць яго, кінуўшы услед уцекачам кінжал. У бітве за Хогвартс забівае Нимфадору Тонкс, б'ецца адначасова супраць Герміёны, Джыні Уізлі і Полумны Лавгуд, а пасля гіне ад невядомага загаворы, пущенного Молі Уізлі ў вобласць сэрца.

Ролю Белатрысы ў фільмах гуляе вядомая англійская актрыса Хелена Бонэм Картэр.

Люцыюс Малфай — Пажыральнік Смерці, бацька Драка Малфая, муж Нарцысы Малфой, раней — кіраўнік апякунскага савета Хогвартса, а таксама гаспадар дамавіка эльфа Добі. Разумны, надменен, моцны і ўпэўнены ў сабе, выдатна валодае баявой магіяй.

Упершыню з’яўляецца ў кнізе «Гары Потэр і Таемны пакой». Ён падкідвае Джыні Уізлі ў кацёл з кнігамі адзін з хоркруксаў Валдэморта (не ведаючы, што гэта хоркрукс, ён з павагай захоўваў дзённік проста як прадмет, які належыць некалі яго ўладара). На працягу ўсёй кнігі спрабуе зрушыць з пасады дырэктара Хогвартса Альбуса Дамблдара, у рэшце рэшт часова дамогшыся гэтага.

У трэцяй кнізе, пасля таго, як на Драко Малфоя напаў гіпагриф, Люцыус падае ў суд на Хагрыда, абвінавачваючы яго ў нападзе на сына. У канцы чацвёртай кнігі прысутнічае сярод Пажыральнікаў Смерці, якіх збірае Валдэморт. У пятай кнізе узначальваў атрад Пажыральнікаў Смерці падчас бітвы ў аддзеле Тайн. Разам з іншымі Пажыральнікамі быў арыштаваны і пасаджаны ў Азкабан.

У сёмай кнізе Люцыюс быў вызвалены Валдэмортам з Азкабана, але з-за свайго правалу трапіў у няласку. Менавіта яго палачку бярэ спадар перад паляваннем на Гары Потэра. Пасля ўцёкаў з маёнтку Малфаяў схопленых Гары Потэра, Рона Уізлі і Герміёны Грэнджэр быў жорстка пакараны Валдэморт. Люцыус прысутнічаў у табары Цёмнага Лорда падчас бітвы за Хогвартс, але не прымаў непасрэднага ўдзелу ў бітве. Падчас бітвы за Хогвартс ён разам з Нарцысай спрабаваў знайсці свайго сына Драка і актыўна ў бітве не ўдзельнічаў.

Нарцыса Малфай (у дзявоцтве — Блэк) — жонка Люцыюса і маці Драко Малфоя. Малодшая сястра Белатрысы Лестрейндж. Вельмі клапатлівая і кахаючая маці, заўсёды хвалюецца за сына. Аддана любіць жонка і з’яўляецца для яго дарадчыцай і апорай. Хоць яна ніколі афіцыйна не была Пажыральніцай смерці, Нарцыса верыла ў элітарнасць чыстакроўных чараўнікоў і падтрымлівала мужа падчас Першай і Другой чароўнай вайны.

Аднак захапленне лідарам Пажыральнікаў Валдэморта морт спачатку дало расколіну, а потым і зусім саступіла месца страху і расчаравання, калі Цёмны Лорд, незадаволены Люцыюсам, даў Драко смяротна небяспечнае, амаль невыканальнае заданне. Ведаючы небяспека заданні, Нарцыса просіць Северуса Снэйпа, каб ён у выпадку неабходнасці дапамог яе сыну. Той дае Няўхільны зарок.

Падчас Бітвы за Хогвартс Валдэморт паспрабаваў забіць добраахвотна прыйшоў да яго Гары Потэра з дапамогай смяротнага заклёну. Нарцыса, якую Цёмны Лорд адправіў праверыць, ці жывы ўпаў Гары, не выдала яго жывога, сказаўшы, што ён мёртвы, пасля чаго Валан-дэ-Морт прыйшоў да замка, а пара Малфаяў атрымала магчымасць знайсці там свайго сына. Сама не была Пажыральнікам Смерці, але падтрымлівала іх ідэі.

Барцеміюс Краўч-малодшы — сын Барцеміюса Краўча-старэйшага, некалі бліскучы вучань Хогвартса, адзін з найбольш адданых Валан дэ Морту Пажыральнік Смерці. Меў худы, крыху завостраны твар, валасы колеру саломы і шэрыя вочы. Пасля далучэння да Цёмнаму Лорду у Барці з’явіліся сінякі пад вачыма, ён стаў яшчэ больш худым. Кароткае зняволенне ў Азкабане таксама адбілася на яго вонкавым выглядзе. Стройны малады чалавек з арыстакратычнай знешнасцю быў вельмі папулярны ў дзяўчат.

Пасля знікнення Валан-дэ-Морта Краўч-малодшы ўдзельнічаў у катаваннях мракоборцев Фрэнка і Алісы Долгопупсов, бацькоў Нэвіла, давёўшы мужа і жонкі да вар'яцтва, за што быў прысуджаны да зняволення ў Азкабан. Неўзабаве збег пры дапамозе бацькі і маці.

У далейшым хаваўся некалькі гадоў у доме ў бацькі пад закляццем «Імперыус» пад мантыяй-нябачнікам пад наглядам дамавой эльфійкі Вінкі. На чэмпіянаце свету па Квідычу Барці-малодшы ненадоўга вырваўся з-пад апекі бацькі і паслаў Чорную Пазнаку. Волдэморт праз Берту Джоркінс даведаўся, дзе хаваецца адзін з самых адданых яго слуг, і вызваліў яго, наслаць на Барці-старэйшага заклінанне «Імперыус».

Барці-малодшы арганізуе напад на былога цемраборца Грознага Вочы Грума і захоплівае яго. Падвергнуўшы старога ўсё таго ж «Імперыюсу», малады Краўч распытвае яго аб розных звычках, выпівае пераваротнае зелле з воласам Грюма і пад яго выглядам прыбывае ў Хогвартс.

Увесь 1994 год Краўч-малодшы выкладае абарону ад цёмных мастацтваў пад выглядам Грума. У працэсе выкладання ён выкарыстоўвае Недаравальныя заклёну на вучнях: у прыватнасці, вучыць Гары супраціўляцца праклёну «Імперыус». Барці кідае ў Кубак агню пергамент з імем Гары (магчыма, не без ведама Дамблдара), з-за чаго той становіцца удзельнікам Турніру Трох Чараўнікоў. Таксама ён дапамагае яму выйграць Турнір, каб Потэр мог схапіць Кубак Чэмпіёнаў, пераўтвораны ў партал: праз Хагрыда ён паведамляе Гары, што на першым выпрабаванні яму трэба будзе пазмагацца з цмокам; падае Гары ідэю наконт венікі; падказвае Седрыку Дыгары, як адкрыць яйка, ведаючы, што ён абавязкова падзеліцца інфармацыяй з Гары; даводзіць з дапамогай эльфаў да яго інфармацыю аб жаброслях.

На працягу знаходжання ў Хогвартсе Барці робіць некалькі промахаў: выкарыстоўвае на дзецях Недаравальныя заклінанніну, ператварае Малфая ў тхара. Для таго, каб падтрымліваць знешнасць Грюма, яму даводзіцца варыць новыя і новыя порцыі Адваротнага зелля, выкарыстоўваючы інгрэдыенты з запасаў прафесара Снэйпа. У час адной з такіх вылазак Гары яго заўважае на карце Марадзёраў пад сапраўдным імем, але прымае яго за Краўча-старэйшага, і ілжэ-Грум забірае карту ў хлопчыка.

Вясной Краучу-старэйшаму ўдалося адолець заклінанне «Імперыус» і вырвацца на свабоду з-пад апекі Хваста. Пешшу ён дабіраецца да Хогвартса і паспявае сказаць встреченным Гары Потэру і Віктару Краму, што «ён вінаваты» і павінен сказаць што-то важнае Дамблдару. Апярэдзіўшы дырэктара, за якім пабег Потэр, ілжэ-Грум аглушае Крама і забівае бацьку, трансфигурировав труп у костку, якую закопвае на градках хагрыдаўскага агарода.

Падчас трэцяга выпрабаванні Турніру ілжэ-Грум накладвае закляцце «Імперыус» на Крама, які выводзіць з ладу Флёр Дэлакур, але Крама абясшкоджваюць Гары і Седрык.

Калі пасля трэцяга выпрабаванні Турніру Трох Чараўнікоў і адраджэння Валдэморта Гары вярнуўся з мёртвым Седрыкам, Краўч-малодшы адводзіць яго ў свой кабінет, дзе Гары пазнае праўду. Барці збіраецца давяршыць справу Валдэморта, але ў кабінет урываюцца здагадаўся пра ўсё Дамблдар і Снэйп. Пад дзеяннем сыроваткі праўды злачынец распавядае пра тое, як пакінуў Азкабан; як, скінуўшы на час бацькава заклінанне, выклікаў Чорную пазнаку на Чэмпіянаце свету па квідычу; як стаў «Грозным Вокам Грумам»; як падкінуў у Кубак агню імя Гары Потэра і дапамагаў яму дайсці да фіналу; як забіў ўласнага бацькі і як прыемна яму было зрабіць гэта; як ператварыў Кубак у партал, каб паднесці Валдэморту ворага, кроў якога спатрэбілася яму для адраджэння.

Пасля гэтых падзей Краўч-малодшы быў падвергнуты пацалую дзяментараў.

Пітэр Петыгру — чацвёрты стваральнік Карты Марадзёраў (мянушка — «Хвост»), адзін з школьных сяброў Джэймса Потэра. Петыгру — незарэгістраваны анимаг, можа ператварацца ў пацука.

Пітэр Петыгру — слабы чалавек, які мае патрэбу ў заступніку. У школьныя гады быў прыяцелем Джэймса Потэра, Сірыуса Блэка і Рымуса Лубіна, учатырох яны ўдзельнічалі ў многіх падзеях, якія парушалі правілы, ўтрох дапамагалі Люпіну палепшыць адзінота, калі зразумелі, што ён пярэварацень, для чаго сталі анімагамі. Калі пасля нараджэння Гары і планаў Валдэморта аб яго забойстве сябры падвергнулі Потэраў праклёну Даверу, яны па ініцыятыве Сірыуса вырашылі зрабіць Захавальнікам таямніцы Піцера. Аднак, калі Валдэморт набраў сілу, Хвост перайшоў да яго. І, вядома ж, выдаў яму месцазнаходжанне сям'і Потэраў.

Пасля забойства Потэраў Сірыўс Блэк зразумеў, пра здраду і нагнаў Петтигрю пасярод вуліцы, поўнай маглаў, але Петыгру на ўсю вуліцу закрычаў, што здраднік — Блэк, а затым інсцэніраваў сваю смерць: зладзіў выбух пасярод вуліцы, забіўшы дванаццаць маглаў, і пакінуў на месцы выбуху свой адарваны палец у якасці доказу сваёй гібелі (2 фаланга безымяного пальца левай рукі). Сірыюс Блэк быў абвінавачаны ў забойстве дванаццаці маглаў і чараўніка — Пітэра Петыгру і прысуджаны да пажыццёвага тэрміну ў Азкабане. Пітэр пасля правёў доўгі час у абліччы пацукі — быў хатнім улюбёнцам сям'і Уізлі, яму далі мянушку «Кароста».

У трэцяй кнізе Сірыўс даведаўся, што Петыгру ў абліччы пацукі будзе знаходзіцца ў Хогвартсе, і збег з Азкабана. Амаль увесь год спрабаваў забіць Петтигрю ў Хогвартсу. У канцы трэцяй кнігі Гары, Рон і Герміёна даведваюцца праўду пра Коросте, а Пітэр паўстае перад імі ў чалавечым вобразе. Яго сябры дзяцінства Блэк і Люпін хацелі было прыкончыць Пітэра там жа, у Віскатала Хаціне — у знак помсты за Джэймса і Лілі Потэраў, але гэтаму запрацівіўся Гары, таму што жывы Пітэр — доказ невінаватасці Сірыюса. Было вырашана перадаць Пітэра дэментар, і толькі ператварэнне Лубіна ў пярэваратня перашкодзіла гэтаму. Падчас мітусні Пітэр, прыняўшы пацучыны аблічча, зноў прымудрыўся збегчы.

Апынуўшыся на волі, Хвост знайшоў свайго магутнага апекуна Валдэморта ў бездапаможным стане. У чацвёртай кнізе Хвост дапамог яму зноў здабыць цела, былую сілу, ахвяраваўшы для гэтага ўласную руку: пры дапамозе зелля Косткі, Плоці і Крыві. Палачку Валдэморта з руін дома Потэраў вызваліў Петыгру, павярнуўшыся пацуком.^[25] У далейшым Валдэморт адправіў Хваста прыслугоўваць Северусу Снэйпу, а таксама за ім шпіёніць, аднак спробы падслухоўвання перарываліся Снэйпам.

Год праз (у сёмай кнізе) Петтигрю перасяліўся з Павучыным Тупіка ў маёнтак Малфаяў. Але і тут яго становішча мала чым адрознівалася ад становішча слугі. Калі ў сакавіку ў палон да Малфаяў трапляе Гары Потэр з сябрамі, Пітэр вартуе іх у склепе. Калі сябры спрабуюць збегчы, Петтигрю ім перашкаджае. У завязалася бойцы Петыгру здавалася б атрымлівае над Потэрам верх, але марудзіць нанесці завяршальны ўдар: ён памятае, як чатыры гады таму Гары пашкадаваў яго. Мімалётная слабасць расцэненая Срэбнай Рукой (тым самым падарункам Цёмнага Лорда, якім ён узнагародзіў Хваста ў дзень свайго адраджэння) як здрада Гаспадара, пасля чаго Пітэр памірае, хрыпла гэтай рукой.

Рэгулуса Блэк

Рэгулус Арктурус Блэк — родны брат Сірыюса Блэка, былы Пажыральнік смерці, які аддаў Валдэморта. З дапамогай дамавіка эльфа Крычара Рэгулуса скраў медальён-хоркрукс Валдэморта, які ляжаў у пячоры на беразе мора, у якой было вялікае падземнае возера, і замяніў яго звычайным медальёнам. Пасля замены юнака зацягнулі пад ваду инферналы. Крычару ён перад гэтым загадаў ўзяць хоркрукс і не распавядаць аб гэтым выпадку членам сям'і, а вярнуўшыся — абавязкова разбурыць медальён, што ў яго не атрымалася.

Стэн Шанпайк

Малады чараўнік. У трэцяй кнізе паказаны кандуктарам чароўнага аўтобуса «Начны рыцар». Нягледзячы на тое, што Стэн яшчэ малады і неспрактыкаваны, ён увесь час спрабуе паводзіць сябе як біты жыццём і ўсё на свеце пабачыўшы чараўнік. Пасля вяртання Валдэморта Стэн неабачліва стаў намякаць наведвальнікам «Дзіравага катла» быццам бы яму вядомыя планы Пажыральнікаў, за што і быў арыштаваны і адпраўлены ў Азкабан. Нягледзячы на відавочную бяскрыўднасць Шанпайка, Міністэрству нявыгадна яго адпускаць — так як арышт нават такога «Пажыральніка смерці» лепш, чым нічога. Вызваліць Стэна не дапамагае нават ўмяшанне Альбуса Дамблдара. У пачатку сёмай кнігі Стэн Шанпайк аказваецца на волі: Валан-дэ-Морт зладзіў масавы ўцёкі Пажыральнікаў з Азкабана, прычым з сабой узялі і Стэна. На яго наклалі заклён Імперыус і прыцягнулі да ўдзелу ў акцыях Пажыральнікаў.

Ігар Каркаров

Прыхільнік Валдэморта падчас першай магічнай вайны, Пажыральнік смерці. Пасля падзення Цёмнага Лорда быў заключаны ў Азкабан, пасля раскаяўся і выдаў многіх сваіх былых паплечнікаў, за што і быў адпушчаны на свабоду. Пасля гэтага становіцца дырэктарам Дурмстранга. У чацвёртай кнізе прыбыў у Хогвартс з дэлегацыяй студэнтаў сваёй школы для ўдзелу ў Турніры Трох Чараўнікоў. Калі Валан-дэ-Морт адрадзіўся, бег і спрабаваў схавацца. Гэта яму ўдавалася даволі доўга: цэлы год. Аднак Каркараў у рэшце рэшт быў знойдзены Пажыральнікамі на поўначы ў маленькім доме і забіты.

Фенрыра Сівы

Пярэварацень, Пажыральнік смерці. Вядомы сваёй жорсткасцю і крыважэрнасцю. Мэтанакіравана заражае людзей лікантропіяй, лічачы гэта справай свайго жыцця. Аддае перавагу нападаць на дзяцей, таму што яны больш уразлівыя і таму што потым на іх лягчэй паўплываць. Страціўшы кантроль над сабой (або жадаючы здзейсніць забойства), можа загрызть ахвяру да смерці. Нягледзячы на тое, што Фенрыра — Пажыральнік смерці, Чорнай пазнакі ў яго няма. У гады росквіту Цёмных сіл і лорда Валдэморта Фенрырам палохалі многія сем'і, бо ён сапраўды мог зрабіць з звычайнай сям'і сям'ю пярэваратняў. Калі Рымус Люпін быў дзіцем, яго ўкусіў менавіта Фенрыр, з прычыны чаго Лубін стаў пярэваратнем. Фенрыр Сівы прымаў удзел у нападзе на Хогвартс (у дзень забойства Дамблдара) і нанёс цяжкія раны Біла Уізлі. Біл не стаў пярэваратнем, паколькі покусавший яго Фенрыр знаходзіўся ў чалавечай, а не ваўчынай форме. Удзельнічае ў бітве за Хогвартс. Ролю Фенрыра выканаў у фільме «Гары Потэр і Прынц-паўкроўка» акцёр Дэйв Леджэна. Існуе меркаванне, што Роўлінг назвала так гэтага персанажа па імі жудаснага ваўка Фенрыра, героя Скандынаўскай міфалогіі.

Корбан Яксли

Пажыральнік смерці. Адзін з найбольш набліжаных слуг Цёмнага Лорда. Прысутнічаў пры забойстве Дамблдара. Наслаў загавор Імперыус на Пія Таўставатага. Якслі ўзначаліў аддзел забеспячэння магічнага правапарадку міністэрства магіі. Разам з Амбрыдж праводзіў слуханні над магланароджанымі. Пранік у дом Сірыюса Блэка, ухапіўшыся за Герміёну Грэйнджэр, калі яна з Гары і Ронам Уізлі ратаваліся з Міністэрства. Удзельнічаў у нападзе на Хогвартс, разам з Долахавым чакаў Гары Потэра ў лесе. У Вялікай зале быў пераможаны Джорджам Уізлі і Лі Джорданам. Ролю Яксли ў фільме «Гары Потэр і Дарункі Смерці, Частка 1» выканаў акцёр Пітэр Малан.

Пій Толстоватый

Работнік міністэрства. Быў падвергнуты праклёну Імперыус, пасля чаго дапамагаў Пажыральнікаў Смерці, стаў іх чалавекам на пасадзе міністра магіі. Удзельнічаў у бітве за Хогвартс, быў пераможаны Персі Уізлі.

Антанін Долохов

Пажыральнік смерці. Адзін з самых лютых паслядоўнікаў Цёмнага Лорда. Удзельнічаў у забойстве братоў Фабіяна і Гідэонаў Пруэтаў, за што і быў заключаны ў Азкабан. Вызваліўся падчас масавых уцёкаў з Азкабана ў 1996 годзе. Ваяваў у аддзеле Тайн у тым жа годзе. У гэтым баі ён цяжка параніў Герміёну, але сам быў двойчы паралізаваны. Быў у складзе тых, хто нападаў на Хогвартс ў 1997 годзе. Удзельнічаў у Бітве за Хогвартс ў 1998 годзе, дзе забіў Рымуса Лубіна. Там жа быў паралізаваны Філіюсам Флітвікам і затым адпраўлены ў Азкабан.

Артур Уізлі — работнік Міністэрства магіі (у аддзеле па абмежаванні прымянення чараўніцтва да вынаходкі маглаў), бацька шматлікага сямейства Уізлі, член Ордэна Фенікса.

Любіць маглаў, лічыць іх пацешнымі, а таксама неабыякавы да іх вынаходкі (казаў, што лепшы падарунак для яго на Каляды — набор маглаўскіх отверток, а запаветная мара — даведацца, як самалёту ўдаецца трымацца ў паветры і не падаць) і на ўсю моц эксперыментуе з заколдовыванием гэтых вынаходак, выкарыстоўваючы ім жа прыдуманую шчыліну ў законе, нягледзячы на якія ўзнікаюць на гэтай глебе канфлікты з жонкай і праблемы — ён трымаў дома лятаючы форд «Англія» да тых часоў, пакуль яго сын Рон разам з Гары Потэрам не паляцелі на ім у Хогвартс па прычыне спазнення на цягнік і не разбілі яго; машына ўрэзалася ў Грымучую Вярбу, форд памчаўся ў Забаронены Лес; да таго ж, яе бачылі маглы, і Артура чакала разбіральніцтва на працы. Зарабіў нядобразычліўцаў у Міністэрстве, якія лічаць маглаў ніжэй сябе па вартасці (напр., Люцыюса Малфая). Аднак разам з тым многія яго калегі цэняць і паважаюць за сумленнасць, прыстойнасць і лагоднасць.

Быў цяжка паранены ў пятай кнізе, лячыўся ў бальніцы Святога Мунга. У шосты кнізе узначаліў Сектар выяўлення і канфіскацыі падробленых ахоўных загавораў і абярэгаў, дзе пад яго кіраўніцтвам працавалі 10 чалавек. У сёмай кнізе адрамантаваў матацыкл Сірыуса Блэка для перавозкі Гары ў Нару, у гэтай жа кнізе ваяваў у бітве за Хогвартс.

Кінгслі Бруствер — работнік Міністэрства магіі, пасля дзеяння сюжэту серыі раманаў — міністр магіі Вялікабрытаніі. Член Ордэна Фенікса. Кінгслі упершыню з’яўляецца ў кнізе «Гары Потэр і Ордэн Фенікса». Працаваў мракоборцем ў Міністэрстве магіі.

Кінгслі — не вельмі прыгожы, добры, прыязны, высокі лысы чарнаскуры чараўнік. Кажа густым спакойным басам. З’яўляючыся ў грамадстве чараўнікоў, звычайна носіць у адным вуху залатую завушніцу ў форме кольца. Пасля вяртання Валдэморта ён быў адным з нямногіх міністэрскіх служачых, якія паверылі Дамблдару. Па заданні дырэктара Хогвартса з Брустверам пагаварыў яго калега Артур Уізлі, і пасля гэтага чараўнік далучыўся да Ордэна Фенікса. Кінгслі лічыцца адным з самых вопытных і надзейных членаў Ордэна; гэта звязана і з яго характарам, і з магічным навыкамі.

У кнізе «Гары Потэр і Ордэн Фенікса» Кінгслі Бруствер у ліку іншых удзельнікаў Ордэна Фенікса суправаджае Гары Потэра да штаб-кватэры Ордэна. У Міністэрстве магіі ён узначальвае пошукі свайго таварыша па Ордэну Сірыюса Блэка і ўводзіць Міністэрства ў зман, запэўніваючы, што Сірыўс хаваецца на Тыбеце. Пасля раскрыцця таямніцы Атрада Дамблдара Кінгслі Бруствер у складзе камісіі Міністэрства Магіі з’яўляецца ў Хогвартсу. Ён непрыкметна змяняе памяць вучаніцы Мариэтты Эджком, што дазваляе зняць падазрэнні з удзельнікаў Атрада. Удзельнічае ў бітве ў Аддзеле Тайн.

У кнізе «Гары Потэр і Прынц-паўкроўка» новы міністр магіі Руфус Скрымджар, паведамляе прэм'ер-міністру Англіі, што Кінгслі Бруствер, яго новы сакратар, — на самай справе чараўнік, які ахоўвае кіраўніка ўрада ад магчымых нападаў Пажыральнікаў смерці. У канцы кнігі Бруствер з’яўляецца на пахаванні Дамблдора.

У рамане «Гары Потэр і Дарункі Смерці» Бруствер працягвае ахоўваць прэм'ер-міністра, паралельна з гэтым актыўна дапамагаючы Ордэну. Ён удзельнічае ў аперацыі па ахове Гары Потэра, калі ён пакідае свой дом. Затым з дапамогай Патронуса ён пасылае на вяселле Біла Уізлі і Флёр Дэлакур паведамленне аб тым, што Скрымджар забіты Валдэмортам, а Міністэрства Магіі захоплена Пажыральнікамі Смерці. Неўзабаве пасля гэтага яго выявілі Пажыральнікі і ён быў вымушаны хавацца. Падчас Бітвы за Хогвартс ён прыбывае ў замак і змагаецца разам з іншымі членамі Ордэна Фенікса. Адразу пасля заканчэння Бітвы Бруствер прызначаецца выконваючым абавязкі міністра магіі. Дзякуючы яму ў Міністэрстве знішчаюцца карупцыя і дыскрымінацыя маглорожденных. Ён таксама рэфармуе падраздзяленне цемраборца і прызначае яго кіраўніком Гары Потэра.

Карнеліюс Освальд Фадж — міністр магіі Вялікабрытаніі ў 1-5 частках серыі.

Першапачаткова Фадж добра ставіцца да Гары. Тым не менш, менавіта ён адправіў Хагрыда ў Азкабан, дапусціў часовую адстаўку Дамблдара з пасады дырэктара Хогвартса у другой кнізе, а ў трэцяй кнізе амаль дамогся пакарання гіпагрыф Клювокрыла. Ён праявіў сябе як добры чалавек, пастаянна пытаючы савета ў Дамблдора, але паддаецца ўплыву Люцыуса Малфоя.

Яго стаўленне да галоўных героям рэзка змянілася ў кнізе «Гары Потэр і Кубак агню». Фадж адмовіўся паверыць, што Валдэморт вярнуўся ў канцы чацвёртай кнігі, не пажадаўшы дапытаць узятага ў палон Пажыральніка Смерці Бартемия Краўча малодшага. Ён падвяргае таго «пацалую дзяментараў», знішчыўшы такім чынам сведкі, здольнага пацвердзіць вяртанне Валдэморта і адначасова невінаватасць Сірыюса Блэка ў забойстве трынаццаці чалавек. Пасведчанне Потэра, як непаўналетняга, ва ўлік не бярэцца. Замест гэтага Фадж разгортвае кампанію ў прэсе з мэтай дыскрэдытаваць Дамблдора і Потэра. Ён таксама прызначае Далорэс Амбрыдж інспектарам Хогвартса і дае ей усе больш і больш паўнамоцтваў. Але ў канцы пятай кнігі Фадж (а разам з ім мноства чалавек) бачыць Валан-дэ-Морта ўласнымі вачыма ў Міністэрстве магіі. Адмаўляць вяртанне Цёмнага Лорда становіцца бессэнсоўным. Фадж прызнае, што памыляўся. Ён вымушаны сысці ў адстаўку, у пачатку шосты кнігі «Гары Потэр і Прынц-паўкроўка» яго замяняе Руфус Скрымджар. Фадж становіцца дарадцам.

Барцеміюс Краўч старэйшы — чыстакроўны чараўнік, кіраўнік Дэпартамента міжнароднага магічнага супрацоўніцтва. У кнізе апісаны, як «сухапары, падцягнуты, пажылы чалавек, у бездакорна свежым касцюме і гальштуку. Прабор у кароткіх сівых валасах ідэальна прамы, вузкія, шчотачкай, вусы, нібы выраўнаваны па лінейцы, а чаравікі блішчаць, як лакавыя».

Барці Краўч даслужыўся да начальніка Дэпартамента па магічнага заканадаўству і, мабыць, з яго падачы былі прынятыя законы, якія спрасцілі прыцягненне да адказнасці, працэдуру следства і вынясенне рашэнняў аб прызначаных пакараннях. Краўч адкрыў сапраўднае паляванне на прыхільнікаў Валдэморта. На тэрор ён адказваў тэрорам, на жорсткасць — яшчэ большай жорсткасцю. Мракоб орцы атрымалі новыя паўнамоцтвы і зараз сталі часцей забіваць, чым арыштоўваць, супраць падазраваных дазволілі ўжываць недаравальныя заклінанні, а для адпраўкі ў Азкабан часам было дастаткова асабістага ўказанні Краўча. Яго хутка падвышалі па службе, ён з галавой сышоў у працу, і яму ўжо прадказвалі пасаду Міністра магіі, калі ў канцы 1981 года на лаве падсудных апынуўся яго сын. Разам з Беллатрисой, Рабастаном і Радольфусам Лестрэйнджамйнджами ён абвінавачваўся ў катаваннях цемраборцаў Фрэнка і Алісы Долгопупс, якія давялі мужа і жонкі да вар'яцтва. Справа была гучная, паколькі Валдэморт да гэтага часу ўжо знік і чароўная супольнасць, толькі-толькі ўздыхнула свабодна, было ўзрушана жорсткасцю гэтага злачынства. Краўч-старэйшы асабіста вёў пасяджэнне суда, у канцы якога публічна адмовіўся ад сына. Многія палічылі гэта спробай Барцеміюса выратаваць сваю рэпутацыю.

Паслухаўшы маленням сваёй жонкі, Краўч-старэйшы арганізуе ўцёкі свайго сына з Азкабана, подменив яго на сваю памірае жонку з дапамогай Адваротнага зелля. Місіс Краўч праз некаторы час памірае ў Азкабане, а яе муж паведамляе аб смерці жонкі. Сына ён трымае пад закляццем Імперыус, хавае пад Мантыяй-нябачнікам і прымушае дамавую эльфийку Вінкі даглядаць за Сынам. У Міністэрстве Краўча перавялі на пасаду кіраўніка Дэпартамента міжнароднага магічнага супрацоўніцтва, дзе ён і прапрацаваў да апошніх дзён.

Летам 1994 года, калі яго сын, апынуўшыся на час на волі, выклікае Чорную Пазнаку, Краўч праганяе Вінкі. Калі лорд Валан-дэ-Морт пазнае ад Берты Джоркинс, што яго самы адданы слуга жывы, ён дапамагае Краўч-малодшаму пазбавіцца ад апекі бацькі, а на Краўча-старэйшага накладвае закляцце Імперыюс накладвае. У такім выглядзе Краўч прыбывае ў Хогвартс у якасці аднаго з суддзяў першага выпрабаванні Турніру Трох Чараўнікоў. На другое Краўч наогул не з’яўляецца, паслаўшы замест сябе свайго падначаленага Персі Уізлі (у якога ніяк не мог запомніць прозвішча). Аднак, неўзабаве пасля другога выпрабаванні, Краўч пазбаўляецца ад чар Империуса, ён пешшу дабіраецца да Хогвартса, імкнучыся распавесці ўсё Дамблдару. Яго бачаць Віктар Крам і Гары, які бяжыць за Дамблдорам, але Краўч-малодшы, які пад выглядам Грюма знаходзіцца ў Хогвартсе, апярэджвае Гары і забівае свайго бацькі, трансфігурыраваўшы труп у костка. Костку ілжэ-Грум закопвае на агародзе ў Хагрыда.

У кнізе апісваецца як падобны на старога льва. Густая грыва рудавата-каштанавых валасоў і кусцістыя бровы з сівымі пасмамі, жоўтыя пранізлівыя вочы за акулярамі ў драцяной аправе, размашысты грацыя ў рухах, нягледзячы на тое, што ён накульгваў. Рабіў уражанне чалавека з вострым розумам і цвёрдым характарам.

Ствараючы бачнасць актыўнай дзейнасці Міністэрства Магіі, вырабляў неабгрунтаваныя арышты, аднак свае памылкі прызнаваць не хацеў, паколькі «тры арышту Міністэрства выглядаюць лепш, чым тры неабгрунтаваных арышту з наступным вызваленнем». Прапаноўваў Гары Потэру стаць «рэкламным хлопчыкам», каб стварыць бачнасць актыўнай дзейнасці Міністэрства і адабрэння гэтай дзейнасці хлопчыкам-надзеяй чароўнага свету ў абмен на пару цемраборцаў для абароны, на што атрымаў рашучую адмову. Таксама вельмі хацеў выведаць інфармацыю аб Дамблдары і прароцтве, аднак лічыў, што не мае значэння, абраны Гары на самай справе ці не, галоўнае, каб людзі думалі, што гэта так. Меў два размовы з Гары на гэтую тэму: адзін раз на Каляды ў Нары, куды прыйшоў разам з Персі Уізлі, другі — пасля пахавання Дамблдара. Трэцяя сустрэча з Гары адбылася на яго сямнаццацігоддзе, калі ён прыйшоў, каб аддаць Гары, Рона і Герміёну рэчы, завещанные ім Дамблдорам, старанна іх перад гэтым вывучыўшы.

Забіты Валдэмортам (або па яго загаду). Па словах Артура Уізлі, Скрымджара катавалі перад смерцю, але ён не выдаў месцазнаходжанне Гары Потэра.

Далорэс Джэйн Амбрыдж — першы намеснік Міністра магіі. У кнізе Амбрыдж апісваецца як жанчына маленькага росту, тоўстая, з вачыма навыкаце і кароткай шыяй, якая нагадвае жабу, а таксама з «брыдкім» ружовым бантам, якія нагадваюць муху, па дурасці севшую на галаву. Асаблівую ролю гуляе ў пятай кнізе.

У якасці памочніка міністра Амбрыдж прысутнічае на дысцыплінарным слуханні па абвінавачванні Гары Потэра ў парушэнні забароны на вядзьмарства па-за школы. Амбрыдж дакладна ведала аб невінаватасці Гары Потэра, паколькі сама паслала дзяментараў, мяркуючы, што пры любым раскладзе гэта ліквідуе адну з галоўных «праблем» міністэрства.

Міністэрства накіроўвае Амбрыдж ў Хогвартс у якасці выкладчыка Абароны ад Цёмных Мастацтваў, дзе яна наўмысна не дае вучням ніякіх практычных навыкаў і прытрымліваецца лініі Міністэрства Магіі аб тым, што Валдэморт даўно загінуў, і жорстка караючы нязгодных (у тым ліку Гары Потэра). Жадаючы фарсіраваць падзеі, Фадж асаблівым указам прызначае Амбрыдж «Генеральным інспектарам Хогвартса», і яна пачынае ўзмоцнена кантраляваць выкладчыкаў і ўвесь навучальны працэс, выдае ўсё новыя і новыя «Дэкрэты аб адукацыі», якія не падабаюцца студэнтам і выкладчыкам. Звальняе Сіввлу Трэлані, аднак Дамблдар пакідае яе ў Хогвартсе і знаходзіць ёй замену. Арганізоўвае з студэнтаў «Інспекцыйную дружыну», куды добраахвотна ўступаюць слизеринцы; члены «Дружыны» маюць прывілеі па адносінах да іншых вучням і нават па адносінах да старастам факультэтаў. З дапамогай «дружыны» ладзіць аблаву на Атрад Дамблдара, аднак Дамблдар бярэ ўсю «віну» на сябе і пакідае школу, аглушыўшы міністра магіі, саму Амбрыдж і некалькіх выкліканых ёю мракоборцев.

Пасля гэтага Амбрыдж займае пасаду дырэктара. Студэнты Хогвартса пачынаюць помсціць Амбрыдж за Дамблдара. Таксама да іх далучаецца палтэргейст Піўз, а большасць выкладчыкаў негалосна ўхваляюць гэта. Амбрыдж спрабуе арыштаваць Хагрыда, але той збягае. Калі Гары спрабуе скарыстацца сеткай Лятучага пораху з каміна ў кабінеце Амбрыдж (паколькі ўсе астатнія каміны пад яе наглядам), Амбрыдж застае Гары і спрабуе напаіць яго сыроваткай праўды, каб даведацца, што спатрэбілася Потэру ў яе кабінеце. Герміёна Грэйнджэр на хаду прыдумляе гісторыю, быццам Дамблдар пакінуў ім сакрэтную зброю, схаванае ў Забароненым лесе. Далорэс верыць і, апынуўшыся з Гары і Герміёнай у Забароненым лесе, абражае якія з’явіліся ў іх на шляху кентаўраў, пасля чаго раз'юшаны табун забірае Амбрыдж з сабой ўглыб Забароненага лесу, адкуль яе пазней вызволяет вярнуўся Дамблдар.

Калі Дамблдар с быў адноўлены на пасадзе дырэктара, Амбрыдж, якая ў той час знаходзілася ў шпіталі Хогвартса, паспрабавала ўпотай пакінуць школу, але была заўважаная Піўзам і, гнаная ім, пакінула школу на вачах студэнтаў і персаналу Хогвартса, прыцягнутых шумам.

Пасля звальнення з Хогвартса Амбрыдж вяртаецца на працу ў Міністэрства. Хоць міністр магіі памяняўся, Далорэс захавала сваю пасаду. Калі пазней Валдэморт і яго паслядоўнікі захапілі кантроль над міністэрствам магіі, Амбрыдж зноў ўтрымалася на пасадзе памочніка міністра. Больш таго, яна стала галоўным рэгістратарам магланароджаных ведзьмакоў і ведзьмаў, за што пасля перамогі над Валдэмортам была пасаджана ў Азкабан.

Джон Доліш

Цемраборац з Міністэрства Магіі. Упершыню з'яўляецца ў пятай кнізе. Апісаны як «прысадзісты калдун з жорсткімі, вельмі кароткімі валасамі». Таксама вядома, што перад тым, як стаць цемраборцам, ён здаў экзамен ЖАБА на «выдатна» па ўсіх прадметах. Доліш быў у Хогвартсу у ліку людзей, якія прыйшлі за Дамблдарам для яго арышту. У шосты кнізе новы міністр магіі Руфус Скрымджар прыставіў яго сачыць за Дамблдарам. Дамблдар зноў аглушыў Доліша і схаваўся ад сачэння. У сёмай кнізе прадстаўнікі Ордэна Фенікса наклалі на Доліш заклінанне Канфундус, каб дэзінфармаваць Пажыральнікаў смерці пра час транспарціроўкі Гары Потэра з дома Дурсляў у больш надзейнае месца (у дом каго-небудзь з Ордэна). Доліш «прагаварыўся», што Потэра будуць перавозіць у дзень яго паўналецця. Але на самай справе аперацыя па перавозцы была прызначаная на больш ранні перыяд. Пасля прыходу Валдэморта да ўлады ў чароўным свеце Доліш (хутчэй за ўсё, пад дзеяннем заклінання Імперыус) удзельнічаў у затрыманні Аўгусты Даўгапупс — бабулі Нэвіла Даўгапупса. Арышт не атрымаўся. Бабуля Нэвіла збегла, а паранены Доліш трапіў у Бальніцу святога Мунга.

Людо Бэгмен

Кіраўнік Дэпартамента магічных гульняў і спорту. Раней гуляў загоншчыкам у «Уімбурнскіх Осах», за выдатную гульню быў прыняты ў зборную Англіі. Гэта чалавек магутнага целаскладу з дзіцячым пухлым тварыкам, які ў апошні час злёгку аброс жырком. Краўч абвінавачваў Людо ў тым, што ён быў Пажыральнікам Смерці, але той быў апраўданы. У чацвёртай кнізе Людо Бэгмен каментуе Чэмпіянат свету па квідычу і заадно прымае стаўкі на гульню. Усе выйграныя грошы ён вымушаны аддаць сваім крэдыторам, а з рэдкімі шчасліўчыкамі, якія выйгралі свае стаўкі (двайнятамі Уізлі, напрыклад) ён расплачваецца не маючым каштоўнасці лепраконаўскім золатам. Але і такая сума не пакрывае ўвесь доўг. Таму нечаканы выбар Кубкам агню Гары Потэра як чацвёртага «чэмпіёна» Людо ўспрымае як падарунак лёсу, і тут жа заключае пары з гоблінамі на выйгрыш Гары. Час ад часу з'яўляючыся ў Хогвартсе і Хогсмідзе як член журы Турніру Трох Чараўнікоў ён спрабуе прапанаваць юнаму чараўніку сваю дапамогу, а за выкананыя заданні ставіць яму максімальна магчымы бал. Пасля перамогі Гары Потэра гобліны заяўляюць, што перамаглі Гары Потэр і Седрык Дыгары, «а Людо Бэгмен ставіў толькі на перамогу Потэра». Пасля Бэгмен збег з краіны.

Молі Уізлі (народжаная Пруэтт) — чараўніца, хатняя гаспадыня, жонка Артура Уізлі. Маці Рона Уізлі, а таксама яшчэ пяці сыноў (Біл, Чарлі, Персі, блізняты Фрэд і Джордж) і дачкі Джыні.

Нізенькая, поўная, менавіта яна з’яўляецца кіраўніком у доме і менавіта ад яе часцей за ўсё дастаецца блізнятам і іншым парушальнікам парадку. Яна вельмі вспыльчива і надоўга заводзіцца, таму бацька часам аддае перавагу сам паўшчуваць дзяцей і не даводзіць справу да вялікага скандалу, аднак часцей за ўсё саступае ініцыятыву жонцы. Дзеці баяцца яе гневу і крыку, часам ён з’яўляецца адзіным аргументам, якім можна ўздзейнічаць на двайнят (яны сталі сур'ёзна ставіцца да забаронам Герміёны толькі пасля таго, як яна прыстрашыла напісаць іх маці). Разам з тым — гэта самая клапатлівая маці, якую можна ўявіць, і яе дзеці яе любяць. Яна рыхтуе лепш, чым хто небудзь іншы, каго ведаў Гары, клапоціцца аб бяспецы сваіх дзяцей і іх сяброў, і нягледзячы на тое, што такая апека часам празмерная і часам раздражняе Гары, хоць яму вельмі прыемна, што хто-то аб ім так клапоціцца, бо бацькоў у яго няма.

Сама Місіс Уізлі шчыра любіць Гары, лічыць яго сваім сынам, дасылае яму падарункі на Каляды і Вялікдзень. Падарункі небагатыя (напрыклад, швэдар уласнай ношкі і хатнія прысмакі), але Гары заўсёды па-сапраўднаму рады ім.

У Молі вялікае добрае сэрца. Нельга сказаць, што сярод шматлікіх дзяцей у яе ёсць любімчык. Усіх семярых дзяцей і Гары яна любіць аднолькава. Як бы яна не лаяла і не ушчувала іх, за дзяцей і блізкіх Молі гатовая аддаць што заўгодна.

Першапачаткова была заўзятай праціўніцай крамы двайнят, аддае перавагу, каб яны займаліся чым-то больш сур'ёзным. Але калі зразумела, што ў гэтым ёсць толк, змірылася.

Падчас бітвы ў Хогвартсе, прадэманстраваўшы неверагоднае майстэрства, забіла Белатрысу Лестрэйндж.

Флёр Ізабель Дэлакур — адна з лепшых студэнтак ў французскай школе вядзьмарства і чараўніцтва Шармбатон.

Маці — Апалін, тата — Пане Дэлакур. Малодшая сястра — Габрыэль Дэлакур. Яе бабуля была сапраўднай вейлой, менавіта ад яе Флёр атрымала ў спадчыну міфалагічную прыгажосць. Яна женствена, трохі мніцельна і высакамерная, славалюбівы, жыццярадасная. У Флёр вялікія сінія вочы, бялявыя валасы, спадальныя хваляй амаль да пояса, вельмі белыя роўныя зубы і лёгкая хада. Гаворыць па-англійску з моцным французскім акцэнтам. З-за таго што ў яе радаводзе ёсць вейла, да яе маецца павышаная ўвага з боку мужчын. Напрыклад, Рон Уізлі да самай вяселля Біла спадзяваўся заваяваць сэрца Флёр, але зусім беспаспяхова.

Удзельнічала ў Турніры Трох Чараўнікоў, які праходзіў у школе Хогвартс у чацвёртай кнізе. Заняла ў ім апошняе чацвёртае месца. На Святочном балу Флёр з’явілася з Роджэрам Дэвісам. Пад уздзеяннем чараў Флёр, якімі яна хацела зачараваць Седрык Дыгары, Рон Уізлі таксама запрасіў яе, але атрымаў адмову. Пасля заканчэння «Шармбатона» Флёр Дэлакур ўладкавалася на працу ў банку «Грынгатс» ў Лондане, каб палепшыць свой англійская.

Выйшла замуж за Біла Уізлі. Любіць усю сям'ю Уізлі. Апошнія, спачатку, не адказвалі ўзаемнасцю (акрамя Біла) і паміж сабой называлі яе Флегмай (у асноўным, Джыні) — гэтаму спрыяў яе прамалінейны характар і схільнасць да рэзкіх выказванняў. Але, калі пярэварацень Фенрыра Сівы пакусаў Біла, а Флёр не пакінула намеры выйсці за таго замуж, гэта моцна палепшыла стаўленне да яе астатніх Уізлі. Убачыўшы шнары Біла, Флёр заявіла, што «маёй прыгажосці цалкам хопіць на нас абодвух», а шнары толькі дэманструюць адвагу Біла. Пасля ў Біла і Флёр нарадзілася дачка Мары-Віктуар, якая сустракалася з Тэдзі Люпінам — сынам Німфадоры Тонкс і Рымуса Лубіна. Таксама маюць дачка Дамінік і сына Луі^[26].

Віктар Крам — студэнт школы магіі і чараўніцтва Дурмстранга, на чатыры гады старэйшы за Гары Потэра. Па кнігах Крам выглядае старэй сваіх гадоў, худы, мае шырокія густыя бровы, буйны кручкаваты нос. На зямлі адчувае сябе не так упэўнена, як у небе, дзе паходзіць на вялікую драпежную птушку, — мае плоскаступнёвасць, горбіцца. Віктар нескандальный, угрюмоватый, сумленны, нешматслоўны. Па сюжэце ненавідзіць Цёмную магію, у асаблівасці Грын-дэ-Вальда.

Яшчэ не скончыўшы школу, Віктар Крам быў прыняты лаўцом у зборную Балгарыі па квідычу. Ужо тады, у шаснаццаць-семнаццаць гадоў, многія лічылі Крама адным з самых выбітных гульцоў свету. Лавец балгарскай зборнай па квідычу.

У Хогвартсе быў абраны «Чэмпіёнам Дурмстранга» для ўдзелу ў Турніры Трох Чараўнікоў. Там жа сустракае Герміёну Грэйнджэр і, мяркуючы па ўсім, улюбляецца ў яе. Спачатку нясмела, а потым усё больш настойліва балгарын пачынае даглядаць за юнай грыфіндоркай. Герміёна прымае яго запрашэнне на Калядны баль, але яны растаюцца сябрамі. Потым рэгулярна перапісваюцца (чым выклікаюць незадаволенасць Рона).

Па словах Роўлінг, Крам знайшоў сабе пару ў роднай Балгарыі^[27].

Аберфорт Дамблдор

Малодшы брат Альбуса, гаспадар карчмы «Кабанья галава» ў Хогсмідзе. Вонкава вельмі падобны на свайго старэйшага брата. Пасля таго, як іх бацькі загінулі і Альбус вярнуўся дадому пасля заканчэння школы, Аберфорт трапляе ў спрэчку з братам і сябрам брата, Геллертом Грын-дэ-Вальдом. Гэта прыводзіць да выпадковай смерці Арыяны. На пахаваннях Арыяны, Аберфорт публічна заяўляе віну Альбуса і б'е яго. Многімі персанажамі апісваецца як дзіўны тып. Аберфорт ратуе Гары, Рона і Герміёну ад Пажыральнікаў смерці пры з'яўленні іх у Хогсмиде. Аберфорт раскрывае трыа некаторыя факты, якія яны не ведалі аб сям'і Дамблдара. З дапамогай люстэрка Сірыюса, другое з пары якіх знаходзіцца ў Гары, Аберфорт сочыць за Гары, Ронам і Герміёнай, дапамагаючы ім. Таксама Аберфорт дапамагае Атраду Дамблдара, які знаходзіцца пад кіраўніцтвам Нэвіла Даўгапупса, забяспечваючы якія хаваюцца вучняў харчаваннем. Акрамя таго, з Выбаўляй-пакоя ў карчму «Кабанья галава» пракладзены яшчэ адзін патаемны ход, аб якім дырэкцыя школы не здагадваецца. Праз гэты ход і адбывалася эвакуацыя непаўналетніх вучняў са школы падчас падзей Бітвы за Хогвартс. Аберфорт ўдзельнічае і ў бітве. Па словах Роўлінг, перажыў бой^[28]. У фільме яго ролю выконвае ірландскі акцёр Кіяран Хайндс.

Рыта Скітар

Спецыяльны карэспандэнт «Штодзённага прарока». Незарэгістраваны анимаг: можа ператварацца ў жука, што дапамагае ёй здабываць канфідэнцыйную інфармацыю. Карыстаецца Прытка Пішучым пяром. Вядомая тым, што з дапамогай сваіх артыкулаў з любога факту або домысла можа раздуць скандал, пры гэтым яе не хвалюе, які адсотак праўды ў гэтых артыкулах. З'яўляецца ў чацвёртай кнізе, дзе апісвае беспарадак на Кубку свету па Квідычу, затым прыязджае ў Хогвартс у якасці прадстаўніка прэсы з мэтай асвятляць ход Турніру. Усе яе артыкулы амаль цалкам з'яўляюцца хлуснёй. У канцы чацвёртай кнігі Рыту Скітар, звернутую ў жука, ловіць Герміёна Грэйнджэр. У пятай кнізе пад ціскам Герміёны (якая ў выпадку адмовы можа адкрыць праўду аб анимагии Рыты) Скітар бярэ праўдзівае інтэрв'ю ў Гары Потэра, якое затым публікуецца ў часопісе «Прыдзіраемся». У сёмай кнізе Рыта выпускае цалкам перевраную біяграфію Альбуса Дамблдара, даведаўшыся частка інфармацыі незаконным шляхам (пры дапамозе сыроваткі праўды) у Бацільды Бэгшат. У фільмах Рыту Скітар гуляе Міранда Рычардсан.

Гарык Олливандер

Пажылы чараўнік з вялікімі вачыма, доўгімі пальцамі. У свой час вучыўся на Кагтэўране. Вытворца і прадавец чароўных палачак, па праве лічыцца лепшым майстрам Вялікабрытаніі. Адметнай рысай яго з'яўляецца тое, што ён памятае ўсё палачкі, якія калі-небудзь зрабіў, і памятае, якая палачка каму дасталася. Мала таго, дбайныя вымярэння параметраў кліента (рост, размах рук, адлегласць паміж рознымі часткамі цела і гэтак далей) патрабуецца майстру толькі пры падборы першай палачкі. Пасля містэр Олівандар здольны стварыць новую палачку для старога кліента і не звяртаючыся да прымерак. Валодае інфармацыяй аб «Старэйшай палачцы». Упершыню з'яўляецца ў рамане «Гары Потэр і філасофскі камень», дзе прадае палачку Гары Потэру. У кнізе «Гары Потэр і Кубак агню» правярае стан палачак удзельнікаў Турніру Трох Чараўнікоў. У кнізе «Гары Потэр і Прынц-паўкроўка» выкрадаюць Пажыральнікамі Смерці і дапытваецца Валан-дэ-Морт. Пад катаваннямі выдае інфармацыю пра сувязь паміж палачкамі Гары і Валан-дэ-Морта, а таксама інфармацыю пра Бузинную палачку. У кнізе «Гары Потэр і Дарункі Смерці» вызваляецца эльф Добі. У фільмах Олливандера гуляе Джон Херт.

Вернан Дурсль — першы персанаж, які апісваецца ў кнізе. Вернан — чалавек самавіты і ўжо ва ўзросце. Ажаніўшыся на Петуніі (сястры Лілі Потэр), ён тым самым стаў дзядзькам Гары Потэра. У Вернана і Петуніі ёсць сын Дадлі. Вернан апісаны як буйны мясісты мужчына, у якога амаль цалкам адсутнічала шыя, затое пад носам раслі вельмі доўгія вусы. З’яўляецца дырэктарам кампаніі «Гранінгс», якая вырабляе дрылі. Магл да мозгу касцей, чалавек, цалкам пазбаўлены ўяўлення, хто ненавідзіць усё экстравагантнае і незвычайнае, таму цётка Пятуння знайшла ў ім роднасную душу.

Вернан любіць і сваю жонку, і свайго адзінага сына. У Дадлі ён бачыць працяг сябе, таму часцяком хваліць сынка пры найменшым зручным выпадку, не заўважаючы яго недахопаў і не рэагуючы на іх. Дзядзька Вернан — прыкладны сем'янін, дамасед, не п'е, не паліць і за сваіх дамачадцаў гатовы ўстаць гарой. На жаль, увесь гэты набор выдатных якасцяў псуе вузкасць мыслення Вернана. Ды яшчэ тое, што да пляменніка сваёй жонкі, сіраце Гары Потэру, ён ставіцца не як да дзіцяці, а як да ворага, якога вымушаны цярпець у сваім доме. Калі Гары пачынае вучыцца ў школе магіі і чараўніцтва Хогвартс, Вернан пачынае ставіцца да пляменніку як да бомбы запаволенага дзеяння.

Пятуння Дурсль — жонка Вернана Дурсль і маці Дадлі, а таксама — сястра Лілі Потэр, маці Гары. Хударлявая бляндынка з конскімі зубамі і доўгай шыяй, якая прыйшлася вельмі дарэчы Петуніі з яе любоўю выглядваць недахопы за суседскімі платамі. Дзявочае прозвішча — Эванс.

У адрозненне ад сястры, не валодала чароўнымі здольнасцямі і вельмі хваляваліся з-за гэтага, нават пісала лісты дырэктару «Хогвартса» Альбусу Дамблдару з просьбай прыняць яе ў школу, але Дамблдар, зразумела, не мог прыняць яе, так як чараўніком немагчыма стаць, ім трэба нарадзіцца. З-за таго, што яна не можа вучыцца ў школе чараўнікоў, а яе сястра можа, яна пасварылася з Лілі яшчэ ў той дзень, калі тая ў першы раз паехала на вакзал Кінгс-Крос, каб вучыцца ў «Хогвартсе». З гэтага ж дня яна пачала пагарджаць магію і нават старалася не прамаўляць услых слоў, звязаных з магіяй.

Выйшла замуж за Вернана Дурсля, які таксама пагарджаў магію і ўсё, што з ёй звязана. У іх нарадзіўся сын Дадлі. Пасля смерці сваіх бацькоў у доме Дурслі стаў жыць Гары Потэр. Пятуння мела вельмі складаныя адносіны з пляменнікам, паколькі той быў ведзьмаком і сынам Лілі, якую яна ў глыбіні душы працягвала любіць, старанна хаваючы.

Дадлі Дурсль — сын Петуньи і Вернана Дурсль, стрыечны брат Гары Потэра, старэйшы за яго на некалькі месяцаў.

Дадлі Дурсль ў дзяцінстве нагадваў вялікі ружовы мяч у рознакаляровых каптурыках. Дзесяць гадоў праз, з яго выйшаў буйны светлавалосы хлопчык. Дадлі Дурсль быў тоўстым і ненавідзеў фізічныя практыкаванні, хоць збіць каго-небудзь ён быў зусім не супраць. Каханай «грушай» Дадлі быў Гары, але Дадлі далёка не заўсёды ўдавалася злавіць кузена. Дадлі быў у чатыры разы буйней яго, а старыя рэчы Дадлі даставаліся Гары Потэру, каб ён іх даношваў.

Гары адвучыўся ў Хогвартсе адзін год і пастаянна палохаў Дадлі тым, што ператворыць яго ў каго-то накшталт гнаявога жука. Пазней Дурслі даведаліся, што Гары нельга чараваць па-за школай.

У чацвёртай кнізе блізняты Фрэд і Джордж, якія наведалі Дурсляў, каб забраць Гары Потэра з сабой, і якія ведалі, што Дадлі быў да гэтага часу пасаджаны на дыету, падсунулі яму цукерку, ад якой у Дадлі вырас язык даўжынёй у 4 фута. У пятай кнізе Дадлі і Гары, якія знаходзіліся ў адзіноце ў двары, былі атакаваныя дэментарамі. Выклікаўшы Патронуса, Гары выратаваў сябе і Дадлі, які затым абвінаваціў Потэра ў тым, што ён нібыта наслаў на яго заклінанне. У сёмай кнізе, пры эвакуацыі Дурслей Дадлі прызнаў, што Гары выратаваў яму жыццё, і пажадаў Гары поспехі.

Марджоры Дурсль — родная сястра Вернана Дурсля, незамужняя і бяздзетная, якая захапляецца роднага пляменніка Дадлі і сваіх дванаццаць сабак, асабліва бульдога Злыдні. Апісваецца як тоўстая, запальчывая жанчына сярэдніх гадоў. Да Гары яна ставіцца пагардліва. У серыі раманаў сустракаецца толькі ў адной чале — у трэцяй кнізе раззлаваны Гары мімаволі прымяняе да яе чараўніцтва, раздзімаючы яе.

Збольшага яе прататыпам стала бабуля Джоан па мацярынскай лініі Фрыда Волант. Па словах пісьменніцы яе шлюб з дзядулем Эрні быў «няўдалым», а атмасферу, якая панавала ў іх доме, яна называла «хаасам»^[29].

Добі — дамавы эльф (разумная істота), раней які належыць Люцыюсу Малфаю, але затым вызвалены Гары Потэрам. У кнізе эльф апісваецца як істота вельмі маленькага росту з вялізнымі вачыма, памерам якія нагадваюць тэнісны мяч, і з вялікімі вушамі, падобнымі на крылы кажана. За непаслухмянства загадаў гаспадароў нярэдка карае сябе разнастайнымі спосабамі.

У другой кнізе, даведаўшыся ад гаспадара, што ў Хогвартсе задумваецца што-то нядобрае, Добі спачатку просіць Гары Потэра не ехаць у Хогвартс, затым па прычыне адмовы хлопчыка спяшаецца прадухіліць прыезд любымі спосабамі (у тым ліку самыя непажаданыя для Гары і небяспечныя для яго здароўя), каб зберагчы яго ад непрыемнасцяў. У выніку з-за Добі хлопчык аказваецца ў бальнічным крыле. Тут у Гары і Добі адбываецца другі размова, падчас якога Добі прагаворваецца, што Таемны пакой ўпершыню адкрываўся пяцьдзесят гадоў таму. У канцы другой кнігі Гары ў знак падзякі хітрасцю вызваляе Добі ад службы Малфаю, пасля чаго эльф становіцца свабодным — як сам кажа, можа служыць каму заўгодна. Дамблдар задавальняе Добі на працу ў кухню Хогвартса (разам з іншымі хатнімі эльфамі), прычым, паколькі эльф патрабаваў плату, дырэктар плаціць яму адзін галлеон у тыдзень і дае адзін выхадны.

У чацвёртай кнізе Добі, удзельнічаючы ў плане Барці Краўча малодшага па дапамозе Гары Потэру ў праходжанні Турніру Трох Чараўнікоў, паведамляе аб падрабязнасцях другога выпрабаванні Гары і дае Потэру жабраслі, якія выкраў у Снэйпа. У пятай кнізе папярэджвае Атрад Дамблдара ў Выбаўляй-пакоі аб хуткім з’яўленні Амбрыдж. У шостай кнізе разам з Крычарам сочыць за Драка Малфаям.

У сёмай кнізе, па просьбе Аберфорта Дамблдара Добі дапамог Гары Потэру, Герміёне Грэйнджэр, Рону Уізлі, Палумне Лавгуд, містэру Олівандару, Дзіну Томасу і гобліну Крукахоп у выбрацца з маёнтку Малфаяў. Быў забіты нажом, кінутым Белатрысай Лестрэйндж. Гары Потэр ўласнаручна, без магіі, пахаваў Добі ў садзе катэджа «Ракавінка», што належыць Білу і Флёр. На яго надгробном камені рукой Гары Потэра выведзена: «Тут ляжыць Добі, свабодны эльф-дамавік».

Пасля выхаду другога фільма твар Добі параўноўвалася расіянамі з асобай прэзідэнта Уладзіміра Пуціна^[30].

Добі згаданы ў 6 серыі 3 сезона серыяла «Прытулак».

Сайман Макберни

Крычар — дамавы эльф, які належаў сямейства Блэкаў. Згодна раману, ён дастаўся ў спадчыну Сірыюсу Блэку — крыжовым Гары Потэра. Раней эльф належаў яго маці Вальбурге і быў вар'яцка ў яе закаханы; Сірыуса жа ненавідзеў, што пастаянна і дэманстраваў яму (хоць, як дамавы эльф Блэкаў, быў вымушаны выконваць яго загады). Паколькі штаб-кватэра Ордэна Фенікса знаходзілася ў радавым асабняку Блэкаў, дзе жыў Крычар, члены Ордэна пастараліся ачысціць стары і брудны дом ад хламу. Сірыюс выкідваў старыя рэліквіі сваіх бацькі і маці, якім Крычар быў вельмі адданы.

У пятай кнізе, калі Блэку надакучылі вечныя абразлівыя бурчання Крычара, ён крыкнуў дамавіку «Вон!». Крычар расцаніў гэта як «прэч з хаты» і адправіўся да апошнім нашчадкам Блэкаў, якіх ён паважаў — да Малфаяў. Калі Валдэморт спрабаваў прывабіць Гары ў Аддзел Тайн, Крычар па загадзе падмануў Гары, перадаўшы яму з дома Сірыюса інфармацыю, што Блэка там няма, ён адправіўся ў Аддзел Тайн.

Як высвятляецца ў шостай кнізе, Крычар па завяшчанні Сірыюса Блэка перайшоў ва ўласнасць Гары Потэру разам з домам на плошчы Грыма, 12. Гары, не ведаючы, як паступіць з дамавіком, адправіў яго на працу ў Хогвартс. Будучы ў Хогвартсе, Гары даваў эльфу заданні разам з Добі сачыць за Драка Малфаем.

У сёмай кнізе Гары, успомніўшы аб адным з хоркруксаў — медальёне Слізэрына, які яны бачылі ў доме на плошчы Грыма два гады таму, паклікаў Крычара. Эльф распавёў, што Рэгулус Блэк выкраў хоркрукс і, падмяніўшы падробленым, перадаў яму, а сам быў забіты інерналамі. Крычар захоўваў медальён у доме на плошчы Грыма. Ён выратаваў яго ад уборкі, учыненай Сірыюсам Блэкам, які збіраўся яго выкінуць. Але хоркрукс скраў Наземнікус Флетчар. Гары даў Крычару заданне знайсці злодзея і даставіць у хату на плошчы Грыма, і падарыў эльфу падроблены медаллён, створаны Рэгулусам. Расчулены дамавік з гэтага моманту стаў лічыць Гары добрым гаспадаром і спыніў спробы якім-небудзь чынам насаліць яму. Медаллён быў знойдзены.

Крычар удзельнічаў у Бітве за Хогвартс разам з іншымі хатнімі эльфамі.

Вінкі — дамавікв эльф сям'і Краучэй. Усе яе продкі служылі гэтай сям'і. Таму, калі на чэмпіянаце свету па квідычу ў чацвёртай кнізе, Барці Краўч звольніў яе, гору Вінкі не было межаў. Гаспадар даў ёй вопратку пасля таго, як яе знайшлі з палачкай Гары Потэра, пры дапамозе якой была зроблена Чорная пазнака. Гэта акалічнасць узрушыла да глыбіні душы Герміёну Грэйнджэр і яна стала заўзятым змагаром за іх правы. Сапраўдная прычына, па якой Краўч даў ёй вопратку, была іншай: Вінкі павінна была прыглядаць за сынам Краўча, якога ён трымаў дома пад закляццем Імперыюс , аднак Краўч-малодшы вызваліўся ад заклінання і збег, што ўзвар'явала звычайна вытрыманага Краўча старэйшага.

Пасля Вінкі разам з Добі ўладкоўваецца на працу ў Хогвартс, да іншых эльфаў-дамавікоў, але, у адрозненне ад Добі, бясплатна. Сваё гора Вінкі залівае сметанковым півам, паступова ператвараючыся ў вечна п’яную, неахайную істоту. Толькі Добі працягвае аб ёй клапаціцца, астатнія эльфы Хогвартса старанна робяць выгляд, што Вінкі не існуе. Але нават знаходзячыся ўжо на іншым працоўным месцы, нават раздаўленая маральна, нават абсалютна п’яная, Вінкі востра перажывае за свайго старога гаспадара і свята беражэ яго сакрэты.

Неверагодна велізарным узрушэннем для Вінкі было ўбачыць маладога Краўча ў замку (яна ж не ведала, што Барці-малодшы пакінуў родны дом і ўвесь навучальны год рабіў выгляд, быццам ён Аластор Грум). Яшчэ вялікім шокам было пачуць яго гісторыю і прызнанне, зробленае пад дзеяннем сыроваткі праўды, у забойстве свайго бацькі.

Пару гадоў праз Гары пытаецца Добі аб Вінкі, і даведаецца, што эльфійка па-ранейшаму працуе на кухні Хогвартса, і піць стала значна менш.

Крукахоп — гоблін, работнік банка Грынгатс.

Крукахоп з’яўляецца ў першай кнізе, дзе суправаджае Хагрыд і Гары ў сейф з грашыма. У сёмай кнізе пускаецца ў бегі з-за таго, што яго могуць забіць Пажыральнікі смерці. У бегах яго суправаджае іншы гоблін Краўняк і магланароджаны чараўнік Дырк Крэсвел, потым да іх далучыліся Тэд Тонкс і Дын Томас. У ходзе размовы, які падслухоўваюць Гары з сябрамі, Крукахоп распавядае, што меч Грыфіндора, які яму даверылі аднесці ў сейф Пажыральнікі, несапраўдны. Разам з Дынам, Гары, Ронам і Герміёнай гоблін трапляе ў палон да «егераў», далей у маёнтак Малфаяў. Адтуль яго ратуе Гары Потэр. Некаторы час Крукахоп жыве ў катэджы «Ракушка» у Біла і Флёр. Калі Потэр просіць яго дапамагчы ім пранікнуць у банк, той згаджаецца, але пры ўмове, што яны аддадуць яму меч, таму што меч належыць гоблінам. Гары дае яму такое слова, хоць Крукахоп не да канца яму верыць. Абдумаўшы план, героі пранікаюць у сейф Лестрэйнджэй, але, калі звяртаецца ахова, Крукахоп у мітусні прыбірае да лапах меч і ўцякае. У фільме быў забіты Валдэмортам.

Похлеба — дамавы эльф, які належаў Хэпзібе Сміт, уладальніцы медальёна Слізэрына і чары Пуфендуй. Усе продкі Похлебы служылі гэтай сям'і.

Калі Валдэморт забіў Хэпзібу, ён змяніў памяць Похлебе. У выніку падчас допыту ў Міністэрстве Магіі Похлеба прызналася, што насыпала ў какава гаспадыні што-та, што апынулася не цукрам, а малавядомай атрутай. Было вырашана, што зрабіла яна гэта не наўмысна, а проста па прычыне старасці і бесталковасці, а так як яна была дамавым эльфам, правесці далейшае расследаванне ніхто не папрацаваў. Праз некаторы час пасля арышту эльфійкі Альбус Дамблдар усталяваў яе невінаватасць і дамагаўся вызвалення з Азкабана, аднак сама Похлеба да гэтага не дажыла.

Фоўкс — фенікс, «свойская жывёла» Альбуса Дамблдара. Выглядае, як рудавата-малінавага колеру птушка памерам з лебедзя, якая мае бліскучы залаты хвост, доўгі, як у паўліна, бліскучыя залатыя лапы, вострую залатую дзюбу і чорныя вочы-пацеры. Чароўныя палачкі Гары і Валдэморта зробленыя з пёраў хваста Фоўкса.

У кнізе «Гары Потэр і Таемная пакой» Гары бачыць Фоўкса ў кабінеце Дамблдара — там фенікс выглядае як лядашчая птушка, падобная на паўашчыпаную індзюшку. Потым Фоўкс раптам загараецца, ператвараецца ў агністы шар, а пасля адраджаецца з попелу, як маленькае зморшчанае птушаня. У канцы кнігі Фоўкс прыносіць Гары Потэру меч Грыфіндора, які знаходзіцца ўнутры Размяркоўвальнага капялюша, і асляпляе васіліска, выкляваўшы яму вочы. Пасля таго, як Гары перамагае васіліска і знішчае хоркрукс Валдэморта, Фоўкс падымае Гары, Златапуста Локанса, Джыні і Рона Уізлі на паверхню. Слёзы Фоўкса вылечваюць Гары ад смяротнай раны. У кнізе «Гары Потэр і Прынц паўкроўка» Альбус Дамблдар пакідае Хогвартс, знікшы разам з Фоўксам. Пасля смерці Дамблдара Фоўкс усю ноч лятае вакол Хогвартса і аплаквае свайго гаспадара.

Жываглот — кот Герміёны, якога яна купіла сабе «ў падарунак на дзень нараджэння» ў трэцяй кнізе. Руды Жываглот адразу не спадабаўся Рону. Галоўным чынам таму, што коса паглядзеў на яго пацука Коросту. Кот-то ён не звычайны, а з магічнымі здольнасцямі. Роўлінг пацвердзіла, што Жываглот напалову нізл — разумная котападобная істота, здольная вызначаць ненадзейных людзей.^[31]

У якое з’явілася потым каля Хогвартса ваўкадаве ён адразу распазнаў чараўніка, Сірыюса Блэка. Праўда, з Сірыусам яны хутка знайшлі агульную мову і пасябравалі. Цяпер Жываглот паляваў за Каростай для таго, каб прынесці Пітэра Петыгру Сірыюсу. Калі пацук знікае, Рон, думаючы, што віноўнік гэтага — Жываглот, сварыцца з Герміёнай.

Жываглот з’яўляецца эпізадычна і ў наступных кнігах серыі.

Флорэнц — кентаўр. Упершыню з’яўляецца ў кнізе «Гары Потэр і філасофскі камень», дзе ратуе Гары Потэра ад Валдэморта, які сядзіць у целе прафесара Квірэла, а потым саджае хлопчыка сабе на спіну, каб хутчэй пакінуць небяспечнае месца, чым выклікае шалёнае абурэнне Бейна, галоўнага кентаўра. Быў выгнаны з статка Кентаўраў, які жыве ў Забароненым лесе, за здраду, якую Бейн ніколі не дараваў нікому з кентаўраў: лаяльнае стаўленне да людзей. Па просьбе Альбуса Дамблдара Флорэнц стаў выкладаць Прадраканні вучняў Хогвартса з пятай кнігі. Сібіл Трэлані недалюблівала Флорэнца, так як вымушана была падзяліць з ім выкладанне Прадраканняў. У «Дарах Смерці» ваяваў у бітве за Хогвартс. Быў паранены ў гэтай бітве, але выжыў. Быў прыняты назад у статак.

Прывід Грыфіндора. Яго рысай была амаль адсяку галава. У другой частцы ён быў адной з ахвяраў Васіліска. Згадваўся амаль ва ўсіх частках.

Піўз — палтэргейст, насельнік школы «Хогвартс». Не лічыцца прывідам. Пастаянна творыць агіднасці — швыряется ўсім, што трапляецца пад руку, ламае і псуе прадметы абстаноўкі, наносіць на іх непрыстойныя надпісы, цвеліць вучняў.

Піўз выглядае як маленькі чалавечак у яркай вопратцы. Ён носіць капялюш з бубенцамі і аранжавы гальштук-матылька. У яго зласлівыя чорныя вочкі і шырокі рот. У адрозненне ад зданяў, Пі не празрысты і не бясплоцен, але ўмее лётаць, станавіцца нябачным і праходзіць скрозь сцены. Уразлівы да магіі.

Піўз баіцца Крывавага Барона і аказвае некаторую павагу Дамблдару і Макгонагал. Разам з іншымі насельнікамі Хогвартса ён прымае чынны ўдзел у супраціве Далорэс Амбрыдж і асабліва заўзята выправаджваюць Далорэс з школы пасля яе звальнення. Атрымлівае каласальнае задавальненне, удзельнічаючы ў бітве за Хогвартс і кідаючы плён цапня на галовы Пажыральнікаў Смерці.

Плакса Міртл — прывід, звычайна насялялае ў жаночым туалеце на другім паверсе школы «Хогвартс». Міртл выглядае як вечна сумная дзяўчынка, толстенькая, невялікага росту, у акулярах з тоўстымі шкламі і з шматлікімі вуграмі. Валасы ў яе доўгія і растрапаныя, а маленькія вочкі. Маглорожденная, пры жыцці вучылася на факультэце Кагтэўран^[34][35]. Да таго, як стаць прывідам, загінула ад погляду васіліска пасля адкрыцця Рыдлам Таямніцай пакоя.

У другой кнізе Міртл паказвае Гары уваход у Таемны пакой, у чацвёртай — дапамагае яму з праходжаннем другога выпрабаванні Турніру Трох Чараўнікоў. У шосты — дапамагае Драко Малфою. Была закахана ў Гары.

Клювакрыл — Гіпагрыф, у трэцяй кнізе прыручаны Хагрыдам для ўрока па Догляду за магічнымі істотамі. Запальчывы. З-за непрадуманасць дзеянняў Драка Малфая напаў на яго, за што Люцыюс Малфай запатрабаваў пакараць смерцю Клювакрыла. У той жа кнізе быў выратаваны Гары Потэрам і Герміёнай Грэйнджэр. Прымаў непасрэдны ўдзел у выратаванні Сірыюса Блэка.

У чацвёртай кнізе вяртаецца ў Хогвартс разам з Сірыюсам Блэк (кіраўнік «Вяртанне Валацугі»).

На працягу ўсёй пятай кнігі жыве на гарышчы Штаб-кватэры Ордэна Фенікса. Пасля падзення Сірыюса Блэка за арку быў зноў аддадзены Хагрыду, які, каб захаваць вяртанне гіпагрыфа ў таямніцы, даў яму новае імя — Махаон.

Букля (Хэдвіг) — сава Гары Потэра, падораная яму Хагрыдам перад пачаткам вучобы. Гары сам даў ёй імя. На працягу ўсяго часу Букля верны сябар Гары. Часта церпіць недаацэнкі Дурсляў. У аперацыі «Сем Потэраў» забітая Валдэмортам, ратуючы Гары.