wd wp Пошук:
    ⬜

    Саюз абароны Эстоніі

    Эмблема Кайцаліта

    Саюз абароны, Кайцаліт (эст.: Kaitseliit) — добраахвотнае ваенізаванае фарміраванне ў Эстоніі. Разам з Узброенымі сіламі Эстоніі ўваходзіць у склад Сілаў абароны Эстоніі.

    Гісторыя

    Узнікненне

    Гісторыя «Кайцаліта» пачалася яшчэ ў канцы 1917 − пачатку 1918 гг. і з гэтага часу была заўсёды звязана з гісторыяй Эстонскай дзяржавы. Пасля прыходу да ўлады Эстонскага бальшавіцкага ваенна-рэвалюцыйнага камітэта ў кастрычніку 1917 г. у многіх паветах сталі ўтварацца нацыянальныя вайсковыя фармаванні на чале з заможнымі сялянамі, гаспадарамі крам і невялікіх прадпрыемстваў. У лютым 1918 г., падчас наступу нямецкай кайзераўскай арміі на ўсходнім фронце, эстонскі Камітэт выратавання, у які ўвайшлі Канстанцін Пятс, К. Конік і Ю. Вильмс, спадзеючыся на падтрымку і дапамогу нямецкага камандавання, аддалі загад нацыянальным фарміраванням выконваць у дачыненні да немцаў поўны нейтралітэт і захапіць уладу на месцах, арыштаваўшы бальшавіцкіх кіраўнікоў. Гэтыя нацыянальныя ваенізаваныя фарміравання і атрымалі назву «Самаабарона». А ўжо пасля 23 лютага 1918 года, пасля абвяшчэння незалежнасці Эстоніі, «Омакайцсе» забяспечвала парадак практычна ва ўсіх паветах новай дзяржавы.

    Аднак нямецкая адміністрацыя, пасля акупацыі Эстоніі ў лютым−сакавіку 1918 года, не прызнала яе незалежнасць, нацыянальныя палітычныя партыі былі забароненыя, а «Омакайцсе» фармальна быў распушчаны, але працягваў дзейнічаць на паўлегальных падставах. Пасля сыходу нямецкай арміі ў канцы 1918 года атрады «Омакайцсе» выйшлі з падполля і сталі асновай для фарміравання новай арганізацыі — «Кайцаліта» («Саюза абароны»), на базе якога ў 1918−1919 годзе фармавалася Эстонская армія.

    У арміі Лайдонера на Пскоўскім накірунку змагаліся і атрады «Кайцаліта», якія пасля заканчэння наступу забяспечвалі парадак на захопленых тэрыторыях і ахоўвалі розныя аб’екты ў тыле эстонскай арміі.

    1918-1940

    Генерал Ёханес Лайдонер

    У сярэдзіне 1920-х гадоў «Кайтцаліт» атрымаў заканадаўчае афармленне. У 1924 годзе галоўнакамандуючы эстонскай арміяй генерал Ёханэс Лайдонер зацвердзіў «Статут Кайтцаліта», які вызначыў мэты і задачы «саюза», увёў арганізацыйную структуру «Кайцаліта» — тэрыторыя Эстоніі дзялілася на акругі, аддзялення, раёны і групы самаабароны, якія павінны былі падпарадкоўвацца Начальніку самаабароны і ваеннаму міністру. Першапачаткова атрады «Кайцаліта» былі узброеныя стралковай зброяй, якое, як правіла, захоўвалася ў клубах і штабах гэтага ваеннага грамадства, але дапушчалася і стварэнне рэзервовых складоў — схованкі на выпадак ваенных дзеянняў. З другой паловы 1930-х гадоў на ўзбраенні «Кайцаліта» ужо знаходзілася некалькі танкаў і артылерыйскіх гармат. У члены «Кайцаліт» прымалі ўсіх грамадзян Эстоніі, якія дасягнулі 18-гадовага ўзросту, яны павінны былі праходзіць ваеннае навучанне, удзельнічаць у разнастайных ваенна-патрыятычных і спартыўных мерапрыемствах, разыгрывалі магчымыя сцэнары ўдзелу ў баявых дзеяннях, калі прыйдзецца абараняцца ад СССР. Час ад часу атрадам ўладкоўваліся агледзіны, яны выязджалі ў ваенна-спартыўныя лагеры, арганізоўвалі стральбы і конкурсы. Для заахвочвання праславіліся членаў у Эстоніі была ўведзена сістэма узнагарод, сярод якіх прыкметнае месца займаў «Ордэн белага крыжа Кайцаліта», які даваўся за асабістую мужнасць і заслугі ў гады Вызваленчай вайны 1918—1920 гг. Жаночыя атрады «Кайцаліта» арганізоўвалі культурна-асветніцкія мерапрыемствы. Агульная колькасць членаў «Кайцаліта», да канца 1930-х гадоў разам з жаночымі і дзіцячымі атрадамі і падраздзяленнямі складала амаль 100 000 чалавек, з іх больш за 42 000 навучаных і падрыхтаваных для ваенных дзеянняў байцоў. З 1925 па 1940 гг. на чале стаяў генерал-маёр Ёханэс Орасмаа.

    У перыяд савецкай акупацыі і падчас Другой Сусветнай Вайны

    Пасля ўваходу савецкіх войскаў у Эстонію і узнікнення Савецкай Эстоніі, найбольш важныя для Саюза абароны дзеячы, буйныя прадстаўнікі інтэлігенцыі і ваеннага класу былі рэпрэсіраваныя. Узброеныя сілы Эстоніі, у поунай сваёй колькасці, былі рэарганізаваныя ва 22-і эстонскі тэрытарыяльны корпус Чырвонай Арміі. Кайцэліт і падначаленыя яму арганізацыі таксама былі расфарміраваныя. Але падчас Другой Сусветнай вайны многія людзі, якія прымалі удзел у дзейнасці Кайцэліта ці іншых арганізацый, пачыналі барацьбу з камуністычным рэжымам у складзе эстонскай дывізіі войскаў СС або ў ротах народнага апалчэння. Асноўнай мэтай гэтай барацьбы было аднаўленне незалежнасці Эстоніі, да чаго скептычна ставіліся нямецкія ўлады. З пачаткам наступлення Чырвонай Арміі, роты тэрытарыяльнага апалчэння часам аказвалі малаэфектыўнае супраціўленне, але ў большасці сваёй расфарміроўваліся самастойна.

    У цяперашні час

    У 1992 годзе пасля аднаўлення незалежнасці і прыходу да ўлады ўрада Тийта Вяхи «Кайцаліт» быў прызнаны на дзяржаўным узроўні. У лютым таго ж года «Кайцаліту» былі вернутыя раней належыўшыя яму стралковыя клубы і ціры (з зброяй і боепрыпасамі). 28 красавіка 1992 г. урад Эстоніі прыняў пастанову, у адпаведнасці з якім «Кайцаліт» абвешчаны складовай часткай Абарончых сіл Эстонскай рэспублікі (ОСЭР). Кіраўніцтва «Кайцаліта» атрымала воінскія званні Эстоніі і правы афіцэраў рэгулярнай арміі. Цяпер камандзіра «Кайцаліта» і начальніка штаба прызначае ўрад Эстоніі па прапанове кіраўніка галоўнага штаба ОСЭР. Дзейнасць «Кайцаліта» фінансуецца з сум, прадугледжаных на дзяржаўную абарону, ўзбраенне і рыштунак прадастаўляецца галоўным штабам ОСЭР. У сваёй дзейнасці «Кайцаліта» кіруецца законамі Эстоніі і іншымі нарматыўнымі актамі, зацверджанымі яшчэ ў 1930-я гады статутам і унутраным распарадкам «Кайцаліт».

    Структура

    Агульная інфармацыя

    Сёння аддзялення «Кайцаліт» дзейнічаюць ва ўсіх 15 паветах Эстоніі. Агульная яго колькасць разам з жаночай і дзіцячай арганізацыямі дасягнула амаль 20 000 чалавек, якія знаходзяцца ў 17 дружынах. Кайтселійт рэгулярна прымае ўдзел у агульнавайсковых і міжнародных вучэннях, праводзіць ўласныя вучэнні і адмысловую падрыхтоўку кадраў у самых розных напрамках. Сябрамі арганізацыі могуць быць як грамадзяне, так і неграмадзяне Эстоніі. Члены падзяляюцца на некалькі груп: дзеючы, які дапамагае, ветэран.

    Дружыны

    На дадзены момант у Кайцаліце 15 дружын (эст.: Malev). Кожная каманда дзеліцца на больш дробныя падраздзяленні: роты, малевконды (эст.: MalevkondMalevkond).

    Талінская дружына

    Штаб дружыны знаходзіцца ў Кадрыёргу. Ва ўласнасці два тыры, а таксама навучальны комплекс у Ныме, які з’яўляўся ў мінулым пажарнай ваеннай часткай. Дружына дзейнічае на тэрыторыі сталіцы. На канец 1939 года ў дружыне было звыш 8000 чалавек, на дадзены момант колькасць членаў складае 2000 разам з падкантрольнымі арганізацыямі. У таллінскую дружыну ўваходзіць 11 падраздзяленняў:

    Дружына Хар’ю

    Дзейнічае ў павеце Хар’ю. Мае 6 падраздзяленняў:

    Дружына Рапла

    Дзейнічае на тэрыторыі павета Рапламаа.

    Дружына Алутагузээ

    Дзейнічае ў павеце Іда-Віру. Дзеліцца на 4 падраздзяленні:

    Дружына Віру

    Дружына знаходзіцца ў павеце Ляанэ-Віру. У склад дружыны ўваходзіць 3 асобныя роты:

    Дружына Йыгева

    Дзейнічае ў павеце Йыгева.

    Дружына Ярва

    Дзейнічае ў павеце Ярва.

    Дружына Пярнумаа

    Размяшчаецца ў павеце Пярнумаа і складаецца з трох малеўкондаў:

    Дружына Ляанэ

    Дзейнічае ў Ляэнемаа і на востраве Хіію. Да Хііюмаа адносіцца аднайменнае падраздзяленне, а ў Ляанэмаа знаходзяцца два іншыя малеўконды. Склад дружыны:

    Дружына Саарэмаа

    Дзейнічае на востраве Саарэмаа ў аднайменным павеце.

    Будынак Саюза абароны Эстоніі ў Тарту

    Дружына Тарту

    Дружына, якая дзейнічае ў горадзе Тарту і ў Тартускім павеце. Дзеліцца на 4 атрады:

    Дружына Сакала

    Дзейнічае ў павеце Вільяндзі.

    Будынак Саюза абароны Эстоніі ў Валга

    Дружына Валгамаа

    Дзейнічае ў павеце Валга.

    Дружына Вырумаа

    Дзейнічае ў павеце Выру.

    Дружына Пылва

    Дзейнічае ў павеце Пылвамаа.

    Падначаленыя арганізацыі

    Саюзу Абароны падпарадкоўваюцца тры дапаможныя арганізацыі.

    Герб Найскодукайтсэ раёна Ляянэ

    Найскодукайтсэ

    Найскодукайтсэ (эст.: Naiskodukaitse - жаночая абарона дома). Членамі арганізацыі з’яўляюцца жанчыны. Заснавана 2 верасня 1927 года, адноўлена 20 верасня 1991. Задачамі арганізацыі з’яўляюцца падтрымка Саюза абароны Эстоніі ў пытанні абароны дзяржавы, медыцынская і тылавая служба ў садзейнічанні з Кайтселийтом. Арганізацыя дзеліцца па чатырох акругах:

    Арганізацыя дзеліцца на 6 прафесійных груп:

    Знамя Таллінскай групы Ноарэд Коткад

    Ноарэд Коткад

    Ноарэд Коткад (эст.: Noored Kotkad— Маладыя арлы; Арляняты). Добраахвотная арганізацыя, якая складаецца з хлопчыкаў-скаўтаў. Задачамі арганізацыі з’яўляюцца выхаванне і навучанне сумленных і патрыятычных маладых людзей. У арганізацыі могуць быць грамадзяне Эстоніі ва ўзросце ад 8 да 18 гадоў. Заснавана 27 мая 1930 года. Адноўлена 12 жніўня 1989.

    Кодуцютрэд

    Кодуйютрэд (эст.: Kodutütred— Дачкі радзімы), аналаг арганізацыі «Ноарэд коткад». Членамі арганізацыі з’яўляюцца дзяўчынкі. Далейшым лагічным працягам з’яўляецца сяброўства ў арганізацыі «Найскодукайтсэ». Заснавана 19 студзеня 1932. Арганізацыя была ліквідавана ў 1940 годзе і адноўлена апасля звароту незалежнасці.

    Спасылкі

    Тэмы гэтай старонкі (1):
    Катэгорыя·Узброеныя сілы Эстоніі