Сафі́ Дагі́н (фр.: Sophie Marguerite Daguin, 26 сакавіка 1801 — 13 сакавіка 1881) — шведская балерына і харэограф французскага паходжання. Лічылася самай выбітнай балярынай Швецыі ў першай палове XIX стагоддзя. Першая жанчына-балетмайстар Каралеўскага балета.
Сафі Дагін нарадзілася ў Парыжы. Яе бацька быў бібліятэкарам у Парыжскай оперы.
Пасля 6 гадоў навучання танцам, у тым ліку ў Дзідло, Сафі прыбыла ў Стакгольм, дзе яе прынялі ў Каралеўскую оперу, і дзе яна ў 1815 годзе з поспехам выступіла ў балеце Жана Даберваля «Марная засцярога».
У 1820—1843 гадах Сафі была прымай-балерынай. У 1827—1830 гадах працавала балетмайстрам у Каралеўскім балеце, стаўшы тым самым першай жанчынай-балетмайстрам Каралеўскага балета. Гэтую пасаду яна дзяліла з Пэрам Эрыкам Вальквістам(англ.) бел.. Гэтую пасаду Сафі пакінула ў 1830 годзе і да 1856 года была кіраўніцай Балетнай школы. Сярод яе вучаніц былі Шарлота Норберг і Тэрэза Эльфорс.
Адной з сябровак Сафі была Эмілі Хёгквіст, і ў 1834 годзе яны разам здзейснілі паездку ў Парыж для набыцця гарнітурнага адзення, прычым паездка была прафінансавана каралём Карлам XIV Юханам, які тым самым хацеў разлучыць Эмілі са сваім сынам Оскарам.
Да 1840-х гадоў Сафі Дагін была адной з лепшых танцоўшчыц Стакгольма разам з Адальфінай Фегерстэт, Каралінай Гранберг і Шарлотай Альм,[2] і лічылася ўзорам для пераймання. У сваіх пастаноўках, напрыклад, у «Max och Emma» (1842) Сафі выкарыстоўвала французскую традыцыю балета. Да яе лепшых выступаў адносяцца «Jenny eller Engelska inbrottet i Skottland», «Den lilla slavinnan», «Фра-Дыявала(руск.) бел.», «Dansvurmen», «Hemkosten», «Le Lac des fées». У 1843—1856 гадах Сафі танцавала пантаміму.
Сафі Дагін ніколі не была замужам, а таму па звычаях тых часоў не магла мець законных правоў. Але яна магла падаць заяўку на правы паўналетняй і атрымала іх у 1832 годзе.
Памерла ў Стакгольме ў 1881 годзе.