Рэальны газ
Сінія — ізатэрмы пры тэмпературы, ніжэйшай за крытычную. Зялёныя ўчасткі на іх — метастабільныя станы.
Участак злева ад пункта F — звычайная вадкасць.
Пункт F — пункт кіпення.
Прамая FG — раўнавага вадкай і газападобнай фазы.
Участак FA — перагрэтая вадкасць.
Участак F'A — расцягнутая вадкасць (p<0).
Участак AC — аналітычны працяг ізатэрмы, фізічна немагчымы.
Участак CG — пераахалоджаная пара.
Пункт G — пункт расы.
Участак справа ад пункта G — звычайны газ.
Плошчы фігуры FAB і GCB роўныя.
Чырвоная — крытычная ізатэрма.
K — крытычны пункт.
Блакітныя — звышкрытычныя ізатэрмы
Рэа́льны газ – матэматычная мадэль газу, якая ўлічвае cілы межмалекулярнага ўзаемадзеяння, а таксама ўласны аб’ём малекул газу.
Існуе шэраг мадэляў рэальнага газу. Напрыклад, мадэль рэальнага газу Ван-дэр-Ваальса апісваецца наступным ўраўненнем:
( P +
a
n
2
V
2
) ( V − n b )
n R T
{\displaystyle (P+{\frac {an^{2}}{V^{2}}})(V-nb)=nRT}
дзе P – ціск, V – аб’ём, T – тэмпература, R – універсальная газавая пастаянная, n – колькасць газу; a, b – пастаянныя Ван-дэр-Ваальса, якія з’яўляюцца ўласцівасцямі рэчыва і характарызуюць адпаведна інтэнсіўнасць міжмалекулярнага ўзаемадзеяння і ўласны аб’ём малекул газу.
Гл. таксама
Тэмы гэтай старонкі (2):Катэгорыя·Тэрмадынаміка
Катэгорыя·Газ