У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Лабко. Пётр Іосіфавіч Лабко́[1] (12 ліпеня 1929 — 22 жніўня 2011)[2] — вучоны ў галіне анатоміі, доктар медыцынскіх навук (1966), прафесар (1968), Заслужаны дзеяч навукі Рэспублікі Беларусь (1994).
Нарадзіўся ў вёсцы Кухчыцы Клецкага раёна Мінскай вобласці. У 1961 годзе скончыў Мінскі медыцынскі інстытут і застаўся ў ім у аспірантуры пры кафедры нармальнай анатоміі. У 1955 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю. У 1954—1966 гг. на пасадзе асістэнта кафедры, у 1966—1967 гг. — дацэнт[3]. У 1966 годзе абараніў доктарскую дысертацыю на тэму «Строение узлов солнечного сплетения и их связей у животных и человека»[3]. У 1968—1975 гг. прафесар, у 1975—1988 гг. загадчык кафедрай нармальнай анатоміі. У 1967—1968 і 1988—1989 гг. П. І. Лабко працаваў на Кубе прафесарам-кансультантам у Гаванскім універсітэце і Медыцынскім універсітэце горада Сант’яга-дэ-Куба[2]. У 1989—1996 гг. П. І. Лабко зноў на пасадзе загадчыка кафедрай нармальнай анатоміі ў Беларускім дзяржаўным медыцынскім універсітэце, з 1996 года — прафесар[3].
П. І. Лабко належаць навуковыя працы па параўнальна-марфалагічным і эксперыментальным вывучэнні вегетатыўнай нервовай сістэмы, уплыве неспрыяльных фактараў навакольнага асяроддзя на будову нервовай сістэмы і ўнутраных органаў.
Аўтар больш за 300 навуковых прац, 8 манаграфій і вучэбнага дапаможніка, 38 публікацый у замежных выданнях[3].
Пад кіраўніцтвам П. І. Лабко выкананы 35 кандыдацкіх і 3 доктарскія дысертацыі[3].
Удзельнік 20 міжнародных кангрэсаў і канферэнцый. Член прэзідыума і праўлення Усесаюзнага, старшыня Рэспубліканскага навуковага таварыства анатамаў, гістолагаў і эмбрыёлагаў. Член Каардынацыйнага савета Асацыяцыі анатамаў краін СНД, рэдакцыйных калегій часопісаў «Морфология» («Архив анатомии, гистологии и эмбриологии»), «Здравоохранение» («Здравоохранение Белоруссии»), Цэнтральнай метадычнай камісіі па анатоміі пры Міністэрстве аховы здароўя СССР[3]. Быў старшынёй савета БДМУ па абароне доктарскіх дысертацый[3]. Акадэмік Беларускай акадэміі экалагічнай антрапалогіі і Міжнароднай акадэміі ітэгратыўнай антрапалогіі[3].