Прылепскае каралеўства
Прылепскае каралеўства (сербск.: Држава краља Марка макед.: Прилепско кралство балг.: Прилепско кралство) — адна са шматлікіх дзяржаў, узнікшых у Македоніі пасля распаду імперыя Стэфана Душана ў канцы XIV стагоддзя[1], першапачаткова Прылепская дэспація.
Правіцелем каралеўства быў знатны сербскі ваеначальнік Вукашын Мрняўчавіч, які спачатку ў 1350 годзе быў жупанам Прылепа. Пасля смерці цара Стэфана Душана у 1355 годзе Вукашын падтрымаў цара Стэфана Слабага, які надаў яму тытул дэспата. У 1365 годзе цар Ураш абвясціў яго саправіцелем і каралём. Вукашын хутка адрокся ад сюзэрэна і ў 1366 годзе стаў самастойным правіцелем.
Пасля гібелі Вукашына ў 1371 годзе карону атрымаў яго старэйшы сын Марка Мрняўчавіч, вядомы як Каралевіч Марка.[2][3] сталіцай дзяржавы быў Прылеп.[4] Каралеўства было анэксавана асманскім султанам Баязідам I пасля смерці яго васала Марка ў 1395 годзе.[5]
Зноскі
- ↑ The last centuries of Byzantium, (1261—1453 by Donald MacGillivray Nicol
- ↑ The Bulgarians in their historical, etnografical and political frontiers
- ↑ History of Serbia, by Harold William Vazeille Temperley
- ↑ A history of tht Balcans: a regional overview from a Bulgarian perspective, by Plamen S. Tzvetkov
- ↑ documents on the struggle of the Macedonian Pepole for Independence and a Nation-stateGz8St0bGZbGNO-9vYkP&client=firefox-a)
Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з пераазначэннем значэння з Вікідадзеных
Катэгорыя·З’явіліся ў 1366 годзе
Катэгорыя·Каралеўствы
Катэгорыя·Дзяржавы ў гісторыі Турцыі
Катэгорыя·Зніклі ў 1395 годзе
Катэгорыя·Дзяржавы ў гісторыі Сербіі
Катэгорыя·Гісторыя Паўночнай Македоніі
Катэгорыя·Дзяржавы ў гісторыі Балгарыі