У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Баязід.
Баязід I Маланкавы (1354 (або 1360), Бурса ці Эдзірнэ, Асманская імперыя — 9 сакавіка 1403, Акшэхір, Малая Азія) — асманскі султан.
Стаў султанам пасля смерці бацькі Мурада І, пад час бітвы з сербамі на Косавым полі ў 1389, перад гэтым аддаў загад забіць свайго канкурэнта на прастол — брата Якуба. Ён завяршыў заваёву Сербіі і прыняўся рэгуляваць становішча ў некаторых анаталійскіх правінцыях. Спрабаваў захапіць Канстанцінопаль, але аблога, якая цягнулася сем гадоў, скончылася няўдачай.
Атрымаў перамогу, у бітве пад Нікопалем, над аб’яднаным еўрапейскім войскам. У выніку, асманы ўварваліся ў Штырыю (Аўстрыя), Боснію і на Пелапанес.
Азіяцкае ўварванне пад кіраўніцтвам хана Цімура — Тамерлана, у межы краіны, прывяло да бітвы пад Ангорай (1402), у якой Баязід быў пераможаны і ўзяты ў палон. Праз год, Баязід памёр, яго астанкі былі перададзеныя ў Бурсу.
Папярэднік: Мурад I |
Асманскі султан 1389—1402 |
Пераемнік: Мехмед I |