По́ліяміэлі́т[3] (ад стар.-грэч.: πολιός — «шэры» і µυελός — «спінны мозг») — дзіцячы спіннамозгавы паралюш, вострае інфекцыйнае захворванне, абумоўленае паражэннем шэрага рэчыва спіннога мозга поліявірусам і характарызуецца ў асноўным паталогіяй нервовай сістэмы. Інфекцыя перадаецца ад чалавека да чалавека.
У 1950-х гадах вакцыну супраць поліяміэліту распрацавалі Джонас Солк і ўраджэнец Беластоку Альберт Сабін. У 1957 годзе яго проціполіяміэлітная пераральная (прымаецца ўнутр) вакцына паспяхова прайшла выпрабаванні ў Чылі, Нідэрландах, Японіі, Мексіцы, СССР і Швецыі. Праз тры гады сродак атрымаў дазвол на распаўсюд у ЗША[4].