Перыяд паўраспаду квантавамеханічнай сістэмы (часціцы, ядра, атама, энергетычнага ўзроўню і г. д.) — час T½, на працягу якога сістэма распадаецца з імавернасцю 1/2. Калі разглядаецца ансамбль незалежных часціц, то на працягу аднаго перыяду паўраспаду колькасць выжылых часціц паменшыцца ў сярэднім у 2 разы. Тэрмін выкарыстоўваецца і ў дачыненні толькі да экспанентна распадальных сістэм.
Не варта лічыць, што за два перыяды паўраспаду распадуцца ўсе часціцы, узятыя ў пачатковы момант. Кожны перыяд паўраспаду памяншае колькасць выжылых часціц удвая, таму за час 2 T½ застанецца чвэрць ад пачатковага ліку часціц, за 3 T½ - адна восьмая і г. д. Наогул, доля выжылых часціц (ці, дакладней, імавернасць выжывання p для дадзенай часціцы) залежыць ад часу t наступным чынам:
N ( t )
N
0
2
− t
/
T
1
/
2
{\displaystyle {\frac {N(t)}{N_{0}}}\approx p(t)=2^{-t/T_{1/2}}}
.
Перыяд паўраспаду, сярэдні час жыцця
τ
{\displaystyle \tau }
λ
{\displaystyle \lambda }
звязаныя наступнымі суадносінамі, атрыманымі з закона радыеактыўнага распаду:
T
1
/
2
ln 2
λ
{\displaystyle T_{1/2}=\tau \ln 2={\frac {\ln 2}{\lambda }}}
.
0 , 693 … ,
{\displaystyle \ln 2=0,693\dots ,}
таму перыяд паўраспаду прыкладна на 30,7% карацейшы, чым сярэдні час жыцця.
Часам перыяд паўраспаду называюць таксама паўперыядам распаду.