Пасажырскі цягнік
Пасажырскі цягнік — цягнік, які складаецца з пасажырскіх вагонаў і служыць для перавозкі людзей і багажу. Нягледзячы на назвы, пасажырскія цягнікі таксама могуць перавозіць і грузы. Так згодна з ПТЭ савецкіх і расійскіх чыгунак, пасажырскі цягнік можа перавозіць і пошту. Найбольшае распаўсюджванне пасажырскія цягнікі атрымалі ва ўнутрыгарадскіх (трамвай, метрапалітэн) і прыгарадных перавозках. У шэрагу краін цягніка займаюць значны аб’ём у міжгародніх пасажырскіх перавозках.
З’яўленне пасажырскіх цягнікоў
Практычна першым, хто прычапіў да лакаматыву пасажырскі вагон, быў Рычард Трэвітык на створаным ім жа атракцыёне «Злаві мяне, хто зможа». Аднак першы пасажырскі цягнік адправіўся 15 верасня 1830 года з Ліверпуля па толькі што якая адкрылася магістралі Ліверпуль — Манчэстэр. Публіка хутка ацаніла магчымасці гэтага віду транспарту, які да таго ж у сярэдзіне XIX стагоддзя быў быстрейшим, у сувязі з чым пасажырскія цягнікі атрымалі дастатковую распаўсюджванне. У Расійскай імперыі курсіраванне пасажырскіх цягнікоў пачалося ў 1837 годзе па Царскасельскай чыгунке.
Класіфікацыя
Класіфікацыя пасажырскіх цягнікоў досыць разнастайная. У тым ліку, пасажырскія цягнікі чыгунак падзяляюць паводе адлегласцяў (прыгарадныя, мясцовыя, далёкія), хуткасцям (хуткія, хуткасныя і высакахуткасныя), частаце зносін (разавыя, летнія, круглагадовыя). Таксама пасажырскія цягнікі могуць адрознівацца паволле тыпа вагонаў (напрыклад, людскі цягнік, калі людзей перавозяць у грузавых вагонах, таксама адносяць да пасажырскіх) і характары грузу (паштова-багажныя, грузапасажырскія, турысцка-экскурсійныя).
Літаратура
- Железнодорожный транспорт: Энциклопедия / Гл. ред. Н. С. Конарев. — М.: Большая Российская энциклопедия, 1994. — С. 291—293. — ISBN 5-85270-115-7.
Катэгорыя·Пасажырскія перавозкі
Катэгорыя·Цягнікі