Памела Рональд (англ.: Pamela C. Ronald, нар. 1961) — амерыканскі патолаг раслін і генетык.[4] Прафесар Цэнтра геному і кафедры паталогіі раслін[5] і дырэктар-заснавальнік Інстытута харчовай і сельскагаспадарчай граматнасці (IFAL) Каліфарнійскага ўніверсітэта ў Дэйвісе.[6] Таксама з’яўляецца вядучым навуковым супрацоўнікам Аб’яднанага інстытута біяэнергетыкі(англ.) бел. ў Эмерывіле, Каліфорнія.[5] У 2018 годзе працавала запрошаным прафесарам у Стэнфардскім універсітэце ў Цэнтры харчовай бяспекі і навакольнага асяроддзя.[7]
У яе лабараторыі створаны генна-інжынерны рыс, устойлівы да хвароб і паводак, якія з’яшляюцца сур’ёзнымі праблемамі для рысавых культур у Азіі і Афрыцы. Даследаванні Рональд былі апублікаваны ў часопісах Science, Nature і іншых вядучых навуковых часопісах, а таксама ў The New York Times,,[8] Organic Gardening Magazine,[9] Forbes Magazine,[10] The Wall Street Journal, The Progressive Farmer,[11] CNN,[12] Discover Magazine, The Scientist,[13] Popular Mechanics,[14] блоге Біла Гейтса,[15] National Public Radio[16] і National Geographic.[4]
Памела Рональд нарадзілася 29 студзеня 1961 года ў сям’і Патрыцыі (у дзявоцтве Фобс) і Роберта Рональда з Сан-Матэа, Каліфорнія(англ.) бел.. Роберт Рональд, яўрэйскі бежанец, нарадзіўся пад імем Роберт Розенталь, напісаў мемуары пад назвай «Апошні цягнік да свабоды» (англ.: Last Train to Freedom).[17][18] З ранняга ўзросту Рональд праводзіла час у паходах па прасторах Сьера-Невада, што абудзіла ў ёй любоў да біялогіі раслін.[5] Рональд зразумела, што аналіз і вывучэнне раслін можа быць прафесіяй пасля таго, як убачыла батанікаў у палявых умовах падчас летняга паходу з братам. Яна палюбіла расліны, дапамагала маці даглядаць іх у садзе.[19]
У Рыд-каледжы(руск.) бел. разам з Хелен Стафард (1922—2011)[20] Рональд зацікавілася ўзаемадзеяннем раслін з іншымі арганізмамі. Для сваёй дысертацыі вывучала рэкаланізацыю гары Сент-Хеленс. Рональд атрымала ступень бакалаўра па біялогіі ў Рыд-каледжы ў 1982 годзе.[21][22]
У 1984 годзе атрымала ступень магістра біялогіі ў Стэнфардскім універсітэце, а ў 1985 годзе — ступень магістра навук па фізіялогіі раслін ва Упсальскім універсітэце, Швецыя.[23] У якасці стыпендыята Фулбрайта ў Швецыі наведала Нільса Фрыса і вывучыла, як расліны ўзаемадзейнічаюць з мікарызнымі грыбамі.[18]
Аспіранткай Каліфарнійскага універсітэта ў Берклі Рональд пачала вывучаць узаемадзеянне раслін і бактэрый у лабараторыі Браяна Стаскавіча(англ.) бел., працуючы з перцамі і памідорамі.[4][24] Паколькі рыс з’яўляецца самым важным прадуктам харчавання ў свеце, Рональд пераключыла свае даследаванні на рыс, спадзеючыся ўнесці свой уклад у дабрабыт фермераў з бедных рэгіёнах свету.[4] У 1990 годзе атрымала ступень доктара філасофіі ў малекулярнай і фізіялагічнай біялогіі раслін.[23] Працавала навуковым супрацоўнікам Карнельскага ўніверсітэта з 1990 па 1992 год у лабараторыі Стывена Танкслі(руск.) бел..[23][25]
У 1996 годзе выйшла замуж за фермера Рауля Адамчака.[26] У іх двое дзяцей — Кліф і Одры.[25]
Разам з мужам Раулем Адамчакам Рональд напісала кнігу «Tomorrow’s Table: Organic Farming, Genetics and the Future of Food», якая была абрана адной з найлепшых кніг 2008 года часопісамі Seed Magazine[27] і Library Journal.[28] У гэтай кнізе апісваюцца новыя ідэі аб генна-інжынерных культурах, карысныя парады па раслінаводстве ў цэлым і доказы таго, чаму вырошчваць генна-інжынерныя культуры складана.[29] Рональд распавядае пра важнасць арганічнага земляробства і адначасова тлумача, што генна-інжынерныя культуры таксама з’яўляюцца добрым варыянтам, калі арганічнае земляробства не ўдаецца.[29]
Акрамя сваіх навуковых публікацый Рональд пісала таксама для The New York Times,[30] The Boston Globe,[31] Forbes Magazine,[32] Scientific American,[33] The Harvard International Review,[34] The Economist, the Boston review[35] і the MIT Technology Review.[36]
Песня «Sierra Bound» з альбома Рыты Хоскінг(англ.) бел. «Little Boat» (2013) прысвечана Памеле Рональд.