Олаф Магнусан (стар.-сканд. Olav Magnusson) (1099 — 22 снежня 1115) — кароль Нарвегіі з дынастыі Хорфагераў (1103—1115), сын караля Нарвегіі Магнуса III Галаногага і наложніцы Сігрыд Сакседотэр.
У жніўні 1103 года кароль Нарвегіі Магнус III Галаногі загінуў у баі з ірландцамі ў Ольстэры. Ён не меў законных дзяцей ад шлюбу са шведскай прынцэсай Маргарэт Інгідотэр, але ў яго было трое сыноў ад наложніц: Эйстэйн (1088—1123), Сігурд (1089—1130) і Олаф. Пасля смерці Магнуса Галаногага Эйстэйн, Сігурд і Олаф сталі сумесна кіраваць, падзяліўшы Нарвегію паміж сабой. 15-гадовы Эйстэйн стаў кіраваць на поўначы, а 14-гадовы Сігурд — на поўдні. Уладаннямі чатырохгадовага Олафа старэйшыя браты сталі кіраваць разам.
Олаф Магнусан быў высокі ростам, прыгожы сабой, вясёлы норавам і просты ў зносінах. Ён карыстаўся любоўю сваіх падданых. У снежні 1115 года 16-гадовы Олаф захварэў і сканаў.
Кароль Нарвегіі Олаф памёр падлеткам, таму пазней яго нават не сталі ўлічваць пры нумарацыі каралёў, і Олаф Хокансан у XIV стагоддзі кіраваў пад імем Олаф IV.
| Папярэднік: Магнус III Басаногі |
Кароль Нарвегіі 1103—1115 |
Пераемнік: Эйстэйн I Магнусан і Сігурд I Крыжак |